بچه خوب چطور بچه‌ای است؟

بچه خوب چطور بچه‌ای است؟

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض آبادی: بعضی از پدر و مادرها برای اینکه رضایتشان از بچه‌هایشان را اعلام کنند، باافتخار می‌گویند:

«بچه من صداش درنمی‌آد. هر چی من و باباش می‌گیم، فوری می‌گه چشم».

این شیوه فرزندپروری، فقط می‌تواند بر تعداد قربانیان یک جامعه (از هر نظر) اضافه کند. اگر والدین فکر کنند بچه‌شان در صورتی، «خوب» است که فقط بگوید، «چشم»، همان موقع است که باید فاتحه ابراز وجود کودکشان را بخوانند.

بچه خوب چطور بچه‌ای است؟

امروز نه نگوید، فردا چطور می‌تواند؟

شیوه فرزندپروری باید طوری باشد که کودک بتواند اول به والدینش، قاطعانه «نه» بگوید و بعد به دیگران. کودکی که امروز نتواند به پدر و مادرش بگوید نه، فردا چطور می‌تواند این دو حرف ساده را کنار هم بچسباند؟

آیا طاقت نه شنیدن از کودکتان را دارید؟

البته به شرطی که طاقت نه شنیدن از کودکتان را داشته باشید و بعدش نگویید مورد عاق والدین و عقوبت الهی قرار خواهد گرفت. قطعاً منظورم تائید توهین از سمت کودکتان نیست. بلکه منظور؛ ایجاد یک فضای باز برای اظهارنظر آزادانه است. که آن را هم بچه‌ها از والدین یاد می‌گیرند.

بچه محبوب، نباید جیک‌اش دربیاید؟

شاید گاهی لازم باشد کودک ازنظر فیزیکی از خودش دفاع کند و فریاد بزند. پس حتماً باید این کار را انجام دهد. نمی‌گویم خط اول مقابله با مسائلی چون آزار جنسی، الزاماً فریاد و… است. اما اینکه فرد از بچگی یاد بگیرد زمانی محبوب خانواده‌اش است که جیک‌اش درنیاید، بازی زندگی را باخته است.

نادانی، ناتوانی می‌آورد

قطعاً می‌شود با آگاهی بخشی به والدین و فرزندان، تقویت مهارت گفتگو در خانواده، تربیت صحیح جنسی، انتخاب درست مهدکودک و مدرسه، «پیشگیری» را به رسمیت شناخت و جلوی اتفاقات ناخوشایند را در آینده گرفت. خط اول پیشگیری را باید مقدم بدانیم و فراموش نکنیم که نادانی، حتماً ناتوانی را هم به دنبال خواهد داشت. پس لازم است والدین به بچه‌هایشان درباره مسائل جنسی، آگاهی بدهند تا با ندانستن، متضرر نشوند.

فرهنگ «به من چه، به تو چه، به ما چه» را کنار بگذاریم

درباره موضوع آزار جنسی، مسائل تربیتی کودکان و… حرف‌های زیادی هست. مهم‌تر از همه اینکه، لازم است این بار، فرهنگ «به من چه، به تو چه، به ما چه» را کنار بگذاریم و اگر مهارت یا نکته‌ای را بلدیم به دیگران هم یاد بدهیم تا شاهد آزارهای جنسی کودکان و نوجوانان نباشیم.

پایان پیام