تابستان را بدون آتش به پاییز برسانیم

تابستان را بدون آتش به پاییز برسانیم

آتش که روشن کردیم، معمولاً درست خاموش نمی‌کنیم. آتش را که خاموش نکنیم، آتش‌سوزی می‌شود. آتش‌سوزی که می‌شود، طبیعت از بین می‌رود.

پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: کم‌کم در حال ورود به فصل تابستان هستیم. تابستان که شروع بشود، تعطیلات نیز آغاز می‌شود. به تعطیلات که برسیم، سفرها نیز افزایش می‌یابند. سفرها که زیاد شوند، طبیعت‌گردی و جنگل‌گردی هم زیاد می‌شود.

به دل طبیعت که برویم، نمی‌شود جوجه نخوریم. جوجه که بخواهیم بخوریم، باید آتشی راه بیندازیم. آتش که روشن کردیم، معمولاً درست خاموش نمی‌کنیم. آتش را که خاموش نکنیم، آتش‌سوزی می‌شود. آتش‌سوزی که می‌شود، طبیعت از بین می‌رود. طبیعت که نابود شود،

تابستان را بدون آتش به پاییز برسانیم

این طوری می‌میریم

اکسیژن تمام می‌شود. اکسیژن که نباشد، همه می‌میریم. همه که بمیریم، کسی نیست در مراسم ختم‌مان خرما و میشکا پخش کند.

پس ای هم‌وطن برای میشکا هم که شده در طبیعت آتش روشن نکنیم. جنگل و طبیعت و اکسیژن و جان‌مان که مهم نیست. حداقل برای میشکا هم که شده اگر آتشی روشن کردیم، تا از خاموش شدنش مطمئن نشدیم، محل را ترک نکنیم.

ای هم‌وطن، میشکا شوخی نیست. میشکا طبیعت نیست. میشکا اکسیژن نیست که به راحتی از کنارش بگذریم. میشکا خط قرمز ماست.

اگر کسی در مراسم ختم ما میشکا و خرما پخش نکند آبروی‌مان می‌رود. اما نابودی طبیعت به ما چه؟

حالا چهارهزار هکتار جنگل آتش بگیرد، کسی به ما که حرفی نمی‌زند. اما اگر خدای نکرده کسی نباشد که در مراسم ما خرما و میشکا پخش کند، آبروی‌مان می‌رود. مردم چه می‌گویند؟

از قدیم گفتند آب رفته را می‌شود به جوی برگرداند ولی آبروی رفته را خیر. آبروی ما هم که میشکاست، نه طبیعت‌مان.

پایان پیام