داستان ۵ هزارنفری که در ایران خودکشی نکردند

به گزارش پایگاه خبری گلونی، رئیس سازمان بهزیستی کشور خبر داده است که در سال گذشته ۵ هزار نفر که اقدام به خودکشی کرده بودند از مرگ حتمی نجات داده شدند و این سازمان با مداخله به هنگام توانسته افراد را از کارشان منصرف کند.

این که خودکشی در هر جامعه‌ای با هر سطح رفاه وجود دارد را منکر نمی‌شوم اما فکر می‌کنید در کشور ما چه چیز باعث می‌شود که کسی به فکر خلاص شدن از جانش بیفتد؟

تنها منصرف کردن افراد از این تصمیم نمی‌تواند خبر خوشی باشد چرا که شخصی که به این مرحله از وضعیت روانی می‌رسد که یک بار اقدام به خودکشی کند قطعا توانایی تکرار آن را خواهد داشت مگر تنها با از بین بردن دلایل این تصمیم، بتوانیم بگوییم که جلوی ان را گرفته‌ایم.

هر سال اقدامات زیادی از جانب بهزیستی برای جلوگیری از خودکشی، ترک اعتیاد ، جدایی و طلاق، بیکاری و بسیاری از مشکلات اجتماعی دیگر صورت می‌گیرد اما تا زمانی که ریشه‌ی این مشکلات حل نشود نمی‌توان خیلی به اثرات این کارها امیدوار بود.

همین حالا اوضاع اقتصادی کشور نابه‌سامان است، بیکاری به حد بالای خودش رسیده، طوری که زندگی کردن فقط برای برآورده شدن نیازهایی مثل خوراک، پوشاک و مسکن هم سخت شده. تاب و تحمل افراد هم با یکدیگر متفاوت است.

یکی می‌تواند سال‌ها به امید بهروزی صبر و تلاش کند اما دیگری با اولین شکست از پا می‌افتد.

ریشه‌های خودکشی

در کشور ما هم مثل هرجای دیگری جوان‌ها سرمایه هستند پس باید قدرشان را بدانیم‌. اما اگر یک نگاهی به دور و برتان بیاندازید حتما شما هم دست کم دو یا سه جوان افسرده و بلاتکلیف شناسایی خواهید کرد.

الان شرایط اجتماعی برای جوان‌ها سخت‌ترین است. بسیاری از طلاق‌ها ریشه در مسائل مالی و اقتصادی دارد.

افسردگی ناشی از همین جدایی‌ها بهترین دلیل برای استعمال دخانیات و در پی آن اعتیاد است. این مشکلات مثل حلقه‌های یک زنجیر به هم وصل شده‌اند و یکی پس از دیگری سر راه سبز می‌شوند.

بهزیستی به تنهایی از پس باز کردن این گره که روز به روز تنگ‌تر می‌شود برنمی‌آید. ارگان‌های دیگر بایستی در کنار این اقدامات بهزیستی شرایط را برای زندگی آسان‌تر فراهم کنند تا بشود اثرات این فعالیت‌ها را دید.

خلاصه این‌که مشکل ما با ارایه آمار و ارقام حل نمی‌شود و باید تا دیر نشده برای آن یک فکر اساسی کرد.

پایان پیام