گلونی

روز گلونی برای ما الهام‌بخش بود

گفت‌وگوی اختصاصی پایگاه خبری گلونی با آقای هامون طهماسبی، دبیر برگزاری پویش لباس محلی دانشگاه شریف، درباره برگزاری هفته لباس محلی در دانشگاه صنعتی‌شریف

آقای طهماسبی لطفا از نحوه برگزاری مراسم و اهدافش بگویید.

ما در این هفته از بچه­‌ها خواستیم با لباس محلی به دانشگاه بیایند البته نه فقط برای ایستادن در غرفه خاصی و حالت نمایشگاهی بلکه به این صورت که در مراودات عادی­‌شان در دانشگاه لباس محلی بر تن داشته باشند. این بخش اصلی برنامه است و اما در کنارش یک غرفه اطلاع‌رسانی هم در دانشگاه برپا کرده‌­ایم و در آنجا لباس‌­های محلی عرضه می­‌شود. دغدغه اصلی و در واقع شعار این برنامه حفظ فرهنگ، سطح زندگی و دانش محلی است.

لباس محلی یک نماد است که پشت آن چیزهای ارزشمند و مهمی است. بخش دیگر مربوط به کار رسانه­‌ای است که از یک ماه قبل شروع شده و ادامه دارد. و بخش ویژه آن یک همایش است که روز سه‌شنبه برگزار می­‌شود و مسئولین کشوری که به نوعی به مسئله لباس محلی مربوط می‌شوند و همچنین چند تا از نمایندگان مجلس را دعوت کرده‌­ا‌یم که از آنها می­‌خواهیم لباس محلی بپوشند. کار ما دو پیام دارد. یک پیام برای داخل دانشگاه که بچه‌­ها را با ارزشمندی داشته های بومی، زندگی در جوامع محلی و لزوم توانمندسازی شهرها و روستاهای کوچک آشنا کنیم و یک پیام هم برای بیرون دانشگاه که برای مردم در روستاهای کوچک است که وقتی با خبر شوند بچه­‌ها در دانشگاه شریف لباس محلی پوشیده‌­اند، به لباس­‌ها و فرهنگ­‌شان ببالند و فکر نکنند که این لباس‌­ها باید عوض شود.

ایده برگزاری هفته لباس محلی از کجا آمده است؟

دلایلی که در ذهن ما بود و باعث شد این پویش شکل بگیرد دلایل زیادی بود. از دغدغه های شخصی برگزارکنندگان در این مورد گرفته تا اتفاقات مثبتی که در این راستا در گوشه و کنار کشور رخ داده، مانند تلاش جوانان سیستانی برای احیای فرهنگ و لباس خود تا برنامه های شبکه های استانی صدا و سیما که در چند سال اخیر به میزان بیشتری به فرهنگ های محلی می پردازند تا به ویژه ایده روز گلونی. روز گلونی در واقع برای ما بسیار الهام‌بخش بود و دوست داریم که این راه ارزشمند برای پاسداری از داشته های بومی‌مان را ادامه دهیم.

روز گلونی کجای حرکت شماست؟

 پیرو ثبت ۲۶ اردیبهشت ماه به نام روسری لری یا گلونی، می­‌خواهیم در همایشی که برای مسئولین کشوری برگزار می­‌شود یک پیشنهاد مطرح کنیم و بخواهیم که یک روز به نام لباس محلی ثبت شود. دوست داریم خروجی حرکت ما این هم این باشد که روز لباس محلی ثبت شود و در آن روز همه، از مقامات کشوری گرفته تا مردم عادی در سراسر ایران لباس محلی بپوشند. درست مثل آن اتفاقی که در لرستان افتاد. این روز می­‌تواند جریان‌ساز باشد. ما می­‌خواهیم روز روسری لری را که دوستان در لرستان پایه‌گذاری کرده‌­اند تعمیم بدهیم.

شما روسری لری را از کی می­‌شناسید؟

پس از نام‌گذاری این روز و برگزاری جشن گلونی. من اقوام لر را دیده بودم ولی توجه به این موضوع نداشتم که زن­های لر یک روسری خاص دارند. ولی این روز باعث شد من هم گلونی را که یکی از داشته­‌های ارزشمند فرهنگی ماست بشناسم. و این حرکت و به‌خصوص اینکه جوانان درگیرش بودند برای بنده بسیار انگیزه‌بخش بود.

 به نظر شما روز گلونی به خارج از استان هم تاثیر داشته است؟

البته. برای خارج از خرم‌آباد که فکر می­‌کنم تاثیر داشته. وقتی پیام­‌تان به بنده که لر نیستم و هیچکدام از اقوام نزدیک‌مان هم لر نیستند رسیده پس مطمئنم  به خیلی­‌های دیگر هم رسیده است و سال به سال هم  بهتر خواهد شد. البته این نشانه توقف نیست و برای خارج از استان جای کار و معرفی بیشتری دارد. ولی در استان لرستان فکر می­کنم تاثیری که انتظار می­‌ر‌فته را بین مردم داشته است. روسری لری کمک می‌­کند که همه اقوام داشته­‌های خودشان را احیا کنند. چون پشت همه این لباس‌های محلی فرهنگی چند هزارساله است. یک شبه نیامده­‌اند که یک شبه از بین بروند.

در دانشگاه شریف کسی لباس لری هم پوشیده است؟

بله. اتفاقا یکی از اساتید دانشگاه که لر است و از ایده بسیار خوشش آمده بود قول داد که لباس لری بپوشد و سر کلاس برود و این کار را انجام داد و دو ساعت تمام با لباس لری تدریس کرد. کار بسیار جالبی بود.

به نظرتان این کار چقدر باعث می­‌شود مردم از لباس­های محلی استفاده کنند؟

خیلی زیاد. این نکته را باید در نظر داشته باشیم که هرچقدر هم که مقاومت کنیم عاقبت تکنولوژی فرهنگ را هم به ما تحمیل می­‌کند پس اگر دست روی دست بگذاریم خیلی چیزها از بین می‌­رود. مثل روابط همسایگی، موسیقی قدیمی و هنرهای اصیل ایرانی، ارزشهای فرهنگی نظیر احترام به بزرگتر، حجب و حیا، و دلیلش نظاره‌­گر بودن ماست. اساسی­‌ترین تاثیری که دارد این است که این حرکت­‌ها حکم یک تلنگر را دارد و ما را از حالت نظاره­‌گر بودن بیرون می‌­آورد. درست مثل کاری که دوستانمان در خرم‌آباد انجام دادند.

بین لباس­های محلی که دارید گلونی هم هست؟

توی غرفه‌ای که عرض کردم گلونی برای فروش هم گذاشته‌­ایم و در واقع تنها روسری که داخل غرفه داریم گلونی است و با یک بنر که نصب کرده‌­ایم گلونی را معرفی کرده‌­ایم. نکته جالب اینجاست که حدود ۶۰ نفر از خانم‌­ها که لزوما لر هم نبوده­‌اند از گلونی‌های لری خریده‌­اند.

در نهایت چه پیشنهادیی برای حرکت در زمینه­‌های فرهنگی دارید؟

 به عقیده بنده نگاه به بحث فرهنگی از حالت تفریحی و سرگرمی عوض شود و به چشم مسئله‌­ای که در متن زندگی­‌مان است به آن نگاه کنیم. ببینید در این چند دهه اخیر خیلی نمایشگاه­‌های گردشگری برگزار شده است و باز هم می‌­شود، ولی اگر حواس‌مان به این موضوع نباشد چیزی که درواقع در متن زندگی هست را به یک موضوع ویترینی تبدیل می­‌کنیم. و نکته دیگر اینکه ارزش لباس­‌های محلی پررنگ شود و ما ارزشمندی­شان را برگردانیم.انتظار نداریم که در شهرهای بزرگ همه لباس محلی بپوشند ولی حداقل می‌توانیم کاری کنیم که در جوامع محلی این پوشش‌ها که سازگاری بیشتری با ارزش‌های ملی و مذهبی ما دارند، در جوامع محلی حفظ شود.

گفت‌وگو: آرشین ساکی

خروج از نسخه موبایل