دومین محفل طنز برگزار شد

دومین محفل طنزپردازان در سال ۹۴ برگزار شد.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، دومین محفل طنزپردازان در سالن سلمان هراتی حوزه هنری بر پا شد. در این محفل ادبی که به میزبانی ابوالفضل زرویی‌نصرآباد برگزار می‌شود طنزنویسانی چون ناصر فیض، اسماعیل امینی، امید مهدی‌نژاد، رضا ساکی، نسیم عرب‌امیری، حامد مهربانی، عباس حسین‌نژاد، علی هدیه‌لو و شخصیت‌هایی چون سید عباس سجادی و حمید اسفندیاری حضور داشتند.

در این نشست درباره طنز و نحوه ارتباط با مخاطب، ارتباط طنز با نقد سیاسی، ویژگی‌های طنز مطبوعاتی و … بحث شد و حاضران به گپ‌وگفت‌های دو نفره و چند نفره پرداختند.

پایان پیام

طنز چیست

طَنز، هنری است که عدم تناسبات در عرصه‌های مختلف اجتماعی را که در ظاهر متناسب به نظر می‌رسند، نشان می‌دهد و این خود مایه خنده می‌شود. هنر طنزپردازی، کشف و بیان هنرمندانه و زیبایی‌شناختی عدم تناسب در این «متناسبات» است.

طنز هنري مکتوب است و اجرای آن در دیگر گونه‌های نمایشی به‌طور نمونه تئاتر، سینما یا تلویزیون، کمدی نامیده می‌شود.

طنز و هجو هر دو نوعی از مطایبه یا همان شوخ‌طبعی هستند. اما هجو به قصد مسخره کردن، ریشخند یا تخریب شخصیت کسی نگاشته می‌شود؛ هجو قصد اصلاح ندارد و هدف اصلی اش نابودی شخصیت طرف مقابل است. هزل نیز استفاده از الفاظ رکیک است و سخنی است که در آن مضامین خلاف اخلاق و ادب بیاید؛ آثار هجو، گاهی با هزل همراه هستند یعنی ادبیات رکیک استفاده می شود و گاهی با جدّ یعنی ادبیات رسمی برای تخریب رقیب یا دشمن استفاده می شود. پس هجو لزوماً همیشه شوخ‌طبعی ندارد و ممکن است خیلی هم جدی باشد. حال نوبت به طنز می رسد. اگر معنای ساتایر یا همان طنز طعنه دار را برای طنز در نظر بگیریم، معمولاً مقاصد اصلاح طلبانه و اجتماعی مطرح است. طنز با بیان ظریف مشکلات و کاستی‌ها، با زبانی غیرمستقیم سعی در اصلاح آن‌ها دارد. و در نهایت، کمدی نوعی بیان مطایبه‌آمیز به صورت تصویری است. (سینما، تئاتر…) در واقع کمدی می‌تواند از همه شاخه‌های شوخ‌طبعی و مطایبه (طنز، هجو و هزل) استفاده کند.