پشت‌بازار قربانی بی‌عدالتی
پایگاه خبری گلونی – آیت دولتشاه داستان‌نویس و هنرمند خرم‌آبادی:
محله‌ی قدیمی پشت‌بازار با وجود موقعیت استراتژیک و مرکزی بودن، در قعر جدولِ رفاه و توسعه شهری قرار دارد و متاسفانه با وجود آمدن و رفتن چندین شهردار و شورای شهر هنوز که هنوز است هیچ اتفاق رو به رشدی در این منطقه از شهر نیفتاده است. محله‌ای که حد اقل روی نقشه مرکزی‌ترین نقطه‌ی شهر خرم‌آباد به حساب می‌آید و با وجود چندین اثر تاریخی و باستانی و چشم‌انداز بی‌نظیر و دسترسی آسان و داشتن جاذبه های گردشگری می‌تواند نقطه‌ی ثقل شهر تاریخی خرم‌آباد به حساب آید.
اما گویا اراده‌ای ناپیدا برای نادیده گرفتن این منطقه‌ی بزرگ از شهر وجود دارد و انرژی و امکاناتی که می‌تواند در زنده نگه داشتن حس امید در بین زنان و مردان و جوانان و کاهش بزهکاری این محله نقش اساسی داشته باشد، صرف آبشارسازی و بیراهه‌سازی و چمن‌کاری حاشیه‌های شهر می‌شود. گو اینکه از بسیاری از این بوستان‌سازی‌ها و مبلمان شهری، به دلیل بیرون از محدوده شهری قرار گرفتن هرگز استفاده‌ی بهینه نمی‌شود و سال‌هاست محله‌ی بزرگ پشت‌بازار در انتظار ایجاد یک مکان تفریحی، فرهنگی ویران‌تر از قبل می‌شود.
محله‌ی پشت‌بازار روزگاری مملو از خانه‌های قدیمی و زیبایی بود که بر اثر این سو‌مدیریت‌ها و نداشتن برنامه‌ی بلند‌مدت شهری تبدیل به ویرانه‌های غم‌انگیزی در قلب شهر شده‌اند. ویرانه‌های موجودِ حمام کوچک در انتهای کوچه ی کاکاوند، یا اداره‌ی پست سابق با آن کنگره‌های زیبا و… گواه خوبی‌اند بر این بی‌برنامه‌گی‌ها و بی‌عدالتی شهرداری در گسترش مبلمان شهری.
محله‌ی پشت‌بازار با وجود پتانسیل بالا، و مستعد بودن برای ارتقاء فرهنگ شهرنشینی هنوز که هنوز است فاقد یک فرهنگ‌سرا یا سرای‌‌محله است و با توجه به تراکم جمعیت این منطقه موجب هدر رفتن بسیاری از استعدادها و مهاجرت اهالی اصیل این محله و گسترش حاشیه‌نشینی و هجوم معتادان به خرابه‌های این محله شده است.
سوال اساسی اینجاست که آیا مسئولین این استان در طول مسئولیت‌شان تابه‌حال گذرشان به خرابه‌های بدون استفاده پشت‌بازار افتاده است؟ آیا درخت‌کاری و چمن‌کاری و زدودن ویرانه‌های بی‌استفاده مانده که بیشترین کارکردشان زباله‌دانی و مأمن معتادان است، سخت‌تر است یا صاف کردن صخره‌های سترگ و آب‌رسانی و برق‌رسانی و رساندن امکانات به کوه‌های حاشیه‌ی شهر؟ آیا خون مردم پشت‌بازار که در نیازهای اولیه‌شان کمبود دارند به اندازه‌ی مردمی که قرار است به صورت تفننی گاهی از امکانات حاشیه شهر استفاده کنند کمتر رنگی است؟
آباد کردن کوه‌های بیرون شهر بی عدالتی نیست؟
بدون شک درخت‌کاری و بوستان‌سازی در هر کجا که باشد امری پسندیده و مفید است اما در زمانه‌ای که در تمام مناطق پشت‌بازار، یک بوستان و یا یک مرکز فرهنگی و یا یک کتابخانه و بهداری دیده نمی‌شود، آیا هزینه کردن بودجه جاری شهر که از مالیات همین مردم کوخ‌نشین تامین می‌گردد برای آباد کردن دره‌ها و کوه‌های بیرون از جغرافیای شهری؛ مصداق عینی بی‌عدالتی نیست؟ بی‌عدالتی آشکاری که سال‌هاست مستقیم و غیرمستقیم موجب گسترش بزهکاری در بین ساکنین این محله شده است. امید داشتیم که جمعی از هنرمندان مطرح استان که عضو شواری شهر هستند و هر کدام داعیه اثرگذاری فرهنگی دارند، چشم خود را به روی این بی‌عدالتی آشکار نبندند.
بدیهی است وقتی هیچ مرکز فرهنگی و تفریحی برای تخلیه کردن انرژی و سامان‌دهی به استعدادهای کودکان و نوجوانان و جوانان این محلات وجود ندارد، گرایش به مواد مخدر و خلافکارانی که در همین ویرانه‌ها به دنبال قربانی خود می‌گردند آسان‌ترین راه پیش روی آنها باشد.
جای آن دارد حالا که روحیه‌ی سازندگی و توسعه شهری به شکل ملموسی در شهر خرم‌آباد دیده می‌شود، نگاه ویژه‌ای به محله های مرکزی و قدیمی خرم‌آباد مانند پشت‌بازار، درب‌دلاکان و … داشته باشند. ضمن اینکه محله‌ی پشت بازار با وجود مرکزیت، اماکن تاریخی و مجاورت آن با قلعه شاپوری، گلوگاه و نقطه‌ی برخورد اولیه گردشگران با شهر خرم‌آباد به حساب می‌آید.
در پایان اینکه هر توسعه‌ای که نگاه جامع و عدالت محور به کل مناطق شهری نداشته باشد توسعه‌ای ناپایداری و منجر به شکست است. وقت آن رسیده که با بازنگری نگاه مسئولین شهری به امر توسعه مناطق محروم شهر، شاهد شکوفایی محله‌‌هایی باشیم که سال‌هاست به امان خدا رها شده‌اند و هر‌روزه از وجود ناهنجاری‌های اجتماعی در آنها می‌نالیم. باور کنیم مردمی که ساکن این محلات هستند هم آمال و آرزوهایی دارند که با بی‌مهری مسئولین همگی به باد رفته و می‌روند. رفاه فقط حق ساکنین محله‌های مرفه شهر نیست.
پایان پیام
کد خبر : 1515 ساعت خبر : 8:59 ب.ظ