گلونی

این میزان تکذیب و پرخاشگری در ظرفیت یک هنرمند نیست

به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از رضا ثروتی در آرمان،زمانی که نمایش فهرست را روی صحنه بردم پیامی که به تمام اهالی فرهنگ و هنر دادم، پیامی سرشار از صلح و دوستی و یکدلی بود، از تمام هنرمندانی که در عرصه فرهنگ این مرز و بوم فعالیت می‌کنند درخواست کردیم تا به دیدن نمایش ما بیایند و آن را منصفانه نقد کنند و نظرات سازنده خود را ارائه دهند. متاسفانه زمانی که من پیام دوستی خود را به آنها رساندم، من را انکار کردند و اغلب رسانه‌ها پای حرف‌های من ننشستند، با وجود اینکه از آنها درخواست کردم که پای صحبت‌هایم بنشینند و سوءتفاهم‌هایی که به وجود آمده را برطرف کنند، اعتنایی نکردند.

هدفم به هیچ عنوان برگرداندن ورق نبود، تنها قصدم این بود که بگویم از چه چیزی انتقاد دارم، توقع داشتم سطح کلامم را نبینند، عمق حرف‌هایم را ببینند، استدعا کردم که صبر داشته باشند و تامل کنند و بگذارند برای مدتی هرچند کوتاه این بیماری که فضای فرهنگ و هنر را فراگرفته بالا بیاید اما کسی توجه نکرد. به جای تعریف و تمجید‌های بی‌اساس و بی‌دلیل، انتقاد کنیم و بگذاریم همه‌چیز دوباره از نو ساخته شود اما در این شرایط با اینکه رسانه‌ها درخواست مرا پذیرفتند اما برای شنیدن حرف‌هایم پا جلو نگذاشتند و نیامدند.

برخی از روزنامه‌ها و خبرگزاری‌هایی که ادعا دارند در بخش فرهنگ و هنر دارند بار اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی را به دوش می‌کشند، قدمی جلو نگذاشتند، حتی مسئول روابط عمومی نمایش فهرست با اینکه به او تاکید کرده بودم که دخالتی در این موضوع انجام ندهد و فقط اطلاع‌رسانی کند هم متاسفانه در میان راه من را تنها گذاشت و روزی که ما قرار ملاقات داشتیم حتی او هم به جلسه نیامد و جالب است که حتی تا امروز هم جواب تماس‌های من را نداده است و این عین حیرت و درد است.

من در این مدت رسانه‌ای نداشتم تا انتقاد خودم را از وضع موجود در بخش فرهنگ جامعه و خصوصا تئاتر بیان کنم و با اینکه نمایشم روی صحنه رفته بود، مانند دیگر همکارانم به‌به و چه‌چه نکردم و چشمانم را نبستم و فراموشکار نشدم و از وضعی که امروز در آن گرفتاریم، انتقاد کردم. بنده معتقدم اگر کسی دغدغه‌هایش با من مشترک است، باید صحبت کند، باید جریان نقد منصفانه و سازنده به وجود بیاید و من اصلا نمی‌خواهم سردمدار این جریان باشم، بلکه ترجیح می‌دهم به جای اینکه در گوش دیگران حرف بزنم، اگر از وضعیت تئاتر گله دارم، آن را مطرح کنم؛ چون این تنها راهی است که می‌توانیم شرایط را اصلاح کنیم.

من وظیفه خودم می‌دانم که تلاش کنم با اصلاح وضع موجود برای نسلی که بعد از من می‌خواهد وارد تئاتر شود، شرایط را قدری مهیا کرده و بهبود ببخشم و سهم خودم را ایفا کنم، شاید آن نسل مانند من نتواند این وضع را تحمل کند و عطای کار را به لقایش ببخشد. این میزان نادیده گرفته شدن، این حد از تکذیب و پرخاشگری در ظرفیت یک هنرمند نیست، اگر می‌خواهیم انتقادی را مطرح کنیم لطفا از دایره انصاف و ادب خارج نشویم، اگر ادعا داریم که منتقد هستیم و می‌خواهیم اوضاع را بهبود ببخشیم، نباید با زبانی تلخ و گزنده صحبت کنیم، بلکه باید عواملی را که به تئاتر آسیب می‌زنند شناسایی کنند و آنها را معرفی کنیم و برای درمان‌شان راهکار ارائه بدهیم، اگر کمی فکر کنیم متوجه می‌شویم که روش درمان این چیزی نیست که همه این سال‌ها انجام داده‌ایم.

پایان پیام

خروج از نسخه موبایل