اختصاصی/ گفت‌و‌گوی گلونی با امیررحمان خسروی

امیررحمان خسروی از هنرمندان جوان لرستانی است که با تلفیق کلام لری و موسیقی پاپ دریچه جدیدی را به روی موسیقی لرستان گشوده و البته خوش درخشیده است. کنسرت اخیرش در خرم‌آباد با استقبال خوبی رو‌به‌رو شد. گفت‌و‌گوی گلونی با این هنرمند را به بهانه همین کنسرت بخوانید.

آقای خسروی لطفا مختصر توضیحی درباره کنسرت اخیرتان بدهید.
ما هر ساله یک اجرا داریم برای خرم‌آباد. این اجرا به نظر خودم از همیشه شسته رفته‌تر بود، چه از لحاظ تنظیم قطعات و چه از لحاظ هماهنگی بچه‌ها. استقبال مردم هم به نظرم بهتر از همیشه بود و من در کل از کار راضی بودم. هرچه از این قبیل کارها برای عرضه کردن فرهنگ لرستان انجام شود کم است. من عاشق این فرهنگ هستم. مادر من سربند می‌بندد و این برای من اصالت است. در این کنسرت گلونی مادرم را به پایه نُتَم بستم و گفتم هرجای دنیا که اجرا کنم این را همراهم خواهم برد تا یادم نرود از کجا آمده‌ام. خیلی از دوستان گاهی می‌گویند چرا فارسی نمی‌خوانی؟ ممکن است حتی تسلط من برای فارسی خواندن بیشتر باشد اما چون از این آب و خاکم ترانه‌هایم را لری اجرا خواهم کرد. در حال حاضر هم مشغول آماده شدن برای کنسرت تهران هستم چون ماه آینده همین کنسرت در تهران برگزار خواهد شد و امیدواریم که بتوانیم برای لرستان آبروداری کنیم.

تا امروز چند کنسرت برگزار کرده‌اید و چند آلبوم به بازار ارائه داده‌اید؟
از سال ۸۰ تا الان سالی یک بار کنسرت داشته‌ام. سه آلبوم هم منتشر کرده‌ام که آخرینش سال ۹۲ بود و «سواد عاشقی» نام داشت. البته تک آهنگ زیاد کار شده. در آرشیو صدا و سیما حدود ۲۰ تا ۳۰ تک آهنگ دارم.

چرا کنسرت هرساله برگزار می‌شود اما طی این ۱۴ سال فقط سه آلبوم تهیه کرده‌اید؟
متاسفانه ارائه آلبوم به بازار بسیار هزینه‌بر است و واقعا در توانم نیست که بخواهم هر ساله آلبوم تهیه کنم. شما برای هر آلبوم به طور متوسط ده آهنگ را در نظر بگیرید حتی اگر دوستان هم در بهترین شرایط مساعدت کنند برای هر آهنگ کمتر از یک و نیم تا دو میلیون هزینه نمی‌شود. حداقلش ۲۰ تا ۳۰ میلیون هزینه دارد و این هزینه شخصی است. یعنی کسی حمایت نمی‌کند و من باید خودم به تنهایی این هزینه را متحمل شوم. البته مثلا حوزه هنری لرستان برای تهیه آلبوم کمک می‌کند اما کارهایشان به صورت سفارشی است. این بد نیست و حتی اگر بخواهند ما هم انجام می‌دهیم اما منظورم این است برای آلبومی که هنرمند خودش آماده کند و کار مناسبتی نباشد حمایتی نیست. اما برای کنسرت بچه‌ها دور هم جمع می‌شوند و کاری را آماده می‌کنند.

فکر می‌کنید تاثیر کدام بیشتر است؟ ارائه آلبوم یا کنسرت متعدد؟
ببینید در اینکه آلبوم ماندگارتر است شکی نیست. اما به عقیده من هردو لازم و ملزوم یکدیگرند. وقتی هنرمندی آلبومی را به بازار ارائه می‌کند، شنونده دوست دارد عوامل کار را هم از نزدیک ببیند. بنابراین باید کنسرت گذاشته شود تا کسانی که تمایل دارند، اجرای زنده کار را ببینند.

به نظرتان تاثیر کار در فضای مجازی و همین ارائه تک آهنگ‌ها چطور است؟
نباید از قافله جا ماند و حضور باید مستمر باشد. من درست است که فقط سه آلبوم موسیقی دارم اما معمولا ماهی یک آهنگ را به بازار ارائه می‌کنم. ساخت و تهیه این تک آهنگ‌ها هم هزینه دارد اما خب در قیاس با هزینه‌های آلوم واقعا کم است. چند نفر هستیم که با هم همکاری می‌کنیم و دوستانه کنار یکدیگر کار می‌کنیم.

امیررحمان خسروی کجای موسیقی لرستان است؟
این را باید از کسانی که کارهای من را گوش می‌دهند پرسید. ما داریم زحمت خودمان را با توجه به شرایطی که هست می‌کشیم. ببینید موسیقی محلی ما کارهای خوب و فاخری دارد ولی این‌ها برای فرهنگ و تمدن چند هزار ساله ما کافی نیست. معمولا در خیلی از کارها شاهد تکرار مکررات هستیم. نه اینکه این‌ها بد باشد. اصلا. بحث من این است که باید کار نو ارائه شود. چرا که جوان امروز به دنبال نوآوری و آهنگ جدید است. قرار نیست هر خواننده‌ای که آمد همان آهنگ‌های قدیمی را بازخوانی کند. من با توجه به کمبودی که احساس کردم در موسیقی‌مان به این نتیجه رسیدم که نیاز است کنار موسیقی محلی گویش و اصالت حفظ شود اما با موسیقی روز دنیا. دیگر اقوام ایرانی هم موسیقی محلی را داشته‌اند و هم پاپ را و کارهای فاخری هم انجام داده‌اند. بنابراین ترجیح دادم اگر می‌خواهم کاری انجام دهم در این راستا باشد.که با اولین آلبومم تحت عنوان «زبان مادری» این کار را انجام دادم. به هر حال خالی از ضعف نبود ولی حرکت خوبی بود و با استقبال مواجه شد.
من تا حالا با دست خالی و بدون پشتوانه کار کرده‌ام. در فضای مجازی نظراتی که می‌گیرم نشان می‌دهد کارم جوابگو بوده است بارها شده از استان‌های دیگر به من زنگ زده‌اند که مثلا فلان ترانه من در پارک پخش شده است. گاهی در تاکسی نشسته‌ام و ترانه‌ام را شنیده‌ام. بارها دیده شده جوان‌ها موسیقی لاتین گوش می‌دهند که گاهی معنای آن را هم متوجه نمی‌شوند، پس می‌شود این جوانان را به این گویش‌ها هم علاقه‌مند کرد و با زرنگی خاصی می‌شود برخی کارهای محلی خودمان را در همان فضا کار کرد. مثلا در همین کنسرت اخیر صدای ساز کمانچه بین یک کار پاپ پخش شد و چقدر زیبا شد. البته این حرف من نیست. بازتابش این را نشان داد. می‌شود این فرهنگ و گویش را به خوبی حفظ کرد. بازتاب کار من و نظراتی که گرفته‌ام مثبت بوده اما در مورد جایگاهم باید از دیگران سوال کرد.

فکر می‌کنید جای چه چیزی در موسیقی لرستان خالی است؟
به عقیده من باید هر هفته کنسرت باشد. باید هر هفته جذب مخاطب داشته باشیم به طرف سالن‌های هنری. نباید سالن‌ها خالی از تاتر و کنسرت و برنامه‌های هنری باشند. کارهایی انجام می‌شود اما خب حمایت نشدن از هنرمندان است که موجب می‌شود کم‌کاری صورت بگیرد. مطمئن باشید اگر هنرمندان بدانند پشتوانه مالی خوبی دارند می توانند کارهای فاخر انجام دهند و می‌توانند بهتر از این فرهنگ‌مان را به دیگر شهرها و حتی به جهان معرفی کنند. ببینید گاهی ممکن است برای یک همایش راجع به گویش‌های محلی مبلغ هنگفتی هزینه شود، چه بهتر که همان هزینه برای ارائه یک آلبومی از آن گویش و معرفی آن به مردم استفاده شود.

و حرف آخر؟
مسئولین فرهنگی باید هنرمندان را حمایت کنند. اگر مسئول فرهنگی پذیرفته که مردم هنرمند را می‌خواهند باید حمایت کند. البته ما هم در چارچوبی که مد نظر آنهاست کار خواهیم کرد. اگر حمایت نباشد، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. و نکته دیگر اینکه اگر در کارهایم ضعفی هست مردم باید ببخشند چون من با دست خالی کار کرده‌ام. مطمئن هستم که می‌توانم کارهای فوق‌العاده‌ای انجام دهم اما چون مستلزم هزینه بالایی است واقعا بیشتر از این در توانم نیست. اگر هم کسی می‌گوید کار امیررحمان ضعیف است باید شرایط کار من را هم در نظر بگیرد و با خودش بگوید در چه شرایطی کار امیررحمان ارائه شده است.

در پایان چند عکس از آخرین کنسرت این هنرمند را ببینید:

پایان پیام

گفت‌و‌گو: آرشین ساکی

عکاس: جابر امرایی