اقوام ایرانی در گیلان

به گزارش پایگاه خبری گلونی، گیلان از مناطق باستانی ایران است، پیش از ورود آریایی‌ها گیل‌ها، آمادرها، کاووس‌ها، کاسپیان، کاسی‌ها و سکاها در گیلان می‌زیستند.

در اوستا از گیلان به نام ورنه نام برده شده است. گیلان در دو قرن اول هجری پناهگاه علویان بود، و مردم آن با استقلال می‌زیستند در زمان صفویان دو سلسله‌ی کیاییان و اسحاقیان در شرق و غرب گیلان به مرکزیت لاهیجان و فومن مستقر بودند. در سال ۱۰۰۰ هجری این دو حکومت گیلان به وسیله‌ی شاه عباسی سرنگون و رشت به عنوان مرکز گیلان انتخاب شد و از مراکز عمده‌ی تولید و فروش محصولات ابریشم رونق گرفت. در عصر قاجار به رونق رشت افزوده شد.

در زمان مشروطیت گیلان از کانون‌های آزادی خواهی بود، و در پیروزی مشروطیت نقش همه جانبه‌ای داشت. در سال ۱۲۹۳ خورشیدی نهضت جنگل به رهبری میرزا کوچک خان بر علیه قوای بیگانه شکل گرفت، امّا پس از هفت سال مبارزه نافرجام شکت خورد و رهبر آن به شهادت رسید. پس از اصلاحات ارضی زمین به دهقانان تعلق گرفت و شهر صنعتی رشت تأسیس شد و صنایع نساجی، غذایی، شیمیایی و … در گیلان پا گرفت.

انواع تولیدات کشاورزی: برنج، زیتون، چای، بادام، مرکبّات، گل گاوزبان، فندق و گردو و …. و انواع صنایع دستی: خراطی، چادرشب بافی، رشتی دوزی، دست بافت‌های پشمی، گلیم، بامبو، حصیر و … از محصولات گیلان است.

پایان پیام

استان گیلان (به گیلکی: گیلان یا گیلؤن)، یکی از استان‌های شمالی ایران به مرکزیت کلانشهر رشت[است. دربارهٔ نام گیلان و معانی واژهٔ گیل، نظرات متفاوتی ابراز شده‌است. لغت‌نامه دهخدا، واژهٔ گیلان را برگرفته از «گیل»، به‌اضافهٔ پسوند مکان «ان»، به معنای محل سکونت گیل‌ها دانسته و افزوده‌است که صورت این واژه در زبان پهلوی، گِلان (Gelan) و نزد یونانی‌ها گِلای (Gelae) بوده‌است.

گیلان دهمین استان پرجمعیت و دومین استان پرجمعیت شمال ایران پس از استان مازندران است. تراکم جمعیت در این استان با ۱۷۷ نفر در هر کیلومترمربع جایگاه سوم را در ایران دارد.