به گزارش پایگاه خبری گلونی، محمد درویش مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت محیط زیست که در غرفه گلونی در نمایشگاه مطبوعات حضور پیدا کرده بود درباره وضعیت کشور گفت:
تصویر کشور ما، تصویر فوقالعاده نگرانکنندهای است و به همین دلیل است که میگویند ما آخرین نسلی هستیم که میتوانیم این محیط زیست را حفظ کنیم. در واقع شواهد کارشناسی و پژوهشییی که الان وجود دارد، مثل کاری که دپارتمان رسوبشناسی سازمان زمینشناسی اخیرا با هدایت خانم راضیه لک انجام داد و آمد روی بستر خشک دریاچه ارومیه پروفیل زد؛ با مته سوراخ کرد و رفت پایین و از عمر این لایههای رسوبی دریافت که این جایی که الان خشک شده، دستکم بین ۲۵ هزار تا ۴۰ هزار سال گذشته خشک نشده بوده است. این یعنی ایرانیهای امروز کاری را با دریاچه ارومیه کردهاند که دستکم در طول ۲۵ هزار سال گذشته هیچ کدام از نسلهای ایران با دریاچه ارومیه نکردهاند. این یعنی آن تئوریای که میگویند هر ۵۰۰ سال یکبار دریاچه ارومیه خشک یا تر میشود، رد است. نظیر همچنین یافتهای که دپارتمان زمینشناسی در آورده است، ما در بقیه مناطق کشور هم میبینیم.
ما هیچ وقت در هیچ مقطعی از تاریخ ایران شواهدی وجود ندارد که بگوید همزمان با آلماگل، آلاگل و آجیگل را در شمال کشور در پایاب اترک از دست داده باشیم، یک و نیم کیلومتر گمیشان عقبنشینی کرده باشد، در مرکز کشور گاوخونی را در تالاب گاوخونی از دست داده باشیم، پایینتر بختگان، کمجان، کافتر، ارژن، پریشان و مهارلو را از دست داده باشیم؛ آنسوتر پوزک و صابوری و هامون را از دست داده باشیم و جازموریان به یک چشمه تولید گرد و خاک تبدیل شده باشد. در سواحل خلیج فارس تالاب حله کاملا خشک شده باشد. ۳۰ درصد شادگان که بزرگترین تالاب ماست، خشک شده باشد یا از هورالعظیم و هورالهویزه چیزی باقی نمانده باشد. سرشاخه سفیدرود (آمازون ایران) در اردیبهشتماه خشک شده باشد، عمق متوسط انزلی در جایی که دو متر در سال بارندگی دارد، از ۱۴ متر به هفت دهم متر کاهش پیدا کرده است. هرگز در هیچ مقطعی در تاریخ ایران یک چنین فجایعی بهصورت همزمان رخ نداده و بهصورت همزمان گزارش نشده که ۱۸ میلیون بلوط در زاگرس خشک شده باشد. بهصورت همزمان میزان نشست زمین به ۹۰ برابر شرایط بحرانی رسیده باشد و ما دیگر وقتی از نشست زمین صحبت میکنیم، فقط منظورمان کرمان، یزد، اصفهان و خراسان نباشد، بلکه در آبیبیگلو زمین نشست کند، یعنی در دامنههای سمند و سبلان. در خانمیرزا زمین نشست کند، یعنی در چهارمحال و بختیاری.
اینها نشاندهندههای نگرانکنندهای است که اگر ما به سرعت چیدمان توسعهمان را متناسب با توانمندیهای اکولوژیکی سرزمینمان تغییر ندهیم که لازمه این تغییر این است که نسلی را پرورش دهیم که آگاه باشد نسبت به خطراتی که محیط زیستش را مورد تهدید قرار داده، آن موقع امکان دارد که ما آخرین نسل باشیم.
پایان پیام