گلونی در روز سوم نمایشگاه مطبوعات

گُلوَنی در روز سوم نمایشگاه مطبوعات

در سومین روز نمایشگاه مطبوعات، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری غرفه گلونی میزبان برخی هنرمندان بود.
حسام‌الدین مقامی‌کیا روزنامه‌نگار و طنزنویس، آناهیتا برزویی تهیه‌کننده پیشکسوت رادیو، علی‌رضا دباغ پژوهش‌گر حوزه رسانه، محمدحسین بازگیر رئیس اداره محیط زیست شهر تهران، رضا پرویززاده آهنگساز و استاد دانشگاه، میثم عبدی کارگردان تئاتر، علی‌رضا لبش طنزنویس، عبدالله مقدمی طنزنویس، افشین صادقی‌زاده روزنامه‌نگار، احسان رافتی عکاس، فرزانه ناظری تهیه‌کننده رادیو، محمد سلیمی مجری و گوینده و فیروز اسماعیلی‌نژاد مدیرمسئول هفته‌‌نامه کاسیت از جمله مهمانان غرفه گلونی بودند.

عکس‌های مربوط به این روز نمایشگاه را ببینید.
عکس‌ها از انوشه میرمجلسی است.

گُلوَنی در روز سوم نمایشگاه مطبوعات

تفاوت مابین طنز و هجو

طنز و هجو هر دو نوعی از مطایبه یا همان شوخ‌طبعی هستند. اما هجو به قصد مسخره کردن، ریشخند یا تخریب شخصیت کسی نگاشته می‌شود؛ هجو قصد اصلاح ندارد و هدف اصلی اش نابودی شخصیت طرف مقابل است. هزل نیز استفاده از الفاظ رکیک است و سخنی است که در آن مضامین خلاف اخلاق و ادب بیاید؛ آثار هجو، گاهی با هزل همراه هستند یعنی ادبیات رکیک استفاده می شود و گاهی با جدّ یعنی ادبیات رسمی برای تخریب رقیب یا دشمن استفاده می شود.

پس هجو لزوماً همیشه شوخ‌طبعی ندارد و ممکن است خیلی هم جدی باشد. حال نوبت به طنز می رسد. اگر معنای ساتایر یا همان طنز طعنه دار را برای طنز در نظر بگیریم، معمولاً مقاصد اصلاح طلبانه و اجتماعی مطرح است. طنز با بیان ظریف مشکلات و کاستی‌ها، با زبانی غیرمستقیم سعی در اصلاح آن‌ها دارد. و در نهایت، کمدی نوعی بیان مطایبه‌آمیز به صورت تصویری است. (سینما، تئاتر…) در واقع کمدی می‌تواند از همه شاخه‌های شوخ‌طبعی و مطایبه (طنز، هجو و هزل) استفاده کند.

پایان پیام