خاک در عاشورا عاشق می‌شود

پایگاه خبری گلونی، شهرام گیل‌آبادی: بعضی‌ به دنیا نیامده شهیدشان می‌کنند و البته آتشی به پا می‌کنند که دامن کوچک وبزرگ را می‌گیرد. روز تاسوعا در شهر من همه آتش به دامن، حیران و چشم‌دریده به دنبال حضرت آرا‌مش‌شان می‌گردند. در چهل منبر شمع نذری می‌گذارند تا سوختن شمع را نه در  اشعار بلکه در قاب اندیشه‌ها معنی کنند. سکوت، آیین‌مندی این حرکت را رازآمیزتر می‌کند. سکوتی که سکون درش نیست. پاهای برهنه و صورت‌های پوشیده راز کوهستانی دل‌های مکتوم این مردمان را به دست حضرت شهید می‌سپرد. این جماعت سر به افتخار، سینه ستبر این روزها و شاید هزاران سال است. در چنین روزهایی بابت رازگشایی تاریخ، سر به گریبان می‌برند و عزاداری می‌کنند.

چهل منبر مقدمه‌ای است برای فردای تاسوعا که چوب‌خط این مردمان نجیب عاشورا نام دارد. عاشورا روزی است که حتی گِل هم تغییر ماهیت می‌دهد. عاشورا روزی است که گِل در این سرزمین تبدیل به عشق می‌شود. کسی تا حالا خاکِ گل شده و عاشق را دیده است؟ آب،گلاب و خاک اما گِل نمی‌شود، عشق در آینی باشکوه زاده می‌شود و البته درچنین روزی کسانی به دنیا نیامده شهید می‌شوند!

این گِل “خَرَ” نام دارد. ببخشید مودب صدایش کنید، دیگر خاک و یا گِل نیست، همه عشق صدایش می‌زنند.

پایان پیام