۵۸ سال هوای آلوده تهران

بعد از ۵۸ سال چشم‌انتظاری، همچنان چشم به راه یک ناجی کاربلد هستیم تا تکلیف پرونده ی سیاه آلودگی هوای تهران را روشن کند. تاریخ نشان می‌دهد از قدیمی‌ترین نشست بررسی آلودگی هوای تهران در سال ۱۳۳۶ تا امسال، هنوز کسی نتوانسته است سایه سنگین آلودگی را از شهر بلند کند.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، پای صحبت افراد مُسن که می‌نشینیم از کوچه باغ‌های معروف و چشم‌نواز تهران تعریف می‌کنند. شاخه‌های سبزی که خودشان را به آن طرف دیوار رسانده بودند تا کوچه را تبدیل به خاطره‌انگیزترین جای دنیا کنند. اما از نگاه برج‌سازها، سر درخت‌ها به تن‌شان نمی‌ارزد. کارخانه‌ها هم بذرهای خودرو کاشته‌اند و در عوض، ما ترافیک و دود برداشت می‌کنیم.

در تهران که قدم می‌زنم انگار دارم از پشت یک عینک تار به اطرافم نگاه می‌کنم. دود از کلَه ساختمان‌ها بلند شده و تا پیش چشمانم می‌آید. نه، جایی نسوخته.‌‏ فصل پاییز و زمستان از راه رسیده و آلودگی هوا مهمان ناخوانده‌ای شده که هیچ کسی از آمدنش خوشحال نمی‌شود. البته وقتی آلودگی، از دهه ۳۰ در تهران جا خوش کرده است بیشتر شبیه میزبان است تا مهمان. میزبانی که روزنامه اطلاعات در ۲۸ آبان ۱۳۳۶، درباره آن نوشت: «شهر تهران دارای آب و هوای متغیر و ناسالمی است. فراوانی ماشین های گوناگون متحرک و ثابت که با صرف نفت و بنزین خود، اکسیژن هوا را گرفته و به گاز کربنیک تبدیل می نماید بر مسأله بدی آب و هوا افزوده است»

شکایات مردم از آلودگی هوا

۹ سال بعد، اولین سمینار بررسی آلودگی هوای تهران در ۱۵ آذر ۱۳۴۵ برگزار شد. همراه تاریخ جلوتر می‌آییم و به سال ۸۵ می‌رسیم که کمیسیون اصل ۹۰ مجلس بر اساس شکایات مردم از آلودگی هوا، وعده رسیدگی به این پرونده سیاه را به شاکیان می‌دهد اما با پاس‌کاری‌های ارگان‌های دولتی برای پیدا کردن مقصر، این پرونده همچنان باز مانده است و باعث شده تا جغرافیای شهر را به هیبت یک سیاه روی، به تماشاگرانش نشان دهد.

از اولین جلسه بررسی آلودگی هوای تهران در سال ۱۳۴۵ می‌رسیم به ۱۴ دی ۱۳۹۴ که به نقل از پورتال سازمان حفاظت محیط زیست، سخنگوی فراکسیون محیط زیست، با ارائه درخواستی از مجلس می‌خواهد تا خارج از نوبت به لایحه کاهش آلودگی هوا رسیدگی کنند.

۹ درصد از آلودگی هوا کاهش خواهد یافت.

حالا وقتی از خانه خارج می‌شویم انگار وارد یک پارکینگ بزرگ شده‌ایم؛ چرا که آمارها نشان می‌دهند روزانه سه و نیم میلیون خودرو در شهر جولان می‌دهند و به نقل از محمدجواد محمدی زاده، رییس اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهران، فقط ۳۰۰ هزار خودرو، معاینه  فنی دارند که اگر همه رانندگان برای گرفتن معاینه، اقدام کنند ۹ درصد از آلودگی هوا کاهش خواهد یافت. دیگر آمار وحشتناک در تهران این است که از میان حدود سه و نیم میلیون موتور هم از ابتدای امسال فقط ۱۲۸ موتور معاینه‌فنی گرفته‌اند.

هر معضلی، هزینه‌های گزافی را روی دست مردم و مسئولان می گذارد تا آنجایی که به گفته حسینی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، ماهانه ۲۱۰ هزار تومان خسارت ناشی از آلودگی هوا، به هر یک از ما شهروندان تحمیل می‌شود. یعنی هزینه ای معادل ۵ برابر یارانه دریافتی هر فرد.

وارونگی دما، وجود کارخانه‌های واقع در غرب تهران، وسایل نقلیه دودزا، ترافیک، بنزین‌های غیراستاندارد در سال‌های گذشته و  نابودی درختان از عوامل مؤثر در آلودگی پایتخت به شمار می‌روند و هر کدام، قطعه‌ای از پازل شهر خاکستری‌اند.

حالا در شهری که دیگر، هوای هیچ کسی را ندارد چشم دوخته‌ایم به آسمان تا حالِ هوایمان و خودمان خوب شود تا شاید رنگش از دودی به آبی تغییر کند. آسمانی که این روزها فقط در نقاشی کودکان، آبی است.

پایان پیام

گزارش‌گر: نگار فیض‌آبادی