پایگاه خبری گلونی، احسان بهرام‌غفاری: جشنواره فیلم فجر ما با جشنواره‌های دیگر یک تفاوت دارد. معمولا سبک و سیاق جشنواره‌های فیلم بدین صورت است که کارنامه یک سال از سینمای هر کشوری به معرض قضاوت گذاشته می‌شود تا داوران بهترین فیلم و بهترین عوامل فیلم را انتخاب کنند. اما در کشور ما چنین نیست، یعنی فیلم‌هایی ساخته می‌شود، در جشنواره شرکت می‌کنند، امکان دارد سیمرغ‌هایی را هم به پرواز درآورند، اما اکران نشوند!
درست مثل این که شما به یک مهمانی دعوت شوید، برای آن مهمانی کلی هزینه کنید و لباس مناسب و کادوی گرانقیمتی برای میزبان بخرید، اما پس از مهمانی دیگر میزبان را نبینید و تمام! با این تفاوت که شما در مهمانی تنها چند ساعت حضور دارید، اما در جشنواره ده روز.
طبعا وقتی شما به‌عنوان سازندگان یک فیلم، هدف‌تان رسیدن به جشنواره است، فیلم‌تان از کیفیت لازم برخوردار نبوده و می‌شود همین چیزی که ما سال‌هاست با آن روبروییم. فیلم‌هایی که صدای‌شان مشکل دارد، تدوین‌شان ریتم ندارد، موسیقی ندارند، شتابزده هستند و جالب است مردم و داوران به همین فیلم‌های بی سر و دم و اشکم، جایزه هم میدهند و هورا هم می‌کشند و سازندگان هم راضی از کاخ جشنواره بیرون می‌آیند.
آیا اصلا ما به جشنواره نیاز داریم یا خیر؟
خب حالا سوال پیش می‌آید که با این وضعیت، آیا اصلا ما به جشنواره نیاز داریم یا خیر؟ قطعا پاسخ مثبت است. جشنواره، ملاک و محک سینمای یک کشور است. توان آن کشور در ساخت فیلم و توسعه سینمای آن کشور است. هم‌چنین در جشنواره می‌تواند بازار بین‌المللی سینما را نشانه گرفت و کسب درآمد ملی کرد، همانطور که سینمای دیگر کشورها به‌عنوان یکی از ارکان ثابت اقتصادی و درآمدزا در کنار دیگر صنایع به کسب درآمد هر کشور کمک شایانی می‌کنند.
فقط تصور کنید اگر ما شامل قانون کپی‌رایت می‌شدیم، چقدر از هر کدام از این دی‌وی‌دی‌ها یا دانلودهایی که می‌کنیم می‌توانست سود به جیب تهیه‌کنندگان فیلم‌های خارجی روانه کند؟ تصور کنید چقدر برای ما به‌عنوان مخاطبان حرفه‌ای یا غیرحرفه‌ای سینما، فیلمی که نشان از اسکار، گلدن‌گلوب یا کن دارد، مهم است و برای بدست آوردن آن، تلاش می‌کنیم. این از اهمیت‌های یک جشنواره است که صرفا یک مسابقه نبوده و توسعه اقتصادی را می‌تواند در بر داشته باشد.
اما آیا کسی را سراغ دارید که در خارج دنبال دی‌وی‌دی فیلمی بگردد که روی آن نقش یک سیمرغ باشد؟! اصلا خارج را کنار بگذارید، در همین کشور خودمان چقدر برای مخاطبان سینما مهم است که یک فیلم، چند سیمرغ شکار کرده باشد؟ آیا اصلا وقتی به سینما می‌رویم، کاری داریم که روی پوستر یا سر در سینما که بیلبورد فیلم را نصب کرده، چند سیمرغ قرار گرفته است؟
از همین‌جاست که می‌توان اهمیت جشنواره ما را نسبت به جشنواره آن‌ها سنجید و پی به خیلی چیزها برد.
پایان پیام