چند روز پیش درباره این گفتم که ما برای پیدا کردن همسر آیندهمان در تلفن فوت میکردیم و یا نامه زیر کولر میگذاشتیم. چون برای برخی از خوانندگان سوال ایجاد شده است که یعنی چه نامه زیر کولر میگذاشتید، کمی این مسئله منسوخ شده را توضیح میدهم شاید به درد کسی خورد.
قدیم وقتی ما میخواستیم کسی را برای ازدواج پیدا کنیم و یا با کسی سر صحبت (درباره امر خیر) را باز کنیم به او این چیزهایی که الان میگویند نمیگفتیم. یعنی به او میگفتیم عروس ننم یا عروس مادرم یا مادر بچههام. از این سوسولبازیها که الان میگویند نداشتیم. بعد هم برای انتخاب به صورت ساچمهای عمل نمیکردیم بلکه روشمان به صورت تکتیری بود. یعنی یک نفر را به عنوان هدف نهایی انتخاب میکردیم و فقط روی او تمرکز میکردیم. این طوری نبود که همزمان چند نفر را زیر نظر بگیریم. البته امکاناتی نظیر چت هم نبود که بتوانیم همزمان روی چند مخ کار کنیم.
قبلا تنها رسانه موجود نامه بود و باید حرفهایمان را در نامه مینوشتیم و چون پشتبامها به هم راه داشتند بهترین مکان برای مخفی کردن نامه زیر کولر بود. قدیم این طوری نبود که وقت داشته باشیم سه ساعت با هم حرف بزنیم. برای همین وقتی مثلا سه بار در تلفن فوت میکردیم معنیاش این بود که نامه زیر کولر است و طرف باید زود برود نامه را بردارد. این طوری بود که با هم حرف میزدیم و در ادامه ازدواج میکردیم.
البته روشهای دیگری هم مثل صف نان یا روش تلفن عمومی هم بود که الان آنها را نمیگویم فقط این را بدانید که ما وقتی میخواستیم به هم بگوییم دوستت دارم این طوری میگفتیم: آهای دوسِت دارم و اگر کسی به کسی مثلا میگفت عجیجم دوسِت دارم، اگر زن بود از زنانگی و اگر مرد بود از مردانگی ساقط میشد و باید شهر را ترک میکرد.
باق بقاتان
رضا ساکی/ چیزنا chizna.ir