خرمآباد شهر ناهمگون آلوده
خرمآباد شهر ناهمگون آلوده
به گزارش پایگاه خبری گلونی: تابلوها و بنرهای تبلیغاتی دیگر جزئی از شهرها شدهاند و شهری را نمیتوان بدون زرق و برق تبیلغات تصور کرد. در شهرهای امروزی بر روی انواع آلودگی تحقیق و بحثهای فراوانی میشود ولی همه از یک نوع آلودگی غافل ماندهاند و ان آلودگی دیداری است. در تعاریف آکادمیک این آلوگی آمده است: تنوع ناهمگون و ناهماهنگ رنگ، فرم و جنس در فضا و سیمای شهری را آلودگی دیداری میگویند. در واقع آلودگی دیداری به عناصر بصری غیرجذاب و انسانساخت از یک چشمانداز و یا هر چیز دیگری است که شخص با احساس راحتی نمیتواند به آن نگاه کند. آلودگی دیداری مسئله زیباییشناسی است، بنابراین با توجه به اثرات این نوع آلودگی توانایی فرد برای لذت بردن از مناظر کاهش یافته و یا مشاهده آن مختل میگردد.
با این توضیحات کاملاً میشود فهمید که نباید از اثرات آلودگی غافل شد، چون بر روح و روان شهروندان اثر مستقیم دارد.
این مشکل چند سالی است که گریبان خرمآباد را هم گرفته است. خرمآباد به علت گسترش طولی مساحت شهری و تغییر نکردن مراکز شهری مانند بازار و مراکز خرید، در مرکز شهر با حجم بالایی از ساخت و سازهای ناهمگون و نصب تابلوهای کوچک و بزرگ برای تبلیغ کالا و خدمات شاهد هستیم. شهرداری خرمآباد هم رو به استفاده مالی از تبلیغات شرکتهای تجاری و بانکها آورده است که در همهجا مرسوم است و میتواند گوشهای از مشکلات مالی را حل کند. ولی چند وقتی است که شهرداری با ساخت تابلوهایی با ابعاد بسیار بزرگ و بستن داربستهای متعدد برای نصب بنرهای تبلیغاتی و اجاره آنها، شهر را تبدیل به نمایشگاه شرکتهای کوچک و بزرگ کرده است.
خرمآباد شهر ناهمگون آلوده
این روزها با داغ شدن تب انتخابات و شروع تبلیغات نامزدها، شاهد خواهیم بود که یک جای خالی روز دیوارهای شهر باقی نمیماند. نصب تصاویر و نوشتن نام این نامزدها به حدی است که تا چند سال بعد هم اثر آن باقی میماند. در دوره گذشته انتخابات مجلس، طرفداران یکی از نامزدهای پیروز به حدی روی دیوارهای شهر نام این نماینده! شهر را نوشته بودند که اگر امسال هم از این حوزه کاندیدا بود میتوانست از آنها استفاده کند.
همان طور که گفته شد تبلیغ یکی از مهمترین روشها برای کسب درامد برای شهرداریهاست، ولی نباید این موضوع سبب آلودگی دیداری برای شهروندان شود. شهروندان در میدانهای اصلی شهر مانند امام حسین (ع) شقایق سابق و کیو (۲۲ بهمن) و مرکز شهر شاهد حجم بالی تبلیغات و تابلوهایی هستند که وسعت دید را از آنها گرفته است. این تابلوها که به طور منظم کل میدان را دور میزنند به همراه مبلمان زشت و مستعمل شهری روح و روان شهروندان را آزار میدهد. استفاده از رنگهای مختلف و گاهی ضد هم در رنگآمیزی مکانهای عمومی، رها کردن مخروبههای موجود در شهر، نماسازیهای اغراق شده در ساختمانهای بلند مرتفع از دیگر دلایلیست که آلودگی بصری را در شهر کوچکی مانند خرمآباد تشدید میکند. بیسلیقگی در انتخاب مبلمان شهری، و رسیدگی نکردن به موقع به نازیباییهایی که با هزینههای اندک هم قابل رفع است چهره شهر را غیرقابلتحمل کرده است و در این میان شهروندانی که این روزها با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم میکنند، دیگر تحمل این مشکل جدید را نخواهند داشت. هرچند که تاثیر آن در کوتاهمدت زیرپوستی و نامحسوس خواهد بود.
گِلال (رودخانهِ خرمآباد) هم که میتواند باعث آرامش و تخلیه روانی شهروندان باشد در این سالها تبدیل به معضلی شده است که بر بر زشتیهای شهر افزوده است. طرح ساماندهی آن نیمهکاره رها شده است و حالا از آنچه در گذشته بود هم بی سامانتر گشته است.
شهری مانند خرمآباد با خیابانها و پیادهروهای کمعرض نیازی به تابلوهای تبلیغاتی با ابعاد بزرگراههای تهران ندارد. بزرگتر شدن هر تابلو شاید پول بیشتری به صندوق شهرداری واریز کند و این پول در توسعه شهری به کمک شهرداری بیاید ولی زیانی که شهروندان در اثر این آلودگی بر روح و روان خود در درازمدت خواهند دید این کار را توجیه نمیکند.
آلودگی دیداری یعنی شهروندی که برای بازدید از قلعه فلکالافلاک برود ولی در ورودی آن به جای دیدن تابلوهای معرفی و تاریخچه قلعه، بنر بزرگ و هزاررنگی برای تبلیغ ورود به دانشگاه بدون کنکور مشاهده کند.
خرمآباد شهر ناهمگون آلوده
خرمآباد هر روز بیشتر به سمت تبدیل شدن به شهری ناهمگون، نامنظم، از همگسیخته پیش میرود. مدیریت بر روی ساخت و سازها، استخدام نیروهای متخصص در طراحیهای شهری و کمک گرفتن از افرادی که در زمینه زیبایشناسی شهری فعالیت میکنند میتواند شروعی برای جلوگیری از تبدیل شدن خرمآباد به شهری بیهویت شود.
پایان پیام
گزارشگر: محمد پورخداداد
کد خبر : 13661 ساعت خبر : 2:36 ب.ظ
برای نجات بخشی و احیای فضای شهری خرم اباد میتوان از الگو و تجربیات شهرداری تهران که کارنامه بسیار موفقی خصوصا در زمینه احیا و ساماندهی و بهسازی رود دره های شمال تهران داشته بهره جست.