جایگاه مطمئن سینمای ایران در جهان

عضو هیئت علمی دانشکده ارتباطات دانشکده آنکارا سینمای ایران را صاحب جایگاهی مطمئن در جهان می‌داند.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، ازگور یارن متخصص حوزه فیلم و سینما و از اعضای هیئت علمی دانشکده ارتباطات دانشگاه آنکارا و مشغول به تربیت دانشجو در سطوح کارشناسی و کارشناسی ارشد در زمینه رسانه‌های دیداری – شنیداری و عکاسی است. او تاکنون کتاب‌ها و مقالات گوناگونی در حوزه فیلم و سینما ترجمه و تالیف کرده است.

چگونه با سینمای ایران آشنا شدید؟

ازگور یارن: فکر می‌کنم سال ۲۰۰۱ بود. برای موضوع پایان‌نامه کارشناسی ارشدم سینمای ایران را انتخاب کردم. در اصل تمرکزم روی سینمای سال‌های بعد از انقلاب ۵۷ بود و آن موقع روی فضای سینمای ایران پس از انقلاب کار می‌کردم. این در اصل اولین تماسم با این سینما بود. آن سال‌ها فیلم‌های ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی می‌درخشیدند و نوعی نوآوری و تازگی در آنها دیده می‌شد. از همان وقت فعالیت سینمای ایران را دنبال می‌کنم.

فعالیت کارگردان یا فیلمساز خاصی را دنبال می‌کردید؟

وقتی در دوره کارشناسی ارشد روی سینمای ایران کار می کردم بیشتر تمرکزم روی کارهای کیارستمی و رخشان بنی اعتماد بود. آنها اولین فیلمسازان ایرانی بودند که در سطح جهانی مطرح شدند. در سال‌های اخیر اصغر فرهادی جهش خیلی بلندی داشته است و کیارستمی هم که همچنان مشغول فعالیت است.

گفتید فعالیت‌های کیارستمی و فرهادی را رصد می‌کنید، سینمای کدام یک از این دو برایتان جذاب‌تر است؟

سینمای فرهادی خیلی منحصر به فرد به‌نظر می‌رسد، در پرداختن به مسائل اخلاقی روش خاص خودش را دارد، بدون جهت گیری داستان را روایت می‌کند و مخاطب را در جایگاه قضاوت می‌گذارد و همیشه باعث گیج شدن مخاطب می شود. بنابر این نمی توانید به راحتی و بر اساس داستان فیلم قضاوت کنید و این شیوه‌ای پست – مدرن است. اما من سینمایش را می‌پسندم.

مخاطب ترک چه نگاهی به سینمای ایران دارد؟ این سینما را می‌شناسد؟

بستگی دارد به کدام دسته مخاطبان اشاره داشته باشید. در جشنواره‌های فیلم، سینمای ایران بسیار شناخته شده است و مورد استقبال قرار می‌گیرد. اما در حوزه سینمای مردم‌پسند و در واقع برای بخش اعظم مخاطبان در ترکیه قضیه به این شکل نیست. با این حال به جرات می‌توانم بگویم که تقریباً در هر جشنواره و هر اکران و هر مناسبت سینمایی خیلی راحت می‌توان فیلم‌های ایرانی را پیدا کرد. سینمای ایران به نامی کلی بدل شده، مثل سینمای فرانسه یا سینمای کشورهای اسکاندیناوی. همین که می‌گویم سینمای ایران بلافاصله تصویری در ذهن شما شکل می‌گیرد، شکلی خاص از روایت. بنابراین الان سینمای ایران به مجموعه‌ای از ویژگی‌های زیبایی شناختی، اخلاقیات و سینماگری بدل شده است.

به نظرتان سینمای ایران تا چه حد ظرفیت جهانی‌شدن دارد؟

سینمای ایران تا حد زیادی در سطح جهانی مطرح شده است. البته درمورد سینمای مردم پسند این طور نیست و ضرورتی هم ندارد که باشد. قرار نیست سینمای ایران با سینماهای دیگر در این حوزه رقابت کند. آمریکایی‌ها این کار را بهتر انجام می‌دهند. سینمای ایران جایگاه خوب و مطمئنی در عرصه جهانی یافته است، اما فکر می‌کنم نباید خلاقیت و نوآوری را فراموش کرد، مثل آثار اصغر فرهادی که قبلاً گفتم.

نظرتان درباره زنان ایرانی و شیوه فیلمسازی آنها چیست؟

من با فیلم‌های رخشان بنی اعتماد و تهمینه میلانی آشنایی دارم. هم در ترکیه و هم در غرب علاقه خاصی به زنان در ایران وجود دارد. در کشور من مردسالاری حاکم است و تا جایی که می دانم در ایران هم تقریباً همین طور است. برای همین است که خیلی‌ها در ترکیه توجه خاصی به زنان سینماگر در ایران دارند، چون در ترکیه تعداد معدودی فیلمساز زن مشغول به کارند. حتی کتابی را به زبان ترکی سراغ دارم که اسمش سینمای ایران و زنان است. و همین نشان دهنده علاقه و توجه خاصی است که وجود دارد.

پایان پیام