به گزارش پایگاه خبری گلونی، در روزگاری که کشورهای دیگر برای نجات یک درخت و یک سانتی‌متر ازمحیط زیست، خود را به آخ می‌دهند، برخی از هم‌وطنان ما با بی‌احتیاطی‌های خود مراتع زیبای کشور را به آخ که هیچ به اوخ می‌دهند.
خبرنگار ما که برای مشاهده‌ی اتفاقات به منطقه اعزام شده بود، در مورد این اتفاق ناگوار با یک خرس قهوه‌ای ساکن در منطقه صحبت کرد. خرس قهوه‌ای در حالی که داشت یک پلاکارد تسلیت نصب می‌کرد به خبرنگار ما گفت: ما سال ۹۰، پنجاه قلاده بودیم. در آتش‌سوزی سال ۹۱، به دلیل آتش سیگار یک چوپان، ده‌تایمان به آخ رفتند. آتش‌سوزی سال ۹۲ ده‌تای دیگرمان به دلیل آتش کباب یک گردشگر به آخ رفتند. در آتش‌سوزی سال ۹۳ رکورد زدیم و پانزده تایمان به دلیل چپق کشیدن یک شکارچی به آخ رفتند. سال ۹۴ هم پنج تای دیگر به دلیل تریاک کشیدن یک قاچاقچی به آخ رفتند. الآن باید ده قلاده باشیم ولی نه قلاده بیشتر نیستیم. خبرنگار ما پرسید: آن یک قلاده چطور؟ ایشان هم به خاطر آتش‌سوزی به آخ رفتند؟ خرس قهوه‌ای پاسخ داد: خیر آن خدابیامرز سر زا به آخ رفتند. خرس قهوه‌ای شکمش را خاراند و ادامه داد: من نمی‌دانم این بشر دو پا چه از جان ما می‌خواهد؟ من تمام این منطقه را مالیده‌ام و تعیین قلمرو کردم. اما باز آدم‌ها وارد قلمرو ما می‌شوند. ما هرچه بیشتر می‌مالیم، آدم‌ها بیشتر می‌آیند. خواهش می‌کنم بیایید ببینید پشت تپه چه بمال‌بمالی است. همه‌ی حیوانات برای خود قلمرو مشخص کرده‌اند اما این بشر دو پا رعایت نمی‌کند. شهر خود را به ماشین‌ها سپرده‌اند و به جنگل‌ها و مراتع آمده‌اند تا ما را به آخ دهند. این خرس قهوه‌ای ناگهان عصبانی شد و با پنجه‌های خود، قسمتی از بدن خبرنگار ما را نیز به آخ داد.
خبرنگار ما که پشت به درخت ایستاده بود تا آن قسمت به آخ‌رفته‌اش مشخص نباشد از یکی از مسؤلان در درباره عملکردشان سوال کرد و آن مسئول گفت: ما ۸ ساعت امداد هوایی و ۵۰ ساعت امداد عمومی انجام دادیم تا از به‌آخ رفتن قسمت‌های دیگر منطقه جلوگیری کنیم. وی در حال ایراد سخنانش بود که آتش دیگری در منطقه شکل گرفت و خبرنگار ما و مسؤل مربوطه را در کام خود برد.
پایان پیام
گزارش‌گر: محسن فراهانی
