به گزارش پایگاه خبری گلونی، تب توجه به نژاد و خون مدتی است که در مناطق مختلف کشور شدت گرفته است. از ترک و کرد گرفته تا لرها. این نژادپرستی مانند دیگر جلوههای فاشیسم به جای کار ایجابی فقط به دنبال کار سلبی است. یکی از مهمترین هنرهایش هم پریدن و اهانت کردن به دیگران است. این گروه درست یا غلط به دیگران اهانت و توهین میکنند و همیشه به دنبال یک توهین کننده به قوم لر میگردند.
اولین جرقه برافروختگی در لرها را سریال سرزمین کهن زد و بعد از نمونههای زیادی سربرآورد تا رسید به شکستن مجسمه سردار اسعد بختیاری و جشن گلونی و حالا آخرین آنها گفتوگوی چنگیز جلیلوند دوبلور با سابقه که در آن ناخواسته به لرهای بختیاری و ممسنی و بویراحمدی توهین کرد. واقعیت این است که وقتی در مورد یک زمان تاریخی خاص اطلاعاتی نداریم و دلایل برخی از ناهنجاریهای ان برهه زمانی را نمیشناسیم بهتر است دربارهاش سخن نگوییم.
تعصب داشتن به نژاد و تبار را که نمیشود انکار کرد. مخصوصا در منطقه غرب کشور که هنوز هم با پیشی گرفتن زندگی شهری، اغلب ما لرها هنوز هم خون و تبار مهمترین اصل در برقراری ارتباط با دیگران است. اما به نظر میآید در فضای مجازی راه را گم کردهایم. دوست و دشمن خود را نمیشناسیم و یا اگر هم قدرت تشخیص آن را داریم به صلاحدید سود و زیان با آن برخورد میکنیم. گاهی دوست را دشمن و گاهی دشمن را دوست میپنداریم و اینجاست که فاجعه رخ میدهد.
تاکنون کسی ندیده گروهی از ما لرها درباره تنها داشتههای دستساز این دیار(مناطق لرنشین) یعنی آثار تاریخی لطمه دیده و در حال تخریب کمپینی ایجاد کرده باشند.
تاکنون ندیدم رگ گردن ما لرها برای مسئولان محیط زیست استان و کشور جهت برآورده کردن حداقل امکانات اطفاءحریق و دو یا سه چرخبال برای جلوگیری از توسع آتش سوزی در جنگلهای بلوط باد کند. چرا این همه پرخاش را که به ارباب سیاست نمیکنیم که با آمارسازی لرستان و مناطق لرنشینان را از لحاظ اشتغال و بیکاری همتراز استانهایی مانند اصفهان و آذربایجان غربی میکنند تا قصورات خود را پوشش دهند؟
پاسخ این سوالات ساده است. چون ما دنبال هزینه کردن نیستیم. همانطور که گفته شد ما دنبال یک اعتراض بیخطر و قابل دسترس هستیم. یعنی در خانه جلوی باد کولر بنشینیم و اعتراض خود و هواداری و تعصب از لر و لرنژادها را در صفحات مجازی نشان دهیم. بعد ازاین کار یک دستخوش هم به خود میگوییم و فکر میکنیم وظیفه ملی میهنی خود را در سطح کلان انجام دادهایم.
و چه کسانی بهتر از امثال چنگیز جلیلوند که به جایی پشتگرم نیستند و میتوانیم بدون ترس تا جا دارد او را ببندیم به فحش و ناسزا حتی اگر بعد از این خطای بزرگ، با موی سفید، روی سرخ از تنش و التهاب و صدایی که پس از دههها استواری و زیبایی لرزش محسوسی در آن دیده میشد، از همه لرها عذرخواهی کند.
مقصر دیگر این وضعیت رسانههای محلی هستند که به عنوان فرهیختگان جامعه باید نقش خود را ایفا کنند ولی متاسفانه نطفه تمام این توهینها و درگیریهای بیفایده از همین رسانهها آغاز میشود. وقتی برای بازدید بیشتر و بالا رفتن آمار روزانه سایت خود حاضریم تا قله قاف برای گرفتن عذرخواهی از یک کمدین سطح پایین و گاه موهن مانند ماهیصفت برویم و خبر این پیروزی بزرگ را در بوق وکرنا کنیم نباید از یک شهروند عادی که بنا بر نیت پاک خود قصد دفاع از همتباران خود را دارد انتظاری داشته باشیم.
جوزدگی بلاییست که گریبان همه کشور را گرفته است. لر و ترک و فارس … نمیشناسد. همهگیر شده است. کافیست کسی اولین فحش را در یک صفحه مجازی تایپ کند. همه به دنبالش بدون آگاهی از اصل موضوع، مسابقه بدترین ناسزاها را شروع میکنیم.
این همه وقت و نیرو و فکر خلاق که میتواند گرهای از مشکلات لرها را باز کند، صرف دعواها و تنشهای بیهوده میشود. عذرخواهی و طلب بخششها به درد ما نمیخورد ما کارهای مهمتری داریم که هنوز سروقتشان نرفتهایم!
پایان پیام
گزارشگر: محمد پورخداداد
در همین رابطه بخوانید:
– هشدار گلونی درباره کاربران فاشیست فضای مجازی
– بَرد و تیلا در بحث کلاهنمدی
– این جملهی خطرناک را اشاعه ندهید
– ایزدپناه با چه چیزهایی مخالف بود؟
– چه کسانی دادهنمای گلونی را عوض کردند
– خودزنی لرها در اینستاگرام حامد آهنگی
– سیل لرستان و کاربران تسلیتجو
