گلونی

خط قرمزها در کشورمان شناور است

سیدفرید قاسمی، پژوهشگر حوزه مطبوعات، مشخص نبودن چارچوب کار روزنامه‌نگاری در دوران فعلی و شناور بودن خط قرمزها را در کشور یکی از دلایل پیشرفت نکردن این رشته دانست.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، محفل طنزی که روز یک‌شنبه ۳۰ خرداد  در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، علاوه بر حضور جمعی از طنزنویسان کشور، میزبان سید فرید قاسمی نویسنده و پژوهشگر حوزه مطبوعات بود که درخصوص مطبوعات طنز و جایگاه آن ها به ارائه صحبت هایی پرداخت.
در ابتدای این نشست، ابوالفضل زرویی نصرآباد ضمن خیر مقدم به سیدفرید قاسمی و شهرام شفیعی، آشنایی خود با این مورخ تاریخ مطبوعات را مربوط به سال ۱۳۷۳ دانست و اظهار داشت: وقتی برای انجام پایان نامه درمورد نشریات طنز نیازمند اطلاعات بودم بلااستثنا بسیاری از دوستان فعال در این زمینه من را به ایشان معرفی کردند و به عنوان استاد راهنما این شخص بزرگوار خیلی به من در این زمینه کمک کردند.
وی حافظه و اطلاعات استثنائی آقای قاسمی را در همۀ زمینه‌های مطالعاتی زبانزد دانست و اشاره کرد: افراد بسیاری هستند که در زمینه رشته های مطالعاتی خود از دانش بالایی برخوردارند ولی چیزی که برای من خیلی جالب بود اطلاعات جهانشمول وی درمورد خیلی چیزها بود که این موضوع به خاطر هم‌نشین شدن وی با نشریات بسیاری و نگاه به آن ها به عنوان سند در ذهن خود بوده است.

سراغ بسیاری از نشریات قدیمی را باید در خارج از کشور گرفت

نویسنده «مجموعه مقالات طنزپژوهی حدیث قند»  با بیان اینکه یک نسخه از بسیاری نشریات ما حتی توسط خود مدیرمسئولان آن ها نگهداری نشده، بیان داشت: به عنوان مثال برای کاری نیاز داشتم از لوگوی نشریه شب‌چراغ  در پایان نامه خود استفاده کنم که حتی مدیرمسئول آن یک نسخه نداشت و این در حالی است که از این نشریه در کتابخانه ها و موزه های خارج از کشور نسخه هایی وجود دارد.
دبیر اجرایی «سالنامه گل آقا» ادامه داد: از نظری هم این نگهداری در موزه های خارجی برای آثار فرهنگی و هنری ما خیلی بهتر است چون مشکلاتی که در اینجا با آن روبه‌رو هستیم در این کشورها وجود ندارد و به نوعی هنر ما در این کشورها نابود نمی شود.
وی در پاسخ به سؤال یکی از این حضار که باید این گونه جلسات بار آموزشی داشته باشد و به نکات مثبت و امیدبخش اشاره کند، گفت: طنزپردازانی که در این جلسات حضور دارند مشکلات بسیاری را تجربه کردند و به نوعی همه درد کشیده هستند و به نوعی کسی که از بیرون به این جلسات نگاه می کند فکر می کند که امید در این جلسات کمتر وجود دارد ولی باید گفت با اینکه این موضوعات تلخ هستند ولی ماهیت کار طنز این گونه است و باید عیب‌هایی که دیگران نمی بینند را به دیگران گوشزد کنیم.

چاپ نشدن آثار پژوهشی به دلیل تمایل مردم به اینترنت است

در ادامه این مراسم سیدفرید قاسمی تاریخ نگار مطبوعات کشورمان ضمن ارزشمند دانستن کار طنزپردازان به سیر روند طنز در دنیای مطبوعات اشاره کرد و گفت: طنز از زمانی که سوار بر محمل سنگی بود تا روزگار خطی و چاپی و در حال حاضر در رسانه های شارژی با مشکلات بسیاری روبه‌رو بوده است که البته در روزگار فعلی این اشتباهات با ازدیاد روزنامه نگاران که خیلی درصدد به‌روز کردن اطلاعات خود نیستند و به جنبه‌های درست نویسی در کار مطبوعات آشنا نیستند بیشتراتفاق می افتد. به عنوان مثال، دیده می شود که خبری متعلق به شخصی است و عکس آن متعلق به شخص دیگر و زندگی نامه آن متعلق به شخص دیگری است!
وی با اشاره به  اینکه تاکنون کارهای بسیاری در حوزه انتشارات تاریخ مطبوعات انجام شده که هنوز به چاپ نرسیده است، خاطرنشان کرد: هزاران فیش در کارتن ها انباشته شده و کسی خبر ندارد و یکی از دلایل منتشر نشدن آن فراگیر شدن ابزارهای تکنولوژی جدید است که باعث شده میل به تحقیقات از طریق رسانه‌های چاپی در میان مردم کمتر شکل بگیرد.

پژوهش دلیل رسیدن من به پاسخ های ذهنی ام بود

نویسنده کتاب «سرگذشت مطبوعات ایران» درخصوص دلیل رفتن خود از روزنامه نگاری به سمت کارهای پژوهشی نیز این طور گفت: احساس رنج کشیدن و رسیدن به پاسخ های ذهنی درمورد تاریخ مطبوعات یکی از دلایل رفتن من به سمت پژوهش بود و حتی با اینکه سال ها کار روزنامه نگاری کردم ولی بیشتر مرا به عنوان پژوهشگر می شناسند.
قاسمی تفاوت کار روزنامه نگاری دوران فعلی را با دوران پیش از انقلاب در مشخص بودن کار روزنامه نگار دانست و بیان کرد: واقعیت قضیه این است که در دوران پیش از انقلاب محدودیت ها کاملا مشخص بود ولی الان هیچ چیز مشخص نیست و خط قرمزها در کشور ما شناور است و تکلیف معلوم نیست و تا مواقعی که این روند باشد هیچ کار مفیدی نمی توان کرد.
این پژوهشگر مطبوعات با اشاره به اینکه رسانه های ما در دنیای فعلی به دنبال کار زیربنایی نیستند، بیان داشت: الان بیشتر روزنامه نگاران خیلی نسبت به محتوایی که تولید می کنند شناخت ندارند و کپی کردن از روی همدیگر هم پدیده دیگری است که در مطبوعات ما شکل گرفته است البته در این زمینه مسئولان هم نقش دارند و باید با تشکیل پایگاه اطلاعاتی سعی کنند نیازهای روزنامه نگار را در زمینه منابع اطلاعاتی پاسخ‌گو باشند.
وی در پاسخ به گستردگی اطلاعات خود درخصوص یک دوره تاریخی نیز این طور بیان داشت:  مگر می شود کار پژوهشی بر روزنامه نگاری دوران قاجار انجام داد و نسبت به  هنر آن دوران چیزی ندانست؟ برای کار پژوهشی عمقی باید پژوهشگر درصدد شناخت آن ها برآید و نسبت به آن ها دانش به دست آورد تا کار ارزشمندی شود.
نویسنده «مجموعه مفاخر مطبوعات ایران» درخصوص مکانی مناسب برای اهدای نشریات و روزنامه های قدیمی نیز این طورگفت: امکانات نگهداری در تهران بسیار ضعیف است و از نظر ایمن بودن هم در سطح پایینی قرار دارند و در حال حاضر مجموعه کتابخانه آستان قدس رضوی با توجه به کار تخصصی که در نگهداری کتاب ها و روزنامه های قدیمی انجام می دهد یکی از بهترین گزینه‌هاست.

پایان پیام

خروج از نسخه موبایل