شکارچی بعدی در راه است
پایگاه خبری گلونی، انوشه میرمجلسی: بعد از شهادت سه تن محیطبان به دست شکارچی غیرمجاز چند روز است با خودم فکر می کنم آخرش که چه؟ قرار است تا کی مردم برای قاچاق چوب یا شکار حیوان و تجارت کثیف‌شان، آدم بکُشند؟ قرار است تا کی سوگوار رفتن آدم‌هایی باشیم که نفس حضورشان در طبیعت، هزاران پیام دارد و کسی گوش به پیام‌هایشان نمی‌دهد. قرار است تا کی بنویسیم محیطبان و بخوانیم رنج؟ قرار است تا کی خبر کمبود نیرو و کمبود بودجه و … را بخوانیم و تنها سر تکان دهیم به نشانه افسوس؟
آخر این راه کجاست؟ چرا یادمان رفته که این آدم‌ها، با لباس های سبزرنگ و چهره‌های آفتاب سوخته‌شان، برای حفاظت از سرمایه‌های خودمان ایستاده‌اند؟
شکارچی بعدی در راه است
شکایت و گله را ردیف کنیم برای آن روزهایی که خبرهای بی‌مهری به محیط زیست را می‌خواندیم و دم نزدیم. روزهایی که ناکامی محیط زیستی‌ها در پیشبرد هدف‌هایشان در میان هزاران خبر ریز و درشت گم شد و ما به روی خودمان نیاوردیم که برای سرزمینی به این وسعت، ۲ هزار و هفتصد محیطبان یعنی یک شوخی تلخ… حالا و بعد از عزادار شدن سه خانواده نجیب، افسوس خوردن چه سودی دارد؟ کسی هست با تمام قوا یقه قاتلان را بگیرید و بپرسد برای چه کشتید؟ برای چه هدف و رویایی؟ برای کدام ارزش؟
حالا هزار خبر هم که نوشته شود، دردی دوا نمی کند از حال بی‌رمق محیط بانانی که هر روزِ زندگی شان نبرد و اضطراب است.
این بار همت کنیم و نگذاریم این داغ سرد شود و گره‌ای باز نشود. این بار همت کنیم برای تقویب محیط‌بانان، برای هموار کردن راه محیط زیست. اگر دست روی دست بگذاریم، شکارچی بعدی، تفنگ بر دوش راه می افتد.
پایان پیام