علیمردان عسکری‌عالم پژوهشگر برجسته لرتبار با حضور در غرفه گلونی در گفت‌وگویی کوتاه به پرسش‌های گلونی پاسخ داد.
گلونی: کارهای فوق‌العاده‌ای دارید در زمینه فرهنگ و ادب و واژگان لری و لکی و فرهنگ قوم لر و این‌ها خیلی خوب است و مکتوب هستند و کتاب‌های قطوری هم هستند و اهل ادب و کسانی که علاقه‌مند هستند، در کتابخانه‌هایشان دارند، ولی خیلی‌ها هم به علت گرانی کتاب و هم به خاطر حوصله کم‌شان به این‌ها دسترسی ندارند. به فکر این‌که این‌ها را در فضای آنلاین هم منتشر کنید بوده‌اید و با ناشرانتان صحبتی کرده‌اید؟
اخت نبودن جوانان با کتاب یک معضل اساسی است که باید کارشناسان در حوزه‌های روانشناسی و اقتصادی به دنبال دلایلش بروند؛ ولی در ارتباط با این کاری که می‌فرمایید که من در رسانه‌های مجازی این‌ها را انتقال بدهم، مربوط به ناشران هستند. اگر ناشری بخواهد این کار را بکند، من هم استقبال می‌کنم و خیلی هم خوشحال می‌شوم از این‌که دیگران بتوانند از این آثار استفاده کنند.
گلونی: کارهای خیلی زیاد و گسترده‌ای داشته‌اید. آخرین کاری که در دست تالیف دارید، اسمش چیست؟
من از سال ۱۳۴۵ با برنامه فرهنگ و مردم رادیو ایران آشنا شدم. مرحوم ابوالقاسم انجوی‌شیرازی یک برنامه‌ای داشت به نام فرهنگ مردم و من در آن زمان محصل ابتدایی بودم و خیلی مشتاق بودم و امکانات هم در روستا نبود و همه سرگرمی و تنوع و تفریح ما همین رادیو بود. من به این کار علاقه‌مند شدم و توانستم اولین کارم را در سال ۱۳۴۵ که یک آداب و رسوم آیینی مربوط به زیارت چهل‌نابالغان یا چهل طفل بود ارائه بدهم. مادرم تعریف کرده بود که در الشتر چگونه مردم از کوه بالا می‌رفتند و بعد از آن‌جا یک گهواره چوبی می‌آوردند می‌گذاشتند آن‌جا و یک گهواره‌ای را که آن‌جا بوده برمی‌‌داشتند و می‌آوردند به نیت این که زن نازایی حامله شود. بعد از انقلاب به طور کلی کار میدانی انجام دادم و ۲۰ سال روی این کارها کار کردم. این ۲۰ سال ۲۱ عنوان از کتاب‌های من چاپ شده. ادبیات شفاهی، افسانه‌ها و باورداشت‌ها، حکایت‌ها و روایت‌ها، مثل‌ها، چیستان‌ها و آثاری که در حوزه فرهنگ مردم است. آخرین کاری که در دست دارم نمادها و سمبل‌ها در ساختار ادبیات شفاهی قوم لر است که یک جلدش را آماده کرده‌ام و اگر بشود دو جلدش هم‌زمان چاپ می‌شود. البته من غیر از این کارهای مطبوعاتی هم می‌کنم. الان دو مجموعه طنز هم دارم که برای مطبوعات مختلف نوشته‌ام. این‌ها را گردآوری کرده‌ام و یک مجموعه‌اش را داده‌ام برای مجوز و در انتظار مجوز هستم.
گلونی: نظرتان در مورد واژه لکستان چیست؟
عرض کنم که ما لریم؛ البته لرها به چند زبان صحبت می‌کنند یا چند لهجه دارند. در لرستان من خودم اصولا با تفرقه در حوزه فرهنگ‌پژوهی مخالف هستم و در حوزه زبانشناسی هم باز ما یک قوم هستیم با چند زبان و چند تا لهجه. به لحاظ نژادی این‌ها یک نژاد حساب می‌شوند و لرها با هم برادر و هم‌نژاد هستند، اما به لحاظ زبانی ممکن است اختلافاتی در تک‌تک واژه‌ها باشد. در لرستان بیشتر مردم ما تا ۸۰-۷۰ درصد با هم ارتباط کلامی و زبانی دارند و می‌فهمند در ارتباط با محاوره در صحبت‌هایشان و مشکل آنچنانی ندارند. اگر لکستان به لحاظ ساختاری و جدایی‌طلبی حوزه فرهنگ و ادب باشد، من مخالف هستم و لک‌ها را از لرستان جدا نمی‌دانم.
– ممنون. چند تا اسم می‌برم، لطفا کوتاه در موردشان صحبت کنید.
حمید ایزدپناه؟
استاد پیشکسوت ما.
– سیدفرید قاسمی؟
پدر مطبوعات ایران.
– اسحاق عیدی؟
شاعر و ادیب بزرگوار و محقق و پژوهشگر ادبیات.
– سکندر امان‌اللهی بهاروند؟
در حوزه تاریخ لرستان زحمت کشیدند و شخصیت فرهیخته و بادانشی هستند و ما از آثارشان ایشان استفاده کرده‌ایم.
– استاد غضنفری امرایی؟
ادیب و اندیشمندی بودند در سال‌های پیش و قبل از انقلاب من در خدمتشان بودم و هر آثار و کتابی که از ایشان چاپ شده، در دسترس ما بوده و اخیرا هم تاریخ غضنفری که چاپ شده، من برایش نقد نوشتم، نقد مثبت برای هر دو جلد کتابش و در نشریات مختلف چاپ شده و تقدیر و سپاسگزاری از ایشان کردم.
– میرنوروز؟
اولین جرقه‌های شعر شاعری در لری بوده. بالاخره لرستان قبل از میرنوروز آثار مدون و تدوین شده‌ای نداشته و با میرنوروز شعر با این شیوایی بر سر زبان‌ها افتاده است.
– ایرج رحمانپور؟
ایرج رحمانپور استاد بلامنازع و مبتکر شیوه‌های آوازی است در لرستان و استاد عزیزی است که صاحب‌نظر، شاعر، ادیب و هنرمند است.
به گزارش گلونی، ادبیات شفاهی قوم لر، فرهنگ واژگان لری و لکی، چیستان‌های لری و لکی، افسانه‌ها و باورداشت‌های غرب ایران، حکایت‌ها و روایت‌ها در ضرب‌المثل‌های لری و لکی، فال چهل سرو و زاگرس‌نشینان به روایت آن، فرهنگ پنج‌جلدی عامه لرستان از جمله این پژوهشگر است.
پایان پیام
