حجم و جریان‌های سطحی آب از ابتدای سال آبی جاری تا پایان هفته گذشته، در مقایسه با میانگین بلندمدت ۳۲ درصد کاهش داشته که این موضوع نشان‌دهنده وضعیت بحرانی آب در کشور است.
به‌گزارش پایگاه خبری گلونی، بر اساس اطلاعات ایستگاه‌های باران‌سنجی شرکت مدیریت منابع آب ایران، از ابتدای مهرماه سال گذشته تا ۲۰ مردادماه سال جاری، بیشترین میانگین کاهش روان‌آب‌ها و جریان‌های سطحی در مقایسه با متوسط بلندمدت، در حوضه آبریز مرزی شرق با ۸۳ درصد و کمترین کاهش در حوضه آبربز دریاچه ارومیه با ۱۱ درصد بوده است.
بر اساس این گزارش، حوضه‌های آبی قره‌قوم و دریای خزر به ترتیب با ۴۷ و ۴۰ درصد، به ترتیب رتبه‌های دوم و سوم را در کاهش حجم جریان‌های سطحی در مقایسه با متوسط بلندمدت به خود اختصاص دادند.
بنابراین گزارش، میزان روان‌آب‌های کل کشور در سال جاری ۵۴ میلیارد و ۶۰۳ میلیون مترمکعب بوده که نسبت به میانگین بلندمدت با ۸۰ میلیارد و ۵۹۵ میلیون مترمکعب، ۳۲ درصد کاهش داشته است.
به‌رغم اینکه حجم جریان‌های سطحی سال آبی جاری در مقایسه با سال آبی گذشته ۴۶ درصد افزایش داشته، اما همچنان در مقایسه با متوسط بلند مدت با ۳۲ درصد کاهش همراه است.
پایان پیام
بحران آب
کمبود آب شامل تنش آب، کم‌آبی و بحران آب است. مفهوم تنش آب نسبتاً جدید است. تنش آب مشکل در یافتن منابع آب شیرین برای استفاده است، که علت آن تخلیهٔ منابع است. بحران آب وضعیتی است که در آن آب قابل آشامیدن و غیر آلوده در یک منطقه کمتر از تقاضای آن است.
کم آبی یعنی نبود منابع آب شیرین برای تأمین تقاضای آب متعارف. کم آبی، به علت خشکسالی، فقدان بارندگی و آلودگی نیز ایجاد می شود. کم آبی، از نظر تأثیر بالقوه ای که در طی دهه آینده می تواند داشته باشد، در سال 2019 توسط مجمع جهانی اقتصاد به عنوان یکی از بزرگترین خطرات جهانی ذکر شده است. کم آبی از برآورده نشدن جزئی یا کامل تقاضا، رقابت اقتصادی بر سر کیفیت و کمیت آب، اختلافات بین کاربران، تخلیه و کاهش غیرقابل برگشت آب زیرزمینی و اثرات منفی بر روی محیط زیست، تجلی می یابد.