آنها که فحاشی می‌کنند روزنامه‌نگار نیستند

به گزارش پایگاه خبری گلونی، سیدفرید قاسمی استاد روزنامه‌نگاری که ملقب به حافظه گویای مطبوعات ایران است در برنامه خندوانه حضور پیدا کرد. خندوانه به مناسبت روز خبرنگار و با حضور خبرنگارانی از سراسر کشور میزبان این پژوهش‌گر برجسته بود.

سید فرید قاسمی در این برنامه در تعریف روزنامه‌نگار خوب گفت: روزنامه‌نگار خوب روزنامه‌نگاری است که آداب حرفه‌ای را به‌ جا بیاورد. گاهی آداب حرفه‌ای این طور تعریف می‌شود که مثلا اگر نشریه دخل و خرج کند، حرفه‌ای است؛ این لازم است، ولی کافی نیست. واقعیت این است که می‌شود به نوع روزنامه‌نگاری گفت روزنامه‌نگاری مبتنی بر بازار. آداب حرفه‌ای این است که روزنامه‌نگار خودش را بازیکن نداند، داور بداند. در جایگاه قاضی باشد، نه شاکی و متهم. یک روزنامه‌نگار خوب باید این ویژگی‌ها را داشته باشد. این کار خیلی سخت است. یعنی نه باید کسی را به عرش ببرد و نه کسی را بیاورد زیر فرش و آداب حرفه‌ای را مراعات کند. آداب حرفه‌ای هم یک سیاهه فهرست بلندبالایی است که باید آن نکته‌ها را رعایت کند تا بشود به آن روزنامه‌نگار گفت روزنامه‌نگار حرفه‌ای. یعنی باور شخصی‌اش را دمِ در تحریریه بگذارد. ما به افرادی که هتاکانه و فحاشانه کار روزنامه را آلوده می‌کنند، روزنامه‌نگار نمی‌گوییم.

قاسمی با بیان این که روزنامه‌نگاری یک کار مقدس است درباره تلاش روزنامه‌نگاران گفت: این کار کاری ‌بی‌بدیل است. دانشنامه‌‌های ایرانی در تاریخ معاصر، از دل روزنامه‌نگاری به وجود آ‌مدند. اولین نگاهبانان زبان فارسی در تاریخ معاصر، روزنامه‌نگاران بودند، ولی خب گاهی شما می‌بینید که این خدمات روزنامه‌نگاران یا دیده نمی‌شود، یا کم دیده می‌شود، یا فرض بفرمایید در این گستره ۱۸۰ ساله، چهار، پنج، نه چهارصد نفر آدم ناسالم هم به این عرصه ورود پیدا کرده‌اند، مثل همه عرصه‌ها. ولی در این ۱۸۰ سال، میلیون‌ها نفر روزنامه‌نگار بوده‌اند. روزنامه‌نگار واقعی با کارش عشق‌بازی می‌کند.

به گزارش گلونی، این استاد روزنامه‌نگاری و مورخ تاریخ مطبوعات درباره توهم در روزنامه‌نگاری گفت: ما کشوری هستیم با پیشینه غنی. شما محدود کشورهایی در دنیا پیدا می‌کنید که با رسانه‌های گلی، سنگی و خطی و رسانه‌های چاپی رسیده باشند به رسانه‌های شارژی. الان این رسانه‌های شارژی شده دستگاه توهم. متوهم درست می‌کند. شما می‌خواهید یک سالن غذاخوری تشریف ببرید، تحقیق می‌کنید که غذای آن‌جا خوب است یا نه. چرا ما برای غذای روح‌مان تحقیق نمی‌کنیم. نشریه شناسنامه دارد، مجوز گرفته و با قانون این کشور دارد خودش را وفق می‌دهد، اگرچه ما در کشورمان خط قرمزهایمان شناور است. کسی که می‌خواهد به قانون توجه کند، دچار مشکل می‌شود. کسی هم که نه رفته دنبال مجوز نشریه و نه کاری در چارچوب قانون انجام داده، نشریه‌اش منتشر می‌شود. ولی کسی که می‌رود برای نشریه مجوز بگیرد، دچار مشکل می‌شود. تا این مشکلات حاشیه‌ای حل نشود، هرآنچه را که در این باره بگوییم، دردی دوا نمی‌شود.

قاسمی با اشاره به تاریخ مطبوعات ایران مطرح کرد: در ۱۵۰ سال اول فارسی‌نویسی در دنیا، ۲۱۰ عنوان نشریه فارسی در جهان منتشر شده است. جالب است بدانید در کشور ما، در همه کتابخانه‌های کشور ما در این ۲۱۰ عنوان، ۱۸۰ عنوان اصلا وجود ندارد و بقیه عنوان‌هایی هم که وجود دارد، تک‌نسخه‌ها و تک‌شماره‌هاست. دوره کامل، به ندرت است. یکی از مشکلاتی که کشور ما دارد، این است که میراث روزنامه‌نگاری این کشور حفظ نشده است. کشوری را که نمی‌خواهم نام ببرم، ۹۵ سال است که روزانه تمام نشریات و تمام روزنامه‌ها و کتاب‌‌های ایران را تهیه می‌کند. کشوری هست که در دو، سه دهه اخیر توسعه پیدا کرده که آرشیو قوی مطبوعات داخلی دارد. ما در کشورمان به جای فعالیت، بیشتر فعال‌نمایی می‌بینیم. نهادهایی داریم که متولی این کار هستند که متاسفانه به جای این‌که به وظیفه‌شان عمل کنند، می‌روند و به جلسه گذاشتن فکر می‌کنند.

به گزارش گلونی، سیدفرید قاسمی درباره تفاوت خبرسازی و خبرآفرینی گفت: خبرسازی با خبرآفرینی متفاوت است. جاعل خبر با آفریننده خبر، دو تا است. آن جاعل خبر است و مبنایی هم ندارد، ولی خبرآفرینی یکی از تکنیک‌های روزنامه‌نگاری است. در تاریخ ایران هم داشته‌ایم که تیراژ یک روزنامه آمده پایین و عزیزی برای من نقل می‌کرد که در چاپخانه نشسته بودیم و دیدم این مجله نمایی ندارد و نشستم و یک نامه از طرف چارلی چاپلین به دخترش نشستم و آن مجله را نجات دادم. عصر رسانه‌های هوشمند، ما گوشی هوشمند داریم،‌ ولی رسانه هوشمند می‌خواهیم، رسانه‌نگار هوشمند می‌خواهیم. برای برنامه‌ریزی کشور باید متوازن پیش برویم. پیکره موزون باشد. نمی‌شود برای اقتصاد افق‌مان قله باشد، ‌برای رسانه چشم‌اندازمان چاله باشد.

پایان پیام