خانه » پیشنهاد سردبیر » تئاتری که با تماشاگر حرف می‌زند

تئاتری که با تماشاگر حرف می‌زند

تئاتری که با تماشاگر حرف می‌زند

کارگردان نمایش «سپنج رنج و شکنج فرخنده» معتقد است، این اثر یک تئاتر قصه‌گو نیست و تلاش می‌کند از طریق تعامل با مخاطب یک اتفاق را رقم بزند.

به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از ایسنا، نمایش «سپنج رنج و شکنج فرخنده» به نویسندگی مرحوم محمود استاد محمد به روایت زندگی فرخنده در سه پرده کودکی، جوانی و میانسالی و مرگ می‌پردازد. این نمایش پیش از این در هفته‌ بزرگداشت این هنرمند در قالب جدیدی از اجرا و نمایشنامه‌خوانی در تئاترشهر روی صحنه رفته بود و از هشتم شهریورماه هم به مدت ۲۱ شب اجرای عمومی آن در تئاترشهر آغاز شده است.

شهرام گیل‌آبادی ـ کارگردان این نمایش ـ درباره ویژگی‌های این اجرا بیان کرد: یکی از ماهیت‌های اصلی تئاتر، ارتباط برقرار کردن با مخاطب است. اگر قرار باشد که با مخاطب ارتباط برقرار نکند، بدون شک نمی‌تواند موفق باشد. در «سپنج رنج و شکنج فرخنده» از دو مدل ارتباطی استفاده کرده‌ایم؛ یکی مدل رسانه‌ای دسته‌ سوم که امروزه در اروپا بحث‌های فراوان و تولیدات زیادی هم دارد و ماهیتش به فضای سایبر و موقعیتی که فضای سایبر در جامعه انسانی رقم زده است، برمی‌گردد. مورد دوم از مدل ارتباط آیینی است که این مدل ارتباط از خودِ تئاتر و آیین‌ها، کارش را آغاز کرد و حوزه ارتباطات خصوصا رسانه‌ها از آن بهره‌برداری لازم را کردند.

او درباره نحوه تعامل با مخاطب «سپنج رنج و شکنج فرخنده» گفت: امروزه ارتباط برقرارکردن با مخاطب در تئاتر بازتعریف شده است و جدی‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثل چیزی که امروزه به آن می‌گویند تئاتر متعامل، تئاتر شورایی یا تئاتر در حضور که در واقع تئاتری است که ماهیت خودش را به گونه‌ای تعریف می‌کند که مخاطبش ارتباط مستقیم داشته باشد و فاصله بین بازیگر و تماشاگر را از بین می‌برد.

تئاتری که با تماشاگر حرف می‌زند

وی ادامه داد: در تئاتر متعامل هم گونه‌های متعدد و فرم‌های متعددی را در دنیا شاهد بوده‌ و دیده‌ایم. تئاتری هم که ما کار می‌کنیم، یکی از گونه‌های تعاملی تئاتر است. سعی‌مان این است که متنی را که برای صحنه نوشته شده، به شکلی تعاملی اجرا کنیم. بازیگران متن را با تماشاگر حرف می‌زنند، به اشتراک می‌گذارند و قرار بر این نیست که متن را بازی کنند. این تئاتر، تئاتری قصه‌گو نیست؛ تئاتری است که به آن می‌گویند فضا و سعی‌اش بر این است که فضایی تولید کند و این فضایی که تولید می‌شود، یک اتمسفری را در ذهن مخاطب به وجود می‌آورد که به قول اساتید تئاتر، بتواند یک اتفاقی را رقم بزند.

گیل‌آبادی با بیان اینکه امروزه تئاتری که پس از پایان یقه مخاطب را نگیرد دیگر تئاتر نیست، گفت: تئاتر باید قدرت تاثیرگذاری داشته باشد و این قدرت تاثیرگذاری در فضا و به گونه‌ای متعامل را ما برای ارتباط برقرارکردن با مخاطب انتخاب کردیم.

این کارگردان همچنین درباره مهمانان ویژه این اجرا هم بیان کرد: هر بار یک مهمان ویژه به شکلی کاملا بداهه وارد اجرای ما خواهد شد. برای مخاطب خودش را بیرون می‌ریزد، حرف می‌زند و مخاطب هم در یک چنین تئاتری اجازه دارد که خودش را بیرون بریزد و در مورد خودش حرف بزند. در جای جای کار مخاطب می‌تواند نظر خودش را به شکلی حضوری اعلام کند و حتی مخاطبانی که در سالن حضور ندارند، می‌توانند نظر خودشان را روی گروه تلگرامی ما به اشتراک بگذارند که بازیگران نظرات را در اجرا می‌خوانند و با به اشتراک گذاشتن آن‌ها درباره‌اش صحبت می‌شود.

بر اساس این گزارش، در این نمایش که هر شب ساعت ۲۰ روی صحنه می‌رود، فریدون محرابی، شمسی صادقی، رویا فلاح، نوشین حسن زاده و نازنین مهیمنی بازی می‌کنند.

پایان پیام

اشتراک در
اطلاع از
0 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
به بالا بروید