سازمان‌های مردم‌نهاد فعال در حوزه محیط زیست شاهرود در نامه‌ای خطاب به نمایندگان مجلس خواستار پیگیری تصویب طرح تنفس ۱۰ ساله جنگل‌های هیرکانی و کاسپیانی در شمال کشور شدند.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، سازمان‌های مردم نهاد و فعالان محیط زیست شهرستان شاهرود طی نامه‌ای که خطاب به رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس، رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی و سایر نمایندگان مجلس شورای اسلامی ارسال شد، خواستار پیگیری جدی طرح تنفس ۱۰ ساله جنگل‌های شما کشور شدند.
در این نامه آمدده است: پیشنهاد طرح تنفس ۱۰ ساله جنگل‌ها در سال‌های اخیر از سوی متخصصان مطرح شده است و سازمان محیط زیست با جدیت موضوع را دنبال می‌کند که طی آن با برنامه‌ریزی و حفظ تک‌تک درختان به سمت ممنوعیت ملی قطع درختان جنگل پیش خواهیم رفت و در این راستا همه ما مسئول حفاظت از عرصه‌های منابع طبیعی و زیست‌محیطی هستیم تا حقوق آیندگان نیز تأمین شود.
بسیاری از کارشناسان و اساتید برجسته در حوزه منابع طبیعی و محیط زیست، سال‌هاست که خواستار توقف ۱۰ ساله بهره‌برداری از چوب جنگل‌های شمال کشور هستند، نتیجه اجرای این طرح کاملاً فنی و منطبق با تمام موازین دانش جنگلداری و جنگلبانی، که از آن به عنوان طرح تنفس جنگل‌ها یاد می‌شود، ایجاد فرصت برای بازسازی جنگل‌های ارزشمندی است که این روزها واپسین نفس‌های خود را می‌کشند.
در حال حاضر، ۱۰۳ حوزه آبخیز جنگل‌های هیرکانی – کاسپیانی شمال ایران، از سوی ۵۰ مجری طرح‌های جنگلداری نه «مدیریت» که در زیر سایه سکوت سرد و خزان‌زده سازمان متولی جنگل‌های کشور، مورد بهره‌کشی بی‌رحمانه قرار می‌گیرند. افزایش معنادار شمار سیلاب‌های خانمان‌سوز در این ناحیه و ارائه آماری مبنی بر ناپایداری ۹۰ درصدی این جنگل‌های ارزشمند سی میلیون ساله که به گفته بسیاری از اهل فن، مادر جنگل‌های پهن برگ اروپا به شمار می‌رود، سندی آشکار بر این ادعاست، البته موضوع نابودی پهنه‌های گسترده این جنگل‌های ارزشمند در سال‌های گذشته، تنها به اجرای طرح‌های جنگلداری محدود نمی‌شود.
حضور بیش از ۳.۵ میلیون واحد دامی که این رویشگاه‌های جنگلی را به عنوان چراگاه خود برگزیده‌اند، جاده سازی‌های پی در پی و بی‌امان همانند آنچه که چندی پیش قرار بود بر سر جنگل ابر رود یا آنچه که قرار بود بر سر جنگل‌های پارک ملی پابند نکا رود، زمین‌خواری و تغییر کاربری زمین‌های گستره جنگلی که گویا دیگر قبح خود را هم از دست داده، دفن روزانه هزاران تن زباله و پسماند شهرهای شمالی در دل این جنگل‌های زیبا و بی‌همتا، بهره‌برداری از کانسارها و ده‌ها مورد دیگر که مجال پرداختن به آنها در این نوشتار مقدور نیست، همگی با اتحادی نانوشته، مشغول کوفتن تیشه‌های خود بر ریشه‌های این ثروت ملی و جهانی هستند.
در ادامه این نامه می‌خوانیم: در این میان اما طرح‌های جنگلداری که به حق، در میان کارشناسان دلسوز و کنشگران حوزه محیط زیست به «طرح‌های جنگلخواری» معروف شده، سندی آشکار بر عدول از قوانین موجود و خط بطلانی واضح بر ضرورت صیانت و پاسداری از جنگل‌ها است. موضوع چپاول جنگل‌های شمال چنان آشکار است که معاون محترم دادستانی کل کشور نیز طی مصاحبه‌ای با رسانه ملی در تاریخ ۱۹ تیر ماه سال جاری بر آن صحه گذاشته و عدم نظارت و مسولیت ناپذیری سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور را مورد نقد جدی قرار داد.
در بخش دیگری از این نامه با موضوع بهره‌وری بی رویه از منابع جنگل‌های شما کشور، آمده است: بازدیدی کوتاه از عملکرد مجریان این طرح‌ها، به روشنی آشکار می‌سازد که طرح‌های جنگلداری در شمال ایران، تنها یک مفهوم و معنا دارد و آن چیزی نیست مگر قطع درختان تنومند و به عبارت دیگر تولید چوب، این در حالیست که بر اساس قانون، مجریان طرح‌های جنگلداری تنها موظف به بریدن درختان بیمار، پوسیده و خشکیده هستند، که حتی همین موضوع هم با مدیریت پایدار اکوسیستم در تناقض است، چرا که خود اکوسیستم بدون هرگونه دخل و تصرفی، توانمند به بازسازی و مدیریت و حفاظت از خود می‌باشد و نیازی به دلسوزی انسان‌ها ندارد.
یادآوری این نکته ضروریست که هیچ انسان آگاهی، از جمله امضاکنندگان این نامه، خواستار توقف کامل اجرای طرح‌های جنگلداری نیستند، بلکه آنچه مد نظر کنشگران حوزه محیط زیست قرار دارد، نظارت درست، دقیق و جدی بر شیوه اجرای این طرح‌ها است. مواردی که در همه سال‌های اجرای این طرح‌ها از آن خبری نبود. طرح مدیریت ورود و خروج دام به جنگل، انجام عملیات حصارکشی و قرق، جلوگیری از قاچاق چوب، دانه‌پاشی و نهال‌کاری با گونه‌های بومی، مدیریت آبخیز و تقویت آبخوان‌ها، حذف درختان بیمار و آسیب دیده، جلوگیری از زمین‌خواری و تغییر کاربری زمین‌های جنگلی، جلوگیری از آتش‌سوزی در جنگل و کنترل فرسایش خاک، همگی از اهداف اجرای طرح‌های جنگلداری هستند، اما آنچه که در عمل رخ می‌دهد آن است که همه این کارکردهای مثبت و فریبنده طرح‌های جنگلداری، تنها در کتابچه‌های قطور نگاشته شده و در کتابخانه‌ها باقی مانده و بدتر از آن دستاویزی شده تنها برای؛ تجارت چوب. نقطه تقابل کنشگران حوزه محیط زیست با مجریان و مدافعان طرح‌های جنگلداری نیز برخاسته از همین شیوه مرسوم و جاریست.
سازمان‌های مردم نهاد شاهرودی فعال در حیطه محیط زیست همچنین می‌نویسند: در همین راستا، طرحی با عنوان «طرح حفظ و صیانت از جنگل‌های کشور»، در تاریخ ۱۶ بهمن ماه سال ۹۱، در سال نخست دور نهم مجلس شورای اسلامی و با امضای ۵۲ نفر از نمایندگان محترم، با قید یک ماده واحده به این شرح که؛ قطع درختان جنگل‌ها در کل کشور برای مدت پنج سال ممنوع است، به کمیسون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی ارائه شد و در حالیکه اداره کل اسناد و تنقیح قوانین مجلس شورای اسلامی، در بررسی‌های خود، عدم وجود قوانین معارض و ضرورت قانونگذاری در این موضوع را تأیید کرد، اما در اقدامی پرسش برانگیز، فوریت این طرح در جلسه علنی روز یکشنبه مورخه ۲۴ فروردین ماه سال ۹۲ به تصویب نرسید پس از بیانات آکنده از نگرانی مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۷ اسفند ماه سال ۹۳، مبنی بر ضرورت جلوگیری از دست درازی به این جنگل‌ها و عرضه نشان دادن مسولان امر در برخورد با خاطیان و تجاوزگران به جنگل، انتظار می‌رفت تا بار دیگر مجلس شورای اسلامی، این مهم را در دستور کار خود قرار دهد، ولی افسوس که چنین نشد.
در پایان این نامه نیز خطاب به نمایندگان مجلس آمده است: اکنون در واپسین سال خدمتگزاری دولت تدبیر و امید که خود را دولت محیط زیست می‌نامد و همچنین روی کار آمدن مجلسی آگاه و دغدغه‌مند نسبت به اوضاع محیط زیست و منابع طبیعی کشور، بدنه نخبگان و دلسوزان و دغدغه مندان آینده زیست بوم ایران اسلامی منتظرند تا بار دیگر با ورود جدی نمایندگان محترم مجلس در این موضوع و در سالی که از سوی مقام معظم رهبری به سال اقدام و عمل نامگذاری شده، طرح تنفس ده ساله جنگل‌های شمال کشور در کوتاه‌ترین زمان ممکن تصویب و اجرایی شود.
پایان پیام
