محمود عزیزی: گیل‌آبادی این کار را ادامه بدهد
برنامه نقد تئاتر شبکه چهار سیما با حضور شهرام گیل‌آبادی کارگردان اثر، فریدون مهرابی یکی از بازیگران به همراه دکتر محمود عزیزی و دکتر تاجبخش فناییان در این برنامه حضور داشتند به بررسی تئاتر سپنج رنج و شکنج فرخنده نوشته محمود استادمحمد پرداخت.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، دکتر عزیزی درباره این اجرای متفاوت گفت: بروک می‌گوید وامصیبت آن زمان است که شیطان درون تماشاگر بیدار شود، آن لحظه‌ای است که ما دیگر نمایشی نداریم و در واقع ارتباط ما قطع می‌شود. شکل و نگاه این کارگردان عزیز در مورد تئاتر «سپنج و رنج و شکنجه فرخنده» در واقع آن لحظه میدان دادن به شیطان از تماشاگر گرفته شده است و هوشمندانه در آن لحظات لازمه تئاتر حرکت است، این اتفاق می‌افتاد و این شیطان درون میدان پیدا نمی‌کرد و در واقع آن شکل نیایشی و شکل صحنه‌ای که می‌تواند ناکجاآباد باشد و یک هسته مرکزی است و حول آن یک آئینی را اجرا می‌کردند فرصت نمی‌داد که انسان به آن شیطان درون خودش فکر بکند و بگوید که در آنجایی که نشسته‌ام ناامن و یا اینکه راحت نیست.
فکر می‌کنم اتفاقی که افتاده است اگر استمرار پیدا کند می‌تواند یکی از نیازهای ضروری تاریخ معاصر ما را به عنوان شاخه‌ای از جریان نمایشی را رقم بزند. یادمان باشد که جناب گیل‌آبادی در واقع کار تاویل کرده‌اند و به هر کدام از بخش‌های این قصه بیان شده معانی مضاعف را در واقع از آن استخراج کرده‌اند و تماشاگر در آن لحظه که دوست داشت فاعل باشد و یا اکتیو باشد این اکت را با عمل، با مشارکت و با صدا به بیان می‌رساند.
جنس و صدای اینگونه از نمایش‌های آئینی نزدیک‌تر به آن چیزی که ما به آن می‌گوییم زلالیت نمایش آن چیزی که حقه و نمایش‌گری از آن کم می‌شود ارتباط بی‌واسطه برقرار می‌کند
محمود عزیزی: گیل‌آبادی این کار را ادامه بدهد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: این نوع تئاتر دقیقاً آن چیزی است که خیلی سعی کرده‌اند تا به آن برسند، ولی آن لحظه ناب نمایش همین لحظه است که شما بتوانید در آنِ واحد ما قراردادهایی داریم بلکه این قرارداد برمی‌گردد به مشارکت نیازهای درونی من با یک صدا و یا با یک آهنگ این آن زلالیتش است و آن شیدایی لحظه خلاقیتی است که در این نمایش به دفعات لحظات شیدایی ما را به عینه مشاهده می‌کردیم. شیدایی که می‌گویم نه فقط بازیگر بلکه تماشاگر ما هم سهم داشت و به زیبایی این زلالیت و مشارکت و این نزدیک شدن و این آیین را به نزدیکی می‌دیدیم مثل زمزمه درون نیایش به طلب از یک بزرگوار می‌باشد که این زمزمه یک دفعه تبدیل به یک فریاد می‌شود و این لحظات را ما و شما هم که در آن زمان تقریبا یک ساعت و بیست دقیقه به دفعات شاهدش بودیم.
من به دفعات دوستانی را دیده‌ایم که تجربه تئاتری داشته‌اند در سرزمین خودمان شاه اسکوریالی که کرم‌رضایی بازی می‌کرد، با آن اندامش و آن شیدایی صحنه را در واقع با افتتاحیه سالن تئاتر خانه تئاتر شاهد بودم و خیلی از کارهای دیگر مثل آتیلا را دیده‌ام. اما هیچکدام‌شان استمراری را که لازمه رسیدن در آن لحظه ناب هست را شاهدش نبودم. به دلیل همان مشکلات نمایش در ایران. ولی این شکل از کار اگر بتواند استمرار پیدا کند توانایی این را دارد که جمعیتی را به این شیدایی برساند.
پایان پیام
محمود عزیزی: گیل‌آبادی این کار را ادامه بدهد
برای خواندن مطالب دیگر می‌توانید به سایت گلونی مراجعه کنید.
ویدیوهایی درباره این موضوع در آپارات گلونی ببینید.
