در ۲۰ سال آینده دامنه‌های زاگرس را از دست خواهیم داد
به گزارش پایگاه خبری گلونی، دکتر محسن ناصری مدیر طرح ملی تغییر آب‌وهوا در نشست تغییر اقلیم و تورهای گردشگری گفت: موقعی که داشتیم گزارش سوم ملی که تحت عنوان اکوتوریسم را آماده می‌کردیم، بیشتر دنبال این بودیم که مناطقی از ایران را پیدا کنیم که از بابت پوشش گیاهی و دامی در معرض خطر جدی قرار دارند و در کنار آن، موقعیت‌هایی را از ایران شناسایی کنیم که شاخص‌هایی تحت عنوان شاخص آسایش در این‌ها بر اثر تغییر اقلیم نزول پیدا می‌کند و کم می‌شود و بنابراین آن مناطق می‌تواند در فصل‌ها یا ماه‌هایی که بیشترین اقبال گردشگر در آن است، با افت تعداد بازدیدکننده روبرو می‌شود.
دامنه‌های زاگرس را از دست خواهیم داد
ابتدا ما دنبال چنین موضوعی بودیم و سعی هم کردیم که یک قالب اقتصادی هم پیدا کنیم و ببینیم وضعیت جوامع محلی‌ای که آن‌جا هستند از بابت ضرر اقتصادی ناشی از کم شدن گردشگر چگونه می‌شود.
یا در بعضی از مناطق که مثلا امکان پرورش دامی افت پیدا می‌کند و البته مناظر و موقعیت‌هایی دارد که جذابیت دارد برای گردشگر و بازدیدکننده؛ مثلا آن مناطق شناسایی شود و در یک مرحله دیگری دستگاه متولی‌اش بیاید و روی آن مناطق سرمایه گذاری کند. این یک بُعد از مسئله بود که در ابتدا نظر ما را خیلی به خودش جلب کرد و متاسفانه تمام این گزارش هم بر همین مبنا تهیه شده است.
اما به ترتیب نکته دیگری که نظر ما را بیشتر به خودش معطوف کرد و البته با افسوس؛ و آن این بود که مناطقی که پتانسیل طبیعی‌شان در حال افت است، طبیعتا حضور افراد بازدیدکننده بیش از ظرفیت موجودشان، سرعت تخریب طبیعی را در این مناطق افزایش می‌دهد.
منطقه‌ای که میزان بارش‌اش مثلا طی ۱۰ سال آینده ۳۰ درصد کم می‌شود. ما مناطقی داریم که تا ۶۰ درصد هم میزان بارش‌اش می‌توان کم شود.
من نمی‌گویم حتما کم می‌شود، می‌گویم می‌تواند کم شود با احتمال. یا دمای موجود در آن منطقه حتما ۱/۵ درجه افزایش می‌کند و این را عرض می‌کنم حتما.
طبیعتا دیگر آن الگوی زیست گیاهی و جانوری‌ای که در آن‌جا وجود دارد، دیگر قابل مشاهده نیست و شرایط آن‌جا تامین کننده پایداری آن گونه‌های جانوری و گیاهی در منطقه نخواهد بود. حالا اگر ما حضور گردشگر را به عنوان یک عامل کمکی به اقتصاد محلی در منطقه تقویت کنیم و ترددشان، خریدشان، ماندنشان احیانا در شب در منطقه می‌تواند روی اقتصاد منطقه تاثیر بگذارد.
اما واقعیت امر این است که به تدریج، نه در یک زمان بلندمدت، بلکه در یک زمان کوتاه مدت، سرعت خروج گونه‌ها، چه گیاهی و چه جانوری‌اش از منطقه، سرعت هندسی پیدا می‌کند. این تعارضی است که ما اخیرا با آن روبرو شده‌ایم.
یعنی در عین حال از طرفی دنبال این بودیم که یک مدلی را برای تقویت جامعه محلی معرفی و پیدا کنیم و پرزنت کنیم و بگوییم که خب سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بیاید در این مناطق که از نظر ما، از منظر تغییر اقلیم آسیب‌پذیری بالایی دارد و اگر آن‌جا پرورش دامی است، اگر زندگی عشایری‌ای است، شدیدا تحت تاثیر تغییر اقلیم قرار می‌گیرد، شما هم بیا دنبال توسعه گردشگری باش چون این جاذبه‌ها را دارد، این پتانسیل‌ها را دارد. اما اخیرا ما خودمان هم با یک نگرانی نسبت به اقدامی که تصمیم تشکیلاتی داریم انجامش دهیم، روبرو شده‌ایم که آیا واقعا این کار به صلاح است یا نه.
این نکته بسیار بسیار مهمی است که باید به آن توجه کنیم. واقعیت امر این است که خیلی از مناطق ایران ظرف ۱۵ سال آینده افزایش دمای تا دو درجه را می‌توانند تجربه کنند.
به علاوه کاهش بارش تا ۲۶-۲۵ میلیمتر به طور متوسط در ماه می‌تواند تجربه شود در این مناطق. متاسفانه و با تاسف بیشتر قالب این مناطق، مناطقی است که از نظر گردشگر ایرانی جذابیت بالایی دارد. یعنی دار و درخت است، پرآب است و معمولا مورد توجه اینگونه گردشگران قرار می‌گیرد و به نظر من دستگاه‌های متولی، بخصوص سازمان برنامه‌ریزی کشور باید متوجه این باشد که اقتصادهای محلی و اقتصادهایی که وجود دارد، چه بلایی سرشان می‌آید.
اگر در خواب غفلت بر سر این مسئله به سر ببریم، مطمئن باشید که تقریبا تمام دامنه‌های غربی و شرقی زاگرس به این دام گرفتار می‌شوند و ظرف مدت ۲۰ سال آن ارزش‌های زیستگاهی جانوری و طبیعی‌مان به شدت تخریب می‌شود.
دیگر سخنرانی‌‌های این نشست را بخوانید
پایان پیام
کد خبر : 26253 ساعت خبر : 7:21 ب.ظ