شرم بر این مردم فیلمبردار

پایگاه خبری گلونی، علی‌اکبر مجدراد: از صبح امروز که خبرهای آتش‌سوزی پاساژ پلاسکو را شنیدم چندبار وسوسه شدم برای تهیه گزارش به آنجا بروم.

پاساژی قدیمی با قدمت بالای ۵۴ سال در یکی از خیابان‌های مرکزی شهر تهران به نام جمهوری واقع در چهار راه استانبول، کمی آنطرف‌تر از سفارت انگلیس، پاساژی که برای بسیاری از مردم و خود من خاطره‌ساز است. خرید لباس‌های شب عید و بوی سال‌نو و زیرزمین این پاساژ با آن حوض‌ها و ماهی‌های قرمز و مغاز‌ه‌های آکواریومی و ویترین‌هایش… .

راستش وسوسه را با عقل کنترل کردم که حضور من حتا به عنوان خبرنگار در شرایطی که پیش‌بینی پوشش خبری این حادثه با مدیریت رسانه‌ای توسط شبکه‌های خبری و خبرگزاری‌های وجود دارد درست نیست. رفتن من و امثال من جز ایجاد شلوغی در شرایط اضطرار کاری نخواهد کرد، نهایت دوتا عکس دست اول بگیرم یا دوتا کلیپ برای شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها اما به چه قیمتی؟ به قیمت بستن راه و در نتیجه آن شلوغی بی‌مورد، ازدحام جمعیت و کند شدن شرایط امدادرسانی که منجر به افزایش میزان خسارت و تلفات ناشی از این حادثه تلخ خواهد شد. دیدم واقعا ارزشش را ندارد. ترجیح دادم با وجدان آسوده از طریق دو الی سه رسانه رسمی، خبرها را پیگیری کنم. در این حال خبر ازدحام مردم برای گرفتن فیلم و عکس و درخواست مسئولان جهت ترک محل و پیشگیری از حضور آنان بود که پی در پی در بخش‌های خبری از رسانه‌ملی پخش می‌شد. به ویژه زمانی که اعلام شد حضور مردم در محل حادثه از دقایق اولیه‌، مانع از امدادرسانی درست شده است؛ فکر کردم حضور بی‌مورد آن دسته از مردم که برای گرفتن عکس و فیلم خود را به محل حادثه رسانده‌اند شایسته این جمله است: شرم بر این مردم فیلمبردار.

درست مشابه حادثه پلاسکو ۳ سال قبل در همین روزها و در همان نزدیکی ۲۹ دی‌ماه سال ۱۳۹۲ حادثه‌ای در ابعادی کوچکتر اما دردناک اتفاق افتاده بود. خوب یادم هست آنزمان تیتر یک اخبار بود.

خبر حکایت از آتش‌سوزی ساختمانی ۵ طبقه در خیابان جمهوری تهران داشت. حادثه‌ای که در آن یک کارگاه تولیدی پوشاک دچار حریق شده بود و در حالی که مأموران سازمان آتش‌نشانی در حال امدادرسانی بودند، ۲ نفر از کارگران زن کارگاه که برای نجات جانشان از پنجره‌ها آویزان شده‌بودند، از ارتفاع سقوط کردند و جان باختند.

نکته تاسف‌بار در آن حادثه  این بود که افراد حاضر در نزدیک محل حادثه با استفاده از گوشی‌های تلفن خود از صحنه سقوط این دو کارگر فیلمبرداری کردند و فیلم آن در اینترنت منتشر شد. آتش‌نشانان حاضر در محل اعلام کرده بودند اگر در حدود ۲۰ ثانیه راه برای آنان زودتر باز می‌شد نبردبان نجات برای جان‌باختگان حادثه باز شده بود و حالا زنده بودند. ازدحام بی‌مورد جمعیت برای سلفی گرفتن و فیلمبرداری همان اتفاقی که امروز هم شاهد آن بودیم که مانع از امدادرسانی به موقع در لحظات اولیه حادثه شده است. در حالی که در این شرایط فقط حضور عوامل موثر در شرایط امدادرسانی نظیر افراد شاغل در اورژانس، آتش‌نشانی، نیروهای انتظامی و… عقلانی و منطقی است.

پایان پیام