پلاسکو هم مثل بم فراموش می‌شود

پلاسکو هم مثل بم فراموش می‌شود

خجالت می‌کشم بگویم فلان شخصیت آمد در تلویزیون و در زمانی که همه مبهوت و ماتم‌زده بودند لبخندی به لب انگار هیچ اتفاقی نیافتاده گفت: هیچ کس زیر آوار نیست!

پایگاه خبری گلونی، لیلا ساکی: پنج‌شنبه ظهر بود که برایم پیامک آمد پلاسکو فرو ریخت. حتی در شبکه خبر هم می‌شد عمق فاجعه را دید. اما خبرهایی که مدام می‌آمد و تکذیب‌های پی در پی. مردمی که نمی‌دانند در مواقع بحران کدام کار صحیح و کدام کار اشتباه است. من مبهوت نگاه می‌کردم. خجالت می‌کشم بگویم فلان شخصیت آمد در تلویزیون و در زمانی که همه مبهوت و ماتم‌زده بودند لبخندی به لب انگار هیچ اتفاقی نیفتاده گفت: هیچ کس زیر آوار نیست!

خبر ساعت ۱۴ رادیو سراسری گفت: ۳۰ نفر از آتش‌نشانان جان داده‌اند اما دیگر تکرار نشد. در این اوضاع اقتصادی بحران زده مگر می‌شود بنشینی و نگاه کنی دارایی‌ات در یک چشم به هم زدن بسوزد و کاری نکنی؟ اصلا در دقایق بعد از ریزش ساختمان چرا مامور آتش‌نشانی می‌گفت ما هر چه کردیم نتوانستیم جلو صاحبان مغازه را بگیریم؟ یعنی ساختمان تخلیه بود؟ اگر کسی نمرده چرا شنبه را عزای عمومی اعلام کردند؟

پلاسکو هم مثل بم فراموش می‌شود

پنج‌شنبه عصر بود، یکی از تلویزیون‌های فارسی زبان بیگانه به خاطر همدردی با حادثه‌دیدگان بجای پخش آگهی‌های تبلیغی کارکنانش می‌آمدند و پیام تسلیت می‌دادند. گوشه تلویزیون‌شان هم پرچم سیاه زدند اما تلویزیون ملی ایران انگار اتفاقی نیافتاده بود.

چند هفته پیش برای کاری به محله‌های جیحون و رودکی و خوش و باقی محله‌های آنجا سرک کشیدم. از آن روز چهارستون بدنم به لرزه افتاده. مسئولان ما فکر نکنم تا حالا قدم به آن محله‌ها گذاشته باشند. از بعد از فاجعه پلاسکو مدام با خودم تکرار می‌کنم یک ساختمان به یک فاجعه ملی تبدیل شده اگر زلزله بود چه بر سر این مردم می‌آمد.

پلاسکو هم فراموش می‌شود. مثل حادثه قطار، مثل حوادث هوایی که هر بار عزیزانمان در گوشه‌ای در آتش بی‌تدبیری می‌سوزند. مثل تمام فجایعی که فراموش شده مثل بم. ما می‌مانیم و یاد لبخندی که مثل نیشتر بر قلبمان فرود آمد و پلاسکویی که شده محلی برای عرض اندام سیاسی و صدا و سیمایی که دیگر شک ندارم همه ماجرا را نمی‌گوید.

برای خواندن مطالب دیگر می‌توانید به سایت گلونی مراجعه کنید.

ویدیوهایی درباره این موضوع در آپارات گلونی ببینید.

پایان پیام