طنز/شلوار در فضای عمومی

طنز/شلوار در فضای عمومی

به گزارش پایگاه خبری گلونی روح‌الله احمدی: دوست عزیزمان، جناب حافظ شیرازی همین‌جوری الکی نگفته که هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد! اما کو گوشِ شنوا؟ به حرف این دوستان بزرگ گوش نمی‌دهیم، آن وقت بعد از این‌که خراب‌کاری کردیم،

می‌گوییم لعنت به دهانی که بی‌موقع باز شود! خب اگر قبلش مراقب باشیم، بعدش این‌طوری نمی‌شود. نمونه‌اش همین رفتار و اعتراض‌های بازیکنان تیم‌های باشگاهی ما در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا. دیدید چه الکی الکی کارت می‌گرفتند؟ تازه کنفدراسیون فوتبال آسیا در نامه‌هایی به باشگاه‌های ایرانی تذکر هم داد. احتمالا بازیکنان، همه جا را کشور خودشان فرض کرده‌اند که قوانین ورزشی در آن درست و درمان اجرا نمی‌شود.

طنز/شلوار در فضای عمومی

در بازی‌های خارجی اگر حواس‌مان به رفتار و گفتارمان نباشد، حال‌مان را می‌گیرند. تعارف ندارند که! حالا هی بگویید که ما بدتر از این حرف‌ها را در ایران زدیم اما اتفاقی نیفتاد. شما در خانه‌تان پیژامه و شلوارک می‌پوشید اما آیا با همان‌ها به مهمانی می‌روید؟ البته که بعضی‌ها شلوارهایی در فضای عمومی می‌پوشند که ما در خانه هم خجالت می‌کشیم آن را بپوشیم. بی‌خیالِ شلوار؛ برگردیم سر مبحثِ دهان. باز شدن بی‌موقعِ دهان، همیشه هم برای حرف زدن نیست. گاهی برای خوردن است. باز هم مثال فوتبالی می‌آورم. دروازه‌بان ۱۲۷ کیلوگرمی تیم ساتون انگلیس از تیمش اخراج شد. نه به خاطر وزنش ها! به این دلیل که وسط بازی، وقتی که روی نیمکت نشسته بود، ساندویچ خورد! البته به خاطر ساندویچ خوردن هم اخراج نشد. چون یک بنگاه شرط‌بندی، شرط بسته بود که این دروازه‌بان روی نیمکت خوراکی می‌خورد و این دروازه‌بان هم از این شرط‌بندی خبر داشت، اخراج شد.

این هم یک مدل از بی‌موقع بازشدنِ دهان. ببخشید که بعضی وقت‌ها سوژه‌هایمان را از خبرهای خارجی انتخاب می‌کنیم. خبرهای داخلی خوبی داریم اما راجع به خیلی از آن‌ها حرفی برای گفتن نداریم. ما هم باید مراقب دهان‌مان باشیم دیگر.

پایان پیام