اعتکاف، تجلی خداپرستی است

به گزارش پایگاه خبری گلونی، اعتکاف، تجلی خداپرستی است و همه جلوه های عبادت، مانند نماز، روزه، شب زنده داری، تلاوت قرآن کریم، نماز شب، ذکر، دعا و مناجات در آن خلاصه شده است.
اعتکاف، نوعی سیر و سلوک و سیاحتی عرفانی است که از گذر آن، زمینه رشد معنوی و کمالات اخلاقی در انسان فراهم می‌شود.

فرصت ارزشمند اعتکاف
حضرت علی (ع) درباره فرصت‌ها، در عبارتی پرمعنا فرمودند: «سستی پس از به دست آوردن فرصت، از بی خردی است.» خداوند حیکم بنا به اقتضای حال انسان، فرصت ویژه اعتکاف را در اختیار او قرار داده است تا آدمی از عذاب جهنم برهد و به بهشت راه یابد. در این میان، برخی از مردم با دوراندیشی، زیرکانه این وقت با ارزش را گرامی می دارند و از این فرصت پر ارزش استفاده فراوان می‌کنند. آن‌ها حتی اگر نتوانند در مساجد حضور یابند، هر جا باشند، این روزها و ساعت های مهم را از دست نمی‌دهند و عزیز می‌شمارند.

حقیقت اعتکاف
اعتکاف، نوعی ریاضت و محدود ساختن خود است. تمرین رها کردنِ دنیا، بریدن از خود، خانواده و خویشان و دل کندن از علاقه‌های قلبی و لذت های نفسانی است.
اعتکاف، گریزی از غفلت زدگی و خمودگی به هوشیاری، نشاط، تحرک و امید است.
اعتکاف، گریختن از اندوه گناه و اضطراب نافرمانی و فرار از آتش جهنم و رنج دوزخ است.
اعتکاف، پناه بردن به حریم امن الهی و سرزمین عفو و رحمت و مهر است؛ آنجا که خداوند بنده نواز، آغوش گشوده تا گمشده خویش را در آغوش گیرد و این مهمان بیمناک و خسته را در کنار خود به آرامش و امنیت برساند و برای طاعت و عبادت و استقامت در ادامه زندگی، جانی تازه بخشد.

راز اعتکاف
انسان ها در طول زندگی، گاه به تنهایی و زمانی به حضور در اجتماع نیاز دارند تا هر یک توانایی‌ها و استعدادهای خود را بنمایانند و با کار و تلاش در کنار یکدیگر، چرخ سنگین زندگی جمعی را به پیش ببرند و به رشد برسند. به تنهایی نیز نیازمندند تا هم با خدای خود خلوت کنند و خلأ ارتباط با او را در وجودشان پر کنند و هم در اندیشه، اخلاق و رفتارشان بازنگری و نتایج تلاش‌های خود را ارزیابی کنند تا با شناخت کاستی‌ها، به خودسازی بپردازند و به رشد و تکامل نزدیک شوند.

پایان پیام