محیط زیست برای جمع کردن رای

محیط زیست برای جمع کردن رای

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: در بخش ابتدایی مناظره اول انتخابات، موضوع محیط‌زیست جزو یکی از داغ‌ترین موضوعاتی بود که به آن اشاره شد. گر‌چه کاندیداها بیشتر معضلات زیست‌محیطی را بازتعریف کردند و تقریبا هیچ برنامه عملیاتی مشخصی، برای حل مشکلات این حوزه مطرح نکردند. متاسفانه کاندیداهایی که با منتسب کردن خودشان به مردم، صرفا شعار می‌دهند، حداقل در وهله اول، محبوبیت‌شان را از دست خواهند داد. زیرا دوستداران طبیعت و فعالان محیط زیست، چه از روی علاقه و چه از روی دغدغه و حرفه‌شان، مسائل مربوط به طبیعت سرزمین‌شان را “دقیقا” پیگیری می‌کنند تا بدانند در این زمینه با چه وضعیتی روبرو هستیم. معمولا هم، کسانی که می‌دانند به گوش کسانی که مطلع نیستند می‌رسانند و به مناظره دوم نرسیده، حقیقت، کاملا مشخص می شود و به طور جد می‌توان گفت، هوای آلوده سیاست، نمی‌تواند حقیقت را از چشم‌های تیزبین مردم، پنهان کند.

محیط زیست برای جمع کردن رای

با شنیدن گفت‌وگوها در مناظره اول، این سوال پیش می‌آید که صحبت کردن درباره محیط‌زیست، تبدیل به یک مُد اجتماعی شده است که کاندیداها احتمال می‌دهند با پرداختن به این موضوع، می‌توانند رأی جمع کنند؟ یا واقعا به عمق فجایع پی برده‌اند؟ اگر مساله، جمع‌آوری رای است که به هر حال مردم، هوشمندانه سره را ناسره تشخیص می‌دهند. اما اگر رجال سیاسی، عمق فجایع زیست‌محیطی را درک کرده اند، چطور تا به حال انقدر جدی به معضلات زیست محیطی نپرداخته اند؟ البته منظورم از پرداختن، صرفا سخنرانی نیست. که همگی می‌دانیم «به عمل کار برآید به سخندانی نیست.» بلکه چرا تا به حال راهکارهای عملیاتی را اجرا نکرده‌اند؟ و اینکه چرا اکثر دستگاه‌های دولتی از ارائه آمارهای دقیق، پرهیز می‌کنند؟

مگر نه اینکه طبق ماده ۲۳ منشور حوق شهروندی جمهوری اسلامی ایران، «مقامات و مأموران اداری باید در روابط خود با شهروندان پاسخگو و قابل‌دسترس باشند.»؟ آیا در حوزه محیط زیست، مسئولان برای ارائه پرونده‌های پنهان، پاسخگو و در دسترس هستند؟ اگر کارمندی در اداره‌ای، پیگیر آمارهای مختلف در زمینه محیط‌زیست شهر تهران باشد، توبیخ نخواهد شد؟ ما شهروندان اگر دنبال آمارها بگردیم، به مقصد درستی خواهیم رسید یا سردرگم‌تر از قبل باید راهی خانه‌هایمان شویم؟

سال‌هاست که مسئولان در این زمینه فقط طرح مساله کردهاند و راهکارهای عملیاتی، در کشوی میزها (البته اگر خوش‍بینانه نگاه کنیم و اصلا راهکاری وجود داشته باشد) خاک می‌خورند. نتیجه اینکه در نهایت، شاهد وضعیت نابسامان محیط زیست در کشورمان هستیم. حتی این جمله هم دیگر، نخ نما شده است که «وقتی علت وضعیت را بشناسیم، راهکارها را هم پیدا خواهیم کرد.» و باز هم پرسشی دیگر در ذهن مردم شکل می‌گیرد که با وجود تعداد زیادی از کارشناسان و متخصصان، هنوز مسئولان ما علت مشکلات را نمی‌دانند؟ از کلمه «مساله» استفاده نمی کنم و دقیقا می خواهم بگویم ما در زمینه محیط زیست مان با «مشکل» مواجهیم. مشکل به این معنا که مسئولان، برای حل آن هر چه زودتر باید اقدام کنند. در وهله اول، همه کاندیداها وضعیت را در حد چند دقیقه تشریح کردند اما تقریبا هیچ راهکاری ارائه نشد.

فرصت چندانی تا مناظره دوم کاندیداهای ریاست جمهوری باقی نمانده است. اگر چه مناظره اول به موضوعات اجتماعی اختصاص پیدا کرد، اما به نظر می رسد اینکه موضوع، چه چیزی باشد خیلی اهمیت ندارد. آنچه مهم است شیوه پرداختن داوطلبان کرسی ریاست جمهوری به موضوع است. با توجه به مناظره اول، که بیشتر در ابهام، کلی گویی و وعده های مختلف کاندیدها خلاصه شد، بهتر است نامزدها در مناظره دوم (صرف نظر از نوع موضوع) به راهکارها بپردازند و از دادن وعده های بلندپروازانه و غیرواقعی پرهیز کنند. راهکارهایی مشخص، منطقی و با پشتوانه کارشناسانه و علمی.

محیط زیست برای جمع کردن رای

طبق ماده ۲۲ منشور حقوق شهروندی، «حق شهروندان است که از تصمیمات و اقدامات اداری که به‌ نوعی حقوق و منافع مشروع آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، آگاه شوند.» بنابراین لازم است نامزدهای ریاست جمهوری، راهکارهایی را به صورت شفاف ارائه دهند که بتوان موفقیت اجرایی شدن آنها را بعد از گذشتن یک زمان مشخص، پیگیری کرد.

پایان پیام