همیشه دیر میرسیم
همیشه دیر میرسیم
پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: یک زمانی بود که آدمها الکی الکی به دنیا میآمدند. امروزه اما آدمها الکیالکی از دنیا میروند. تنها دلیلش هم آدمهای الکی است. کارمند الکی، کارفرمای الکی، مسئول الکی، کارشناس الکی… الکیهایی که نادرست برای سمتی انتخاب شدهاند. ماندهاند و دیگر آنقدر حادثه پشت حادثه روی داده که برای ما هم این الکیها عادی شده است. با این فرمان که داریم میرویم احتمالا چند سال آینده جمعیت کشور ما به اندازه یکی از شهرهای بزرگ خواهد شد. خب وقوع اتفاق در هر کشوری طبیعی است. قبول. اما اگر قرار باشد هرچند ماه یکبار از این اتفاقها بیفتد که… نام دیگری به خودش میگیرد.
همیشه دیر میرسیم
هنوز داغ دلمان از مرگ آتشنشانان سرد نشده که داغ کارگران معدن هم به آن اضافه شد. آن هم درست دو روز پس از روز جهانی کارگر. واقعا که چه تصادف دردناکی! به تازگی گزارشی خواندم از وضعیت حقوقی و امرار معاش کارگران معدن، یکی از آنها در این گفتوگو به شغل دوم اشاره کرده بود و اینکه مجبور است برای گذراندن زندگی پس از برگشتن از معدن با خودروی شخصیاش مسافرکشی کند. تصور کنید کارگر معدنی را که از صبح علیالطلوع در آن فضای تنگ و تاریک و دور از اکسیژن و نور خورشید بوده و تازه باید برود مسافرکشی. حالا اگر از شدت خستگی حادثهای هم روی دهد و چند نفر هم در آن حادثه تلف شوند دردش کمتر از اینها نخواهد بود. در حادثه پلاسکو چند نفر از هموطنان عزیزمان را از دست دادیم؟ نتیجهاش چه شد؟ پلاسکو دوباره ساخته میشود، هرچند که قطعا چندین سال طول خواهد کشید اما بالاخره ساخته میشود. یک مرکز خرید احتمالا مدرنتر و شیکتر. اما جان هموطنان بر نمیگردد. حالا هم برای قربانیان معدن نمیتوان کاری انجام داد.
ما هیچوقت نمیتوانیم کاری انجام دهیم. چون همیشه پس از وقوع حادثه به فکر میافتیم. عقل سلیم حکم میکند به فکر بقیه کارگرانی که چنین شرایطی دارند باشیم. اگر حادثهای روی میدهد حتما دلیل مشخصی دارد. قضا و قدر و اتفاق انقدر زیاد نیست. باید دلایل شناسایی شوند و ریشهای مشکل حل شود. دیگر این تجویزهای ثانیهای دردی از ما دوا نمیکند. شور و هیجان شبکههای اجتماعی، پروفایلهای سیاه شده، حتی این یادداشتهای ما هم دردی را دوا نمیکند.
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
پایان پیام
کد خبر : 42182 ساعت خبر : 0:35 ق.ظ