افطاری با طعم پلاستیک

افطاری با طعم پلاستیک

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: تجربه نشان داده وقتی کسی را از کاری منع کنیم دقیقا می‌رود همان کار را انجام می‌دهد. مثلا می‌گویند ملت عزیز، شایعه درست نکنید. بعد آدم می بیند یک عده، یک گوشه جمع شده اند و دست به گوشی، فعالانه مشغول شایعه درست کردن هستند. در کل ما ایرانیان این طوری هستیم. به کسی هم ربطی ندارد. لابد یک صلاحی دیدیم که خواستیم اینجوری باشیم. از آن جایی که سال هاست کارشناسان به مردم گفتند جان عزیزِ ما، جان عزیزِ خودتان، جان عزیزِ… خواننده گرامی واقعا دیگر جانی باقی نمانده که شما را به آن قسم بدهیم، بله داشتم می‌گفتم که متخصصان التماس می‌کنند که از ظروف پلاستیکی استفاده نکنید. اما خب چیزی که آن دوستان می‌گویند با چیزی که ما می‌بینیم زمین تا آسمان فرق دارد.

با توجه به اینکه دیگر آن توصیه «لطفا از مصرف فرآورده های پلاستیکی پرهیز کنید»، جواب نمی‌دهد می‌خواهم یک راه حل صد در صد تضمینی به شما پیشنهاد کنم. شما می توانید سفره افطاری‌تان را به این طریق که خدمتتان عرض می‌کنم، بچینید. شاید این راه جواب داد و شما سفره‌تان را به این شیوه، نچیدید. مثلا برای خرید حلیم و آش، با خودتان ظرف قابل شستشو نبرید و از فروشنده بخواهید حتما حتما ماده غذایی مورد نظر را در ظرف پلاستیکی بریزد. به هر حال پلاستیک‌ها از مشتقات نفتی درست شده‌اند و شما می توانید نفت را هم از این طریق ببرید سرِ سفره‌تان. لازم به ذکر است که تا به خانه برسید تمام مواد شیمیایی مضر ظرف، در حلیم و آش حل شده. واقعا پاستوریزه بودن تا کِی؟ اگزوز خاور که در گلویمان نگذاشته‌اند. یک مقدار مواد سرطان زاست دیگر. این همه قیل و قال ندارد که کارشناسان شلوغش می‌کنند.

افطاری با طعم پلاستیک

حالا وقت آن رسیده است که حلیم یا آش موجود در ظرف پلاستیکی را روی سفره پلاستیکی گلدار و زیبایتان بگذارید. بله، می‌بینم که شما خودتان وارد هستید و کاسه ها، لیوان ها و بشقاب های پلاستکی را هم از قبل چیده‌اید. خیلی هم عالی. حدس می زنم که نان داغی که خریده‌اید هم در کیسه پلاستیکی، دم کرده و دارد در اثر هم‌جواری با کیسه، مواد شیمایی پلاستیک ها را در خودش جذب و هضم می‌کند. انصافا عجب سفره‌ای چیده‌اید. یک سفره تمام‌عیار، با طعم پلاستیک‌ها. یعنی در این حد مشتاقید که خودِ پلاستیک‌ها هم در بدو اختراع، فکر نمی‌کردند ایرانی ها انقدر دوستشان داشته باشند که به خاطر مصرف بی‌رویه شان تبدیل به یکی از کشورهای پرمصرف پلاستیک‌ها شوند.

فقط یک قلم می‌ماند که خیلی‌ها پلاستیکی‌اش را دوست ندارند. آن هم قاشق، چنگال و چاقوی پلاستیکی‌ست که دادِ خیلی‌ها را درآورده که ای بابا کارخانه‌ها چرا این چند قلم را انقدر شُل و سست عنصر درست می‌کنند. در حدی که یک لحظه، در دست آدم بند نمی‌شوند و فرتی می‌شکنند. واقعا نگرانی این دوستان، جای پیگیری دارد. به هر حال، سفت باشد حالا سرطان زا هم بود که بود.

 بنده از همین تریبون از کارخانه‌های تولید ظروف یکبار مصرف می خواهم تا جایی که می‌توانند تولیدشان را بیشتر کنند. واقعا مشکل از خودِ پلاستیک‌هاست که تجزیه نمی‌شوند و خیلی وقیحانه برای صدها سال در طبیعت باقی می‌مانند و محیط زیست را به آلودگی می‌کشانند بی تربیت‌ها. ربطی هم به سود فروش و خیلی چیزهای دیگر ندارد که انقدر تولید می شود و مورد استقبال دوستداران پلاستیک‌ها واقع می شود. خلاصه از ما گفتن بود. شما تولیدکنندگان و مصرف کنندگان با خیال راحت به تولید و مصرف پلاستیک ها ادامه دهید. فقط شاید بد نباشد در دعایی که سرِ سفره افطار برای سلامتی خودتان می‌کنید تجدید نظر کنید. راستش آدم می‌ماند استقبال‌تان از مواد سرطان زا را باور کند یا آرزویتان برای سلامتی را.

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام