تجربه‌ای به نام هیرکان
تجربه‌ای به نام هیرکان
پایگاه خبری گلونی، مجید دریکوند (دانشجوی دکتری حیات وحش): نقد کنیم و منصف باشیم. نقد نباید دست‌آویزی برای تخریب باشد، شرایط غیر قابل پیش‌بینی است، هر اتفاقی در آینده ممکن است برای محیط زیست و طبیعت بیافتد، امروز هیرکان، فردا ورکان، امروز اهواز فردا تهران، اما آیا منطقی و صحیح این نیست که به جای پیدا کردن مقصر و محاکمه او دنبال علت اتفاق گشت و برای جلوگیری از تکرار اشتباه دلیل اشتباه را رفع کرد؟ اگر غیر از این باشد این محیط زیست است که همیشه متضرر می‌شود.
ماجرا از آن قرار است که هیرکان همان ماده پلنگی که تابستان ۹۵ بعد از مدتی که در قفس نگهداری می‌شد، در جنگل گلستان رهاسازی شد تا به زندگی طبیعی خود ادامه دهد، در این بین محیط زیست و اداره کل محیط زیست گلستان و فعالین محیط زیست و سمن‌ها تمام تلاش خود را برای اتخاذ بهترین تصمیم در مورد رهاسازی و یا عدم آن به کار گرفتند اما به دلایل مختلف که البته هنوز در دست بررسی است عمر هیرکان کفاف نداد و مرگ او تنها احتمال ممکن را رقم زد. گردنبند ردیاب ماهواره ای هیرکان در حالی پیدا شد که اثری از ماده پلنگ، زنده یا مرده نبود و برای اطمینان باید منتظر دریافت اطلاعات تکمیلی و اظهار نظر رسمی مسئولان ماند.
تجربه‌ای به نام هیرکان
از رهاسازی هیرکان بیش از ۸ ماه گذشته است و در اینکه هیرکان توانسته برای مدت چند ماه خود را با طبیعت و زندگی طبیعی وفق دهد شکی نیست و این یعنی پیش بینی کارشناسان در مورد توانایی هیرکان درست از آب درآمده است. مدیر کل محیط زیست گلستان ابراز داشته که آخرین اطلاعات از زنده بودن هیرکان اواخر اردیبهشت ماه ۹۶ مخابره شده است. فراموش نکنیم که این اولین تجربه ما در رهاسازی گربه‌سانان است. اینکه دلیل تلف شدن هیرکان چیست موضوعی است که به کار کارشناسی و اطلاعات شرکت سازنده و پشتیبان گردنبند ردیاب ماهواره‌ای نیاز دارد که این موضوع قطعا تخصص خاص خود را می‌خواهد و از دایره اظهار نظر عمومی خارج است. اما نکته اساسی اینجاست که تلف‌شدن گونه‌های جانوری به صورت طبیعی موضوعی غیر قابل پیش‌بینی نیست و چیزی نیست که با آن غریبه باشیم. هر علتی برای مرگ هیرکان می‌تواند وجود داشته باشد، از درگیری بین گونه تا جدال برای تهیه غذا با حیوانات مهاجم و بسیاری موارد دیگر. جالب است که در این مورد بعضا نظراتی منتشر می‌شود که کمک چندانی به بررسی تخصصی موضوع نمی‌کند و بیشتر موجب گل‌آلود شدن آب می‌گردد!
بد نیست یادآوری کنیم سرنوشت ببرهای سیبری که در دولت‌های گذشته به ایران آمدند تا نسل ببر مازندران و هیرکانی را احیاء کنند که البته با شکست مواجه شدند و تجربه تلخی را برایمان رقم زد.
حقیقتا در این بین با سرنوشت شخص حسن روحانی و معصومه ابتکار و باقی اهالی دولت کاری نداریم اما این را بدانیم که سیاسی کردن محیط زیست همیشه ناپسند است.
فرقی نمی‌کند دونالد ترامپ این کار را انجام دهد و ایالات متحده آمریکا را از توافق‌نامه پاریس خارج کند یا کسی با نیت تخریب دولت و ابتکار و یک جریان سیاسی، محیط زیست را هدف قرار دهد و مرگ هیرکان را فاجعه محیط زیستی بداند. هر دو ناپسند است و نامبارک.
آنچه پیداست این است که مخالفان سیاسی دلیل خوبی برای تخریب یافته‌اند.
آنچه نیاز امروز است آرامش و نگاه تخصصی حاکم بر فعالیت‌های روزمره محیط زیست کشور است.
هیرکان اگر مرد لااقل کارشناسان ایرانی تجربه و جسارت رهاسازی یک گونه در طبیعت را یافتند.
امروز محیط زیست بیش از هر زمانی به تخصص و آرامش نیازمند است.
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
پایان پیام
کد خبر : 43623 ساعت خبر : 2:17 ق.ظ
سلام برام خیلی جالب بود که این اولین تجربه رهاسازی ما در ایران بوده. یه سوالی هم داشتم در مورد رشته تون. من بیولوژی خوندم و رشته شما به طور تخصصی حیات وحش هست خواستم بدونم از ابتدا چه رشته ای رو انتخاب کردید و حیات وحش زیر مجموعه چه رشته ای میشه؟
احترام شما به طبیعت، بسیار احترام انگیز است. دعا می کنم در چنین رویکردی، دوستداران این کره خاکی به شما تاسی کنند. تا آیندگان در جهانی زندگی کنند که شایسته ی خلیفه ی اللهی باشد.