فقط مراقب باش نمالی
پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: به گزارش خبرنگار ما، کشورهایی که از لحاظ اجتماعی و فرهنگی توسعه یافته هستند، در حین رانندگی، قوانینی را رعایت می‌کنند که خبرنگار ما معنی و مفهوم خیلی از آن‌ها را نمی‌داند. خبرنگار ما که برای اولین بار عبارت «ببن خطوط برانیم» را شنیده بود، به میان مردم رفته تا نظر آن‌ها را در همین مورد جویا شود.
پیرمردی که روی نیمکت پارک نشسته بود، به خبرنگار ما گفت: من از بچگی بین خطوط بودم.
خانواده‌ی ما از همان اول پایین‌تر از خط فقر و بالاتر از خط قرمز زندگی می‌کردند. مدرسه هم که رفتم، همیشه بین دو خط دفتر می‌نوشتم.
هرچه قدر هم که معلم‌ها کتکم می‌زدند و توی سر خودشان می‌زند که باید روی خط بنویسی، من زیر بار نمی‌رفتم. من حاضرم جانم را بدهم ولی اصل بین خطوط بودن را نقض نکنم.
بزرگ‌تر هم که شدم بین خط شوش_راه‌آهن و شوش_پیچ شمرون کار می‌کردم. الآن هم که پیر شدم، برای آمدن به پارک از بین خط بی‌آرتی و خط عابر پیاده عبور می‌کنم.
با اینکه تا به حال دوازده بار ماشین مرا زیر گرفته و به جای دنده‌هایم میل‌گرد کار گذاشته‌اند؛ اما باز هم از مواضع‌ام عقب‌نشینی نکرده‌ام.
خبرنگار ما که با تعجب به صحبت‌های پیرمرد گوش می‌داد، گفت: ولی منظور من رانندگی بین خطوط بود. شما می‌دانید معنی این عبارت چیست؟
پیرمرد که تا به حال این جمله را نشنیده بود، به خبرنگار ما گفت: در رانندگی مهم این است که نمالی. شما خط روی ماشین کسی ننداز، هرجور که می‌خواهی رانندگی کن.
پسر جوانی که روی موتورش نشسته بود، به خبرنگار ما گفت: یکی از بهترین رفتارها در زمان رانندگی همین است که رانندگان در بین خطوط رانندگی کنند.
این کار باعث می‌شود تمام مشکلات ترافیکی، شلوغی، آلودگی هوا، استرس، اضطراب، ریزگرد، سردرد، دل درد، زخم اثنی عشر، نبودن جای پارک، اعتراضات مردمی، گل نزدن طارمی و حتا آب خوردن مردم هم حل شود.
تکرار می‌کنم، به محض اجرای رانندگی بین خطوط، تمامی این مشکلات حل خواهد شد.
فقط مراقب باش نمالی
خبرنگار ما که گیج شده بود، از پسر جوان پرسید: حالا چرا شما این‌قدر از این طرح حمایت می‌کنید؟ واقعاً به فکر حل مشکلات مردم هستید؟ پسر جوان زنجیرش را چند بار دور انگشتش چرخاند و گفت: اگر راننده‌ها دقیقاً بین خطوط رانندگی کنند، ما موتوری‌ها راحت‌تر می‌توانیم لالوی آن‌ها ویراژ دهیم.
در پایان این گزارش خبرنگار ما که سعی داشت بین خطوط رانندگی کند، آن‌قدر توسط راننده‌های عجول دیگر با قفل فرمان و متعلقات آن تهدید شد که در آخر ماشینش را کنار خیابان پارک کرد و با مترو به خانه بازگشت.
هرچند درون مترو هم توسط دست‌فروشان تهدید شد که اگر دو هزار تومان ندهد و پنج عدد خودکار آبی نخرد، بد می‌بیند. اما خب آدم عاقل بین قفل فرمان و خودکار آبی، قطعاً خودکار آبی را انتخاب می‌کند.
پایان پیام