جنگل‌ها را سهوی آتش می‌زنیم
به گزارش پایگاه خبری گلونی نگار فیض‌آبادی: می‌خواهم با شما درباره پدیده‌ها و انسان‌های خاصی صحبت کنم. انسان هایی که مستقیم به جنگل‌ها زُل می‌زنند و آنجا را به آتش می‌کشند. البته باید از متخلفان پرسید چرا گره‌ای به جان طبیعت می‌اندازید که با دست که هیچ، با دندان و ابزارهای تخصصی هم باز نمی‌شود؟ کلّا چرا آرام نمی‌گیرید؟ یکهو چه حالی بر شما مستولی می‌شود که به جان جنگل‌ها می‌افتید؟
خوشبختانه، به گفته مدیرکل دفتر شکار و صید سازمان حفاظت محیط‌زیست، «کسانی که به‌عمد در جنگل‌های کشور و مناطق حفاظت‌شده آتش‌سوزی برپا می‌کنند، طبق ماده ۶۷۵ قانون مجازات اسلامی به سه تا پنج سال حبس محکوم می‌شوند.» البته ممکن است افرادی هم باشند که بگویند ما؟ آتش‌سوزی عمدی؟ هرگز، هرگز، ما یا جایی رو آتش نمی‌زنیم یا اگه از این تصمیم‌ها بگیریم فقط سهوی، سهوی آتش می‌زنیم. یا مثلا بگویند جنگل، به مرگ طبیعی مُرد.
کاش در کنار این قانون، یک طرحی هم اجرا شود تا بتوان از خشم این متخلفان، یک انرژی به‌دردبخوری تولید کرد. انقدر که میزان خشونت‌شان بالاست، آدم با خودش می‌گوید نکند در دوران کودکی، فقط کبریت بازی می‌کردند یا والدین‌شان آنها را برای تعطیلات آخر هفته می‌بردند آتش‌بازی. شاید هم بد نباشد کسانی که در طبیعت، آتش می‌سوزانند را برای ابد بیاندازند در ساختمان‌های قوطی‌کبریتی که نفس آدم در آنجا بند می‌آید. ساختمان‌هایی که چشم‌اندازشان فقط و فقط برج‌های زهرمارند.
البته که وضع قوانین می‌تواند بازدارنده باشد اما حتما باید جریمه و بازداشت و حبس باشد که بعضی از مردم، دست از تخریب محیط‌زیست بردارند؟ دلم می‌خواهد از کسانی که برای منافع شخصی، حتا به مناطق حفاظت‌شده هم رحم نمی‌کنند و به دنبال تغییر کاربری جنگل‌ها و … هستند بپرسم به فرض که ویلا هم ساختید. کلّی پول هم به جیب زدید. آیا بلدید از ویلاها، از مصالح ساختمانی و از اسکناس‌ها، اکسیژن هم تولید کنید تا بتوانید نفس بکشید؟
پایان پیام
