قصه مهاجرت از وایبر به تلگرام
به گزارش پایگاه خبری گلونی، روح الله مؤمن نسب کارشناس و تحلیلگر شبکه‌های اجتماعی گفت: «در زمان حاضر ۸۲٫۶ درصد از کاربران تلگرام در ایران زندگی می‌کنند.»
واقعیت این‌است که ما ایرانی‌ها تلگرام را قبضه کردیم و آن را به روش خودمان هم بومی کردیم. این ۸۲ درصد از تغییر اساسی در سبک زندگی‌مان خبر می‌دهد. اضافه شدن خبرهای بد به روزها و عادت کردن به درنوریدن حریم خصوصی دیگران. تلگرام برای ما ایرانی‌ها تبدیل به یک عادت عجیب شده‌است، صبح‌ها با خواندن خبرهای آن روزمان را شروع می‌کنیم و شب‌ها آن را همراه خودمان به رختخواب می‌بریم. گروه‌های فامیلی و کاری در آنها می‌زنیم و یک تصویر دیگر از خودمان را نشان می‌دهیم، ملغمه‌ای از حسادت، دخالت و جسارت. ترکیب عجیبی‌است خاصه آنکه از دنیای مجازی هم تعمیمش بدهیم به دنیای حقیقی‌مان. در جمع‌های دوستانه تنهاییم. نگران رسیدن و نرسیدن عکس‌ها و خبرهایی هستیم که هیچ بار معنایی هم ندارند. نگران دیده‌شدن و نشدن پیام‌هایمان.
قصه مهاجرت از وایبر به تلگرام
ما در حال گذار از قضاوت‌های حقیقی به قضاوت‌ها و نقدهای مجازی هستیم. الگوی خاصی را هم دنبال نمی‌کنیم. بیشتر موج‌سوار هستیم. در تلگرام لباس می‌خریم، ویزیت می‌شویم، کار پیدا می‌کنیم و کسب و کارمان را هم رونق می‌دهیم. یک در میان هم به تور شیادان و کلاهبردارهای مجازی می‌افتیم. به دانستنی‌های پزشکی آن بیشتر از دانستنی‌های پزشک خانوادگی‌مان اعتماد داریم. قهر و آشتی‌هایمان را هم در تلگرام انجام می‌دهیم. ما در تلگرام دوربری‌هایمان را آسان‌تر نادیده می‌گیریم. به سادگی دکمه بلاک را می‌زنیم و خودمان را از هیاهوی آنها نجات می‌دهیم اما در دنیای حقیقی این کار را نمی‌کنیم، نمی‌توانیم به خواسته‌ها، به دخالت کردن‌ها و به نادیده گرفتن حریم خصوصی‌مان به‌دست آنها نه بگوییم.
تلگرام در همه تار و پود زندگی‌مان رخنه کرده، حتی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایمان هم وقتی از ما ناامید شدند، آنجا دنبالمان آمدند. ما آنها را مجبور کردیم که خودشان را به‌روز کنند تا همین ارتباط مبهم را هم از دست ندهند. صله‌رحم‌هایمان را بسط دادیم به گروه‌های فامیلی. روزی که وای‌فای خاموش شوند خیلی از دوربری‌هایمان را برای همیشه گم می‌کنیم، خیلی‌ها را هم فراموش می‌کنیم، این واقعیت حقیقی زندگی در دنیای مجازی است. ما مهاجران وایبر حالا انگار به تلگرام پناه آورده‌ایم تا کمی از خود واقعی‌مان فاصله بگیریم.
پایان پیام
