پایگاه خبری گلونی، فرانک مجیدی: همایون شجریان بودن در این روزگار، کار سختی است. پسرِ یک پدرِ مشهور بودن که احوال خوانندگیِ موسیقی اصیل ایرانی را دگرگون کرده است، و پسر انتخاب کرده راه پدر را برود. چنین انتخابی همیشه این خطر را دارد که زیر سایه‌ی نام پدر بمانی و حتی بخاطر آبروی پدر، تأیید شوی.
همایون اما داستانی دیگر است. او در جهان موسیقی مدت‌هاست که دیگر همایون، پسر محمدرضا نیست. خودش یک برند بلندبالاست. راه‌های تازه را بی هیچ وحشتی می‌آزماید و بیشتر از پیش در قلب‌ها خانه می‌کند. شعرهای متحورانه برمی‌گزیند، گیتار و پیانو و ابزارهای موسیقی کلاسیک را با آلات موسیقی ایرانی همراه می‌کند و دنیایی گسترده‌تر از دیروز در این وادی می‌سازد. مدام بالاتر می‌رود، شکوهمندتر و راست‌قامت‌تر می‌ایستد. مدام نشان می‌دهد که حالا خودش یک استاد است.
#کنسرت_نمایش_سی آخرین اثر فوق‌العاده‌ی اوست. باز هم یک راه نو و یک کار نو. باز هم اثری تازه که چشمانت را از عشق به میهنت خیس می‌کند. اما از این اشک‌ها شرمنده نیستی. سرت را بالا می‌گیری و می‌باری، چون این کلمات دقیقاً احساس ما به مادرمان، خانه‌مان، گنج‌مان، #ایران عزیزمان است.
حقیقت این است که همایونِ جوان‌بخت ما، فقط یک خواننده و یک هنرمند نیست. او مرغِ سحر ماست. همایون دیگر به تنهایی یکی از دلایل دلگرمی و افتخار به ایرانی بودنمان است.
پایان پیام
