کودک‌تان را با دست‌های خود قربانی نکنید
اگر آنقدر که از قربانی شدن کودکان‌مان می‌ترسیم از قربانی کردنشان هم می‌ترسیدیم دنیا حتما جای قشنگتری بود.
پایگاه خبری گلونی، عطیه عسگری: این روزها اذهان عمومی مشوش است. با مادران جوان که هم کلام می‌شوی دلهره‌ای عمیق در وجودشان را به وضوح حس می‌کنی. پدران که اغلب سعی در آرام سازی اتفاقات داشته‌اند، دیگر آنها هم ترسیده و نگرانند. و کنار ترس و غم، خشم بسیار خودنمایی می‌کند. خشمی که خود خشونت می‌زاید و خشونت در هر سطحی ویران می‌کند. ویرانی‌هایی که همیشه بوده و این روزها به کمک شیوه‌های جدید اطلاع رسانی عریان‌تر شده است.
می‌گوییم اخلاق افول کرده است. انسانیت نزول کرده و… آیا نمی‌توان بعد از این دعاها، اشک‌ها، همدردی‌ها و حسرت‌ها، کاری کرد که لااقل در کنار این همه پسرفت کمی هم پیشرفت کرد؟
خاطرم هست زمانی که پسرم بسیار کوچک بود، گاهی بابت رفتار دیگران با او که ناخواسته باعث ناراحتی‌اش می‌شدند، معذب می‌شدم ولی خجالت نمی‌گذاشت مانع شوم و به اصطلاح رویم نمی‌شد. یک بار مادرم با قاطعیت گفت: کمرویی را کنار بگذار! تو مسئول و موظف به مراقبت از فرزندت هستی و کسی جز پدر و مادر فرزند این حق مسلم را ندارند. این حق و تکلیف توأمان آنچنان به دلم نشست که هزاران بار با خودم تکرار کردم امید این بچه برای محافظت جز من به کیست؟
کودک‌تان را با دست‌های خود قربانی نکنید
مراقب بچه‌هایمان باشیم، مراقب جسم و روح‌شان. مسائل ساده را جدی بگیریم تا هم محافظ‌شان باشیم و هم به این محافظت عادت کنیم. از مسائل بارها گفته شده مثل نکات ایمنی در خانه و ماشین، تنگ تر کردن دایره افراد معتمد و تفهیم هشدارها به کودکان شروع کنیم تا به مسائل مهم‌تر و پنهان‌‌تر برسیم. اگر شیوه گفتن را نمی‌دانیم از آنهایی که بلدند بپرسیم. صحبت راجع به مسائل جنسی را دلیل بی‌شرمی و بی‌بند‌وباری ندانیم که اتفاقا آنها که مقیدترند و عفت برایشان مهم‌تر است، به آگاهی و کنترل عزیزان‌شان بیشتر بها می‌دهند. به جای اینکه بعد از ازدواج و در بحث‌های خاله زنکی خود را مالک فرزندانمان بدانیم، حالا که کودکند، بپاییم‌شان.
کودک‌تان را با دست‌های خود قربانی نکنید
و بدانیم که کودک آزاری مفهوم گسترده‌ای دارد. خشونت در رابطه با کودکان فقط ضرب و شتم و تجاوز جنسی نیست. مطمئن باشیم هر بار که به بهانه مسائل بی‌اهمیت بر سرشان فریاد می‌زنیم، هر بار که تحقیرشان می‌کنیم، آن موقع که بخشیدن حس اعتماد به نفس، امنیت و محبت را از ایشان دریغ می‌کنیم، آن ها را می‌آزاریم. آزاری که که خشم می‌آفریند و خشمی که خشونت می زاید و… این چرخه تکرار می‌شود.
اگر آنقدر که از قربانی شدن کودکان‌مان می‌ترسیم از قربانی کردنشان هم می‌ترسیدیم دنیا حتما جای قشنگتری بود.
کانال تلگرام گلونی خبرهای پایگاه را به راحتی در اختیارتان می‌گذارد.
پایان پیام