معرفی آلبوم از زبور تنهایی

پایگاه خبری گلونی، اسماعیل باستانی: وقتی صحبت از زندگی شهری می‌شود، اولین چیزی که ذهن را با خودش همراه می‌کند آهنگ زندگی‌ست. آهنگ یا ریتم زندگی آنقدر مهم است و اینقدر گم که شاید باورتان نشود، که چقدر روی زندگی شما نقش مستقیم و انکار ناشدنی دارد و در این روزهای سرگردانی انسان بر مدار خویش او را خواسته و ناخواسته به سمت همین دنیای پر شتاب پرتاب می‌کند .

اما نکته‌ی مهم اینجا‌ست گه آهنگ زندگی شهری ما لحن و لحجه‌ی خوشی ندارد. پر است از صداهای ناخوشایندی که ذهن شما را پر کرده و از همین روست که شما در مسیر زندگی‌تان با صداهای ناخوشایند و ترانه‌های پوچ زیر و رو زمینی همراه شدید. موسیقی‌هایی که دور از جان زندگی شما درست شبیه این لحظه‌های ما پوچ و بی معنی‌ست.

اصلن همه چیزمان شده مصداق این بند از شعر جناب اخوان که:

من اینجا

بس دلم تنگ است و

هر سازی که می بینم

بد آهنگ ست.

پس باید رفت به سمت خوش کردن آهنگ ناخوش زندگی و پیشنهاد من به شما این است که لحظه‌ای از کلام و حرف فاصله بگیرید و در ریتم سکوت خلوت خود، به نغمه‌ای گوش دهید که شاید تعریفی از خود زندگی گم شده یا فراموش شده‌ی ما باشد.

پیشنهاد اول

برای شروع این دست پیشنهادها که اسمش را گذاشته‌ام “با بی صدایی” می‌روم سراغ آلبوم “از زبور تنهایی” ساخته‌ی علی جابری.

آلبومی که نغمه‌ی سحرانگیز تنبور را در گوش جانتان جاری می‌کند و شما را می‌برد تا دشت‌های آن طرف تنهایی. از زبور تنهایی بی شک سیری عاشقانه و عارفانه است در گذر انسان مدرن از خویشتن خویش به خودش، از من به من. از صدا، به سکوتی که خود خود شما ست در زندگی. عینیت انسان در خالی پر هیاهوی این روزهاتان . این آلبوم موسیقی حدود هفت سال پیش تولید شد یعنی زمانی که هنوز انگار همه چیز سر جای خودش نشسته بود و این همه تغییر پیش روی آدمی نبود و حالا شاید این روزها در قفسه‌ی سی دی فروشی‌های پایتخت میزبان ریزگردهای فراموشی شده باشد. بد نیست در این روزگار بدآهنگ پیر لحظه‌ای خود را به ضیافت نغمه های بی صدای یک موسیقی بیکلام دعوت کنید.

پ.ن:

این آلبوم که شامل ۶ ترک است توسط مقداد شاه حسینی تنظیم شده و نشر هرمس نیز زحمت انتشار آن را به عهده داشته است.

پایان پیام