نتیجه نمونهگیری از گهر در اختیار جامعه علمی قرار بگیرد
به گزارش پایگاه خبری گلونی، محسن تیزهوش: آیا به راستی اشترانکوه به محلی برای سهم خواهی و بهره‌کشی‌های گوناگون تبدیل شده است؟ پاسخ این سوال نزد کار‌شناسان، محیط‌بانان و فعالین مستقل لرستان به ویژه در شهرهای الیگودرز و دورود است!
نتیجه نمونهگیری از گهر در اختیار جامعه علمی قرار بگیرد
نزدیک به چهار دهه است که موضوع جاده سازی در منطقه حفاظت شده اشترانکوه مطرح است؛ در این سال‌ها هر بار به بهانه‌یی این موضوع داغ شده و بر شدت تخریب‌ها افزوده شده است. نگارنده نیز در طی سال‌های گذشته بار‌ها بر لزوم حفاظت اصولی از این منطقه تاکید کرده و اینبار نیز به دلیل مشاهده برخی گزارش‌ها، خواهان ایجاد تحول با هدف بهبود شرایط اکولوژیک در منطقه مورد نظر هستم! تمام چالش‌های پیش روی اشترانکوه راه حل مدیریتی و اجرایی دارد اما با انتشار سیستماتیک‌ترین سفیدنمایی‌های رایج کمکی به حل چالش‌های محیط زیست کشور به ویژه در اشترانکوه نخواهیم کرد، همانطور که با سیاه نمایی دردی، درمان نشده است!
و اما:
۱- می‌گویند «سازمان حفاظت محیط زیست اجازه ساخت هیچ جاده جدیدی در منطقه حفاظت شده اشترانکوه را نداده و نخواهد داد»، هر چند شواهد و برخی منابع آگاه خلاف این گفته را بیان کرده نشان می‌دهند. در این راه هرگز فراموش نکنیم که ذهن‌های همیشه بیدار در کنار تاریخ به قضاوت نشسته‌اند!
۲- در طی سال‌های اخیر بار‌ها نام «طرح جامع مدیریت منطقه» را شنیده‌ایم؛ آیا به راستی طرح‌های این چنینی که سازمان حفاظت از محیط زیست از آن‌ها یاد کرده و می‌کند، تا به امروز دردی از مشکلات اشترانکوه را حل و یا به حداقل رسانده است؟ آیا از مشکلات محیط بانان منطقه کاسته شده، بر تعداد آن‌ها افزوده شده و آیا امکانات بیشتری به جهت نظارت و حفاظت در اختیار آن‌ها قرار گرفته است؟ در یک کلام نمی‌توان با نعل وارونه زدن بر روی موانع حفاظت سرپوش گذاشت!
۳- سخن از آلودگی احتمالی دریاچه گهر به میان آمده است؛ در این مورد پیشنهاد می‌شود از طریق کار‌شناسان مستقل، با رعایت تمامی استاندارد‌ها و الزامات، نمونهگیری از آب دریاچه انجام و در یک آزمایشگاه کاملا بی‌طرف میزان عناصر، BOD، COD و سایر شاخص‌های مهم سنجیده و به صورت کاملا شفاف در اختیار جامعه علمی و تشکل‌های استان قرار گیرد!
۴- در تمام دنیا استانداردهای کمپینگ در یک منطقه تحت حفاظت کاملا مشخص است و بر همین اساس نظارت در بهترین کیفیت خود انجام می‌شود، اما هنگامی که به بهانه جاده سازی شاهد ورود ماشین آلات مخرب و آلاینده در منطقه هستیم، آیا می‌توان انتظار آرامش زیستی در اشترانکوه را داشت؟ مگر بر اساس قانون هر گونه آسیب و تخریب در مناطق تحت حفاظت محیط زیست ممنوع و قابل پیگیری نیست!؟ پس چرا روند تخریب‌ها ادامه دارد!؟
۵- از سوی دیگر گردشگرانی که از سراسر کشور خود را به این منطقه رسانده نیز در تخریب اشترانکوه نقش داشته و نمی‌توان از کنار رد پای آنان به راحتی گذشت، اما این نیز چالشی نیست که درمان نداشته باشد! اگر امروز گردشگردی در حوزه محیط زیست، حرفهیی و مسئولانه نیست، در حوزه آموزش و اجرای برنامه‌های داوطلبانه آن هم در امر مهمی همچون حفاظت از داشته‌های اکولوژیکی کم کاری کرده‌ایم، نکرده‌ایم!؟
۶- لازم است تا سازمان حفاظت از محیط زیست کشور به صورت کاملا شفاف برنامه‌های حفاظتی خود را اعلام و در بسیاری از آن‌ها بازنگری کرده و از نیروهای متخصص و با انگیزه استفاده نماید و در استان‌هایی که محیط زیست به صورت جزیره یی اداره می‌شوند یک بازنگری کلی انجام بگیرد تا نخبگان آن منطقه هر چه بیشتر در امر حفاظت مشارکت داشته باشند!
۷- همه ما محیطزیست ایران را دوست داریم و فارغ از هرگونه سیاه نمایی و یا سفیدنمایی باید در راستای حفاظت از آن گام بر داریم، در این راه ارائه اطلاعات شفاف، همراه دانستن حقیقی تشکل‌ها و فعالین این حوزه در کنار ایجاد تغییر و تحول در برنامه‌های حاکم بر محیط زیست می‌تواند راهگشای بسیاری از چالش‌های پیش روی این سرزمین باشد؛ کلام آخر اینکه نیازسنجی جوامع محلی پیرامون اشترانکوه ضروری است و اقتصاد آن‌ها وابسته به حیات منطقه است و در نهایت نیروهای مستقل مردمی در شهرهای الیگودرز و دورود و حتی در تمام کشور خواهان حفاظت از اشترانکوه بوده و مخالف هر گونه جاده سازی، تغییر کاربری و برنامه‌های ضد محیط زیستی هستند!
پایان پیام
کد خبر : 48172 ساعت خبر : 1:21 ق.ظ