پایگاه خبری گلونی، نگار فیضآبادی: چند سال پیش در صف گوجهفرنگی ایستاده بودم که ناگهان خواهر محمود احمدینژاد را دیدم و خلاصه مشغول صحبت شدیم. خواهر احمدینژاد، کمی از خلقوخوی برادرش گفت که محمود از کودکی دوست داشته روی بورس باشد. یعنی برعکس خیلی از سیاستمداران، اصولاً از سکوت خوشش نمیآید. از بچگیهایش گفت که محمود همیشه خودش را خیلی سریع به جمع میرساند و چند جمله میگفت تا اعضای فامیل فراموش نکنند که محمودی هم وجود دارد. خواهرش میگفت او در کودکی هم هر اشتباهی انجام میداد جاخالی میداد تا کسی از او انتقاد نکند. او هرگز زیر بار نمیرفت و اشتباهش را هم قبول نمیکرد (موقعی که خواهر احمدینژاد داشت این خاطرهها را برایمان تعریف میکرد، توی دلم گفتم احمدینژاد در بزرگسالی هم همینطور است. اصولاً سکوت با مزاجش سازگار نیست)
احمدینژاد که دیگر طاقتش طاق شده و دلش نمیخواهد مردم فراموشش کنند بهتازگی گفته «کار دولت این است که از همه بگیرد و به یک عده بپردازد». او در تلاش است تا این جملهاش را برای تعریف واژه عَدالت در لغتنامه دهخدا به ثبت برساند. اگر فکر کردید که او به گفتن این جمله، قناعت کرده اشتباه کردید.
هماکنون شما را دعوت میکنیم به خواندن فرازهای دیگری از صحبتهای ایشان که در ادامه، در پاسخ به این سؤال که «میگویند مسکن مهر کار خوب و موفقی نبوده است» گفته: «چه کسی میگوید؟ این طبیعی است. سیاسیون مخالف ما هرکاری که انجام دادهایم را میگویند بد است. ولی مردمی که صاحب مسکن شدهاند، چه؟ آنها حرفی دارند؟ من نشنیدم چیزی بگویند». البته مردم میگفتند اما احمدینژاد چند سالی ست که پیش دکترش نمیرود تا گوش سنگینش را درمان کند. ما نظر مردم را هم اتفاقاً جویا شدیم که بارها میگفتند یک سری مصالح غیراستاندارد را که اتفاقاً کارشناسان آتشنشانی هم غیراستاندارد بودن آن را تأیید کرده بودند را وسط بیابان ریختند و سرهمبندی کردند و به اسم خانه دادند دست ما.
یکی از خبرنگاران در گفتوگو با احمدینژاد به موضوع تورمزا بودن مسکن مهر اشاره کرده اما او زیر بار نرفته (خواهرش راست میگفت که او کلاً زیر بار نقد نمیرود) و گفته: «چقدر تورم در برابر چه اتفاقی که قرار است بیفتد؟ تورم قابلتوجهی نبوده است». راستش قرار بود چند ساعت پیش یادداشتم را به پایگاه خبری گلونی برسانم اما چند ساعت بعد فرستادم چون درگیر فهم این جملهها بودم که خب البته به نتیجهای هم نرسیدم. احمدینژاد بعد از بررسی مشکلات دورههای مختلف ریاست جمهوری، با خنده خطاب به یکی از خبرنگاران گفته «نکند مشکلات دهه ۶٠ هم تقصیر دولت ما بوده است». متأسفانه خبری از آن خبرنگار نیست و محتمل است که به یکی از مرزهای ناشناخته جهان فرار کردهباشد.
پایان پیام