خارش عضو خدمتگزاری

پایگاه خبری گلونی، علیرضا لبش: ما آدم‌های مهربان، مبادی آداب و تعارفی هستیم و وقتی به یک در می‌رسیم، فرار می‌کنیم و یکدیگر را هل می‌دهیم و هر جوری هست می‌خواهیم نفر مقابل را اول از آستانه در رد کنیم یا موقع حساب و کتاب در رستوران و کافه با هم تعارف می‌کنیم و نمی‌گذاریم طرف مقابل دست توی جیبش کند و آنقدر این بی مزه بازی را ادامه می‌دهیم که کار به دعوا می‌کشد و جیب و یقه هم را پاره می‌کنیم و اجازه نمی‌دهیم دیگری حساب کند، اما وقتی کسی این مراسم را رعایت نکند و یا با اولین تعارف، اجازه بدهد که ما حساب کنیم یا از آستانه در بگذرد، می‌گوییم: مردک، شعور تعارف را ندارد. حالا ما یک تعارفی کردیم.

البته وقتی سوار ماشین می‌شویم و یا در صف نذری و نانوایی ایستاده‌ایم، به کسی تعارف نمی‌زنیم و اگر کسی بخواهد از ما جلو بزند، به او می‌گوییم: اوهوی حیوان درازگوش باربردار، نوبت من است. تو از پشت کدام کوهی آمده‌ای؟! البته از آنجایی که کشور ما پر از کوه است، هر کدام از ما از پشت یک کوهی آمده‌ایم اما همه فکر می‌کنیم خودمان جلوی کوه بوده‌ایم و بقیه از پشت کوه به ما ملحق شده‌اند.

ما بزرگترین نمایشگاه کتاب منطقه را داریم و نمایشگاه کتاب‌مان پربازدیدترین نمایشگاه کتاب دنیاست، اما در نمایشگاه کتاب ساندویچی‌ها و بستنی‌فروش‌ها از تمام ناشران بیشتر درآمد دارند.

ما برای مشاهیرمان و مفاخر ملی‌مان ارزش و احترام زیادی قایل هستیم و به داشتن آنها افتخار می‌کنیم و از اینکه کشور دیگری بگوید این مفاخر ما چند صباحی هم در کشور آنها به سر برده‌اند، ناراحت و عصبانی می‌شویم. حتی کتاب‌هایشان را در جلدهای نفیس و گرانقیمت چاپ می‌کنیم و به یکدیگر هدیه می‌دهیم، اما هیچکدام‌مان وقت نمی‌کنیم کتابهای این مفاخر را بخوانیم و ببینیم درباره چه چیزی حرف زده‌اند. ما اعتقاد داریم حرف باد هواست و حرف آدمها خیلی مهم نیست. ما به بقیه که می‌گویند اینها آدمهای بزرگی بوده‌اند اعتماد داریم.

ما در اعتقاد داریم که از پس تمام کارهای مهم جهان برمی‌آییم. همه ما معتقدیم می‌توانیم رییس جمهور شویم و کشور را قطعا بهتر از رییس حاضر اداره می‌کنیم. ما طرحهای عجیب و غریبی برای اداره کشور در ذهن داریم و خودمان را اصلح‌ترین فرد برای اداره کشور می‌دانیم. گاهی از روی احساس تکلیف برای نامزدی انتخابات ثبت نام هم می کنیم و بعد از اینکه صلاحیتمان تایید نشده متعجب هم می‌شویم. ما همه عضوی به نام خدمت در بدنمان داریم که گاهی به خارش می‌افتد و ما را مجبور به احساس تکلیف می‌کند.
در کل ما خیلی باحالیم خیلی.

پایان پیام