پایگاه خبری گلونی، امیرحسین دولتی: در پی حادثه واژگونی مرگبار اتوبوس دانش‌آموزان دختر در محور داراب-بندرعباس، ۹ نفر کشته و ۴ دانش‌آموز قطع نخاع و عضو شدند.
از صبح که از خواب بیدار شدیم، خبرها پشت سر هم مخابره می‌شد و خبرهای خوبی از هرمزگان نمی‌آمد. واژگونی اتوبوس این بار جان دانش‌آموزان دختر را که می‌خواستند به اردو بروند، نشانه گرفته بود. دانش‌آموزانی که قبل از حرکت، شاید هیچ‌کدامشان به این فکر نمی‌کردند که مرگ در راهشان کمین کرده.
بعد از حادثه استاندار هرمزگان به داراب رفت؛ معاون کل وزارت بهداشت عازم شیراز شد و بطحانی، وزیر آموزش و پرورش هم به داراب سفر کرد؛ اما چه سود؟
این‌ها که سهل است، حتی اگر کل دنیا هم به داراب و شیراز و بندرعباس بروند، دیگر نه بدن‌های بی‌جان دانش‌آموزان بی‌گناه این حادثه زنده خواهد شد و نه حال و روز بازماندگان، مانند ساعت‌های قبل از اعزام به اردو، خوش و خرم به نظر خواهد رسید.
پلیس راه، راننده اتوبوس را مقصر اعلام کرده در حالیکه فقط راننده اتوبوس مقصر نیست و او همدستانی هم دارد. راننده اتوبوس آخرین نفر از زنجیره مقصران این حادثه محسوب می‌شود. زنجیره‌ای که بسیاری از مسئولان در آن قرار دارند و آن‌ها هم با کم‌کاریشان باعث شدند تا آینده این دانش آموزان تباه شود و خانواده‌های آن‌ها تا آخر عمر داغدار بمانند.
همه‌ی مسئولانی که امروز تسلیت گفتند، بیهوده گفتند؛ همه‌ی مسئولانی که بعد از حادثه به داراب و شیراز اعزام شدند، بیهوده اعزام شدند، آخر این به اصطلاح تلاش‌ها دیگر چه فایده‌ای دارد؟ اگر قرار بود کاری انجام بدهید، قبل از حادثه انجام می‌دادید. اولین بار نیست که چنین حادثه‌ای برایمان رخ می‌دهد. هر بار هم چند روزی فضای کشور ملتهب می‌شود و بعد از چند روز همه چیز به روال عادی خودش برمی‌گردد. اصلا انگار نه انگار که اتفاقی افتاده. این حادثه هم چند روزی خبر داغ خبرگزاری‌ها خواهد شد و بعد از چند روز فراموش می‌شود و در آخر فقط خانواده‌های داغدیده می‌مانند و جای خالی فرزندانشان و چند دانش‌آموزی که باید تا آخر عمر با معلولیت زندگی کنند.
پایان پیام
