وقتی داروخانه‌ها، دارو ندارند
به گزارش پایگاه خبری گلونی سجادی؛ دبیر انجمن داروسازان ایران با اشاره به رونمایی کتاب طرح توانمندسازی داروخانه‌ها در راستای افزایش خدمات دارویی به بیماران نسبت به مشکل بحرانی تهیه دارو در داروخانه‌ها هشدار داد و گفت: «هر ماه مطالبات داروخانه‌های خصوصی از بیمه‌ها برابر با ۵۰۰ میلیارد تومان است که برای ۸ ماه بدهی که سازمانهای بیمه‌گر به داروخانه‌ها دارند، این رقم در حدود چهار هزار میلیارد تومان می‌شود.»
به نظر می‌رسد که پس از سقوط دومینو وار برخی مؤسسات مالی حالا باید شاهد برگشتن به روزهای تحریم دارویی باشیم؛ یعنی در شرایط گل‌وبلبل که به داروخانه می‌رفتیم از هر شش قلم دارو، دو تای آنها کمیاب بود، بقیه هم شامل پوشش بیمه‌ای نمی‌شد. حالا باید دید که با این اعلام ترسناک وضعیت تأمین داروها در دولت یازدهم به کجا خواهد کشید. دولتی که یکی از نقاط قوتش برداشتن تحریم‌های دارویی و ساخت داروهای بومی جدید در سایه نظام تحول سلامت و در دسترس بودن آسان داروهاست. بیماران قربانیان این ضعف پوشش بیمه‌ای و پرداخت نشدن مطالبات داروخانه‌ها هستند.
وقتی داروخانه‌ها، دارو ندارند
هشدار امروز رئیس انجمن داروسازی را باید جدی گرفت. باید راه‌های قانونی پرداخت مطالبات و شفافیت سازمانهای بیمه‌گر جلوی این اتفاق ترسناک را بگیرد. همین‌حالا هم بیماران صعب‌العلاج علی‌رغم پوشش بیمه‌ای مناسب ترس از بازگشتن به دوران تحریم‌های دارویی را یکی از بزرگ‌ترین استرس‌های در طول درمان خود می‌دانند. شاید شکستن انحصار پخش برخی از اقلام دارویی در داروخانه‌های منتخب خصوصی بتواند جلوی پیشرفت این کمبودهای دارویی را بگیرد.
به‌نظر می‌رسد برای تمرکز بیشتر در حوزه مسئولیت‌های سازمانهای بیمه‌گر حتی می‌شود با ادغام زیرمجموعه‌های آنها تحت عنوان یک وزارتحانه، نه سازمان، نقاط قوت و ضعف آنها را محاسبه کرد و با همپوشانی خدمات بیمه‌ای برخی از هزینه‌ها را تعدیل کرد اما بیمه‌ها از یک‌کاسه شدن می‌ترسند، آنها برای حفظ تمامیت و استقلال خود حاضرند ورشکسته شوند اما موازی‌کاری در کنار هم را رد می‌کنند. شفافیت مالی و ردیابی اعتبارات دولتی به‌صورت مدون و جامعه تنها راه‌حل نجات سازمانهای بیمه‌گر و آنهایی است که طرف قرارداد با این سازمان‌ها هستند.
پایان پیام
