لاکچری‌ها چه به روز کودکان می‌آورند؟

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: با اینکه به گفته انجمن حمایت از حقوق کودکان، «نیمی از کودکان روستایی در ایران وارد مقطع متوسطه نمی‌شوند»، همچنان واژه «لاکچری» جزو پرتکرارترین کلماتی ست که می‌شنویم. به شعار «تحصیل، کار کودکان است»، فکر می‌کنم که نه فقط تحصیل، بلکه عادت به مصرف و تجملات، شغل دوم و سوم بعضی از کودکان ما شده است. به لطف والدینی که خودشان به مصرف‌گرایی خو گرفته‌اند، گروهی از بچه‌ها هم با همین وضعیت تربیت می‌شوند. کودکانی که جشن تولدشان از عروسی هم مجلل‌تر است.

درحالی‌که بعضی از خانواده‌های پردرآمد، از روی دست هم الگو می‌گیرند و برای اینکه از هم شأن‌های خود عقب نمانند، کودکانشان را طوری بار می‌آورند که آب در دلشان تکان نخورد، کودکانی هستند که حتا از حق تحصیل هم محروم‌اند. انگشت اتهام به سمت دولت بگیریم که ترازوی مساوات را به‌درستی میزان نکرده است و این همه فاصله طبقاتی وجود دارد، یا والدینی را مسئول بدانیم که تک‌بُعدی شده‌اند و جز شیک بودن، جنبه‌های تربیتی را در نظر نمی‌گیرند.

در جامعه ما خانواده‌هایی هستند که گران‌قیمت به نظر رسیدن را معادل خوب بودن در نظر گرفته‌اند. گروهی از جامعه ما به سمت کمّی شدن گرایش پیداکرده است و فراموش کرده‌اند هر چیز گرانی، الزاما با خودش ارزش‌های درست را به همراه ندارد. خانواده به عنوان اولین نهاد اجتماعی و تأثیرگذار می‌تواند ارزش‌های درست را در ذهن کودکان جای دهد. اما شوربختانه امروز کلمه لاکچری، جزو اولین و مهم‌ترین واژگان برخی از خانواده‌هاست.

دهه‌های آینده، بزنگاهی خواهد بود برای اینکه نشان دهد تربیت امروز کدام خانواده‌ها درست بوده است. آنهایی که سازگارتر بودن و خودمحور نبودن را یاد کودکانشان داده‌اند یا خانواده‌هایی که فقط به ارزش‌های مادی فکر کرده‌اند و عطش بیشتر خواستن و هرگز سیر نشدن را در فرزندانشان بیشتر کرده‌اند؟ امیدوارم آن روز که پاسخ این پرسش را پیدا می‌کنیم، کار از کار نگذشته باشد.