آمبولانس و مسئولیت اجتماعی ما

پایگاه خبری گلونی، منوچهر بسحاق (مشاور جذب مشارکت خیریه‌های سراسر کشور و کارشناس تجارت الکترونیک): در شبکه‌های اجتماعی فیلمی خارجی از حرکت یک آمبولانس و عکس‌العمل به موقع مردم در ایجاد مسیر حرکت برای آن به دستم رسید. در فیلم شاهد حرکت آمبولانس در یک اتوبان پر تردد هستیم که تمامی خودروهای جلوتر از آمبولانس با روشن کردن راهنمای دو طرف(فلاشر) اولین محل پارک در سمت راست و چپ خیابان را انتخاب و ایست کامل می‌کنند تا برای حرکت آزادانه و سریع آمبولانس راه باز شود. در این فیلم شاهد رفتار یکسان افراد در برخورد با یک موضوع خاص هستیم.

برای من که بیش از سی سال سابقه رانندگی دارم، لذت دیدن این صحنه مانند شنیدن یک موسیقی دلنواز یا خواندن یک شعر یا متنی زیباست. یک هماهنگی عالی در نواختن موسیقی نجات جان همنوعان، سرودن جمعی شعر انساندوستی.

چند روز بعد در کوتاه زمانی پس از دیدن این فیلم، در ترافیک پرتردد بزرگراه رسالت مترصد یافتن فضا و حرکت چند متری به جلو هستم. صدای آمبولانس از پشت سر نزدیک می‌شود، آمبولانس نزدیکتر که می‌شود در وقفه‌های آژیر، نیروی امدادی از طریق بلندگوی آمبولانس با خواهش از خودروهای پیش رو تقاضا می‌کند که راه را برای حرکت آمبولانس باز کنند. جان انسانی در خطر است.

رفتارهای رانندگان پس از شنیدن آژیر متفاوت است. گروهی به آژیر آمبولانس بی توجه هستند، گروهی در حال تلاش فردی (هر شخصی به روشی) برای ایجاد مسیر و گروهی مترصد رسیدن آمبولانس و استفاده از فضای پشت آن برای حرکت سریع هستند (مشکلی که رانندگان آمبولانس به شدت از آن ناراحت هستند).

صرفنظر از همه عواملی که در چنین رفتارهایی موثر هستند سه عامل نقش محوری در این رفتار دارند که لازمست به انها توجه شده و توسط صاحبنظران و مسئولین برایشان راه‌حل‌هایی پیش‌بینی شود.

عامل اول عدم آموزش همگانی از طریق وسایل ارتباط جمعی و مراکز آموزشی در مواجهه با این بحران‌هاست. اغلب افراد نمی‌دانند که چه رفتاری برای مواجهه با این موضوعات درست است که به حل مشکل کمک کند. در صداوسیما که حتی روش‌های جن‌شناسی و دسته‌بندی انواع جن آموزش داده می‌شود به این موضوع و موضوعات دیگری از این دست که به جان انسان‌ها بستگی دارد کمتر توجه شده و آموزش های متناسب ارائه نمی‌شود.

عامل دوم تراکم بسیار خودرو و نبود فضای مناسب در خیابان‌ها و بزرگراه‌هاست که رانندگان بتوانند با استفاده از آنها فضا را برای حرکت وسایل نقلیه امدادی باز نمایند.

عامل سوم کاهش حس نوعدوستی در سطح جامعه است که به معضلی برای جامعه تبدیل شده و هرفرد به دنبال این است که گلیم خودش را از آب بیرون بکشد.

امیدوارم روزی برسد که جان انسان‌ها برای همنوع‌هایشان از هر چیزی مهم‌تر باشد.

پایان پیام