با کمک شکارچیان، قرقاول‌ها زمینگیر نمی‌شوند

با کمک شکارچیان، قرقاول‌ها زمینگیر نمی‌شوند

به گزارش پایگاه خبری گلونی، بارها درباره شکار پرندگان مهاجر دیدیم و شنیدیم. عکس پرندگان شکارشده و البته گونه‌های دیگر، آن‌قدر اسف‌بار و ناراحت‌کننده است که کمتر کسی می‌تواند بیش از چند ثانیه به آنها نگاه کند. بسیاری از کارشناسان معتقدند نباید متعصبانه و احساسی به موضوع شکار نگاه کرد اما صرف‌نظر از بحث‌های احساسی که همیشه رونق بسیاری داشته و حتا باعث مناقشه و جدل‌ها بوده، بسیاری از کارشناسان هم با دلایل علمی می‌گویند که شکار باید متناسب با ظرفیت حیات‌وحش یک منطقه باشد. مسئله‌ای ضروری که گاهی به دلیل تفریح، طمعِ سود بیشتر و گاهی هم به دلیل گذران زندگی و معیشت، فراموش می‌شود.

گاهی تشکل‌های زیست‌محیطی و یا فعالان محیط‌زیست به مناطقی می‌روند که بازار شکار پرندگان در آنجا بسیار داغ است و با شکارچیان صحبت می‌کنند تا تفنگشان را کنار بگذارند. این بار هم در منطقه کسلیان سوادکوه، یکی از فعالان محیط‌زیست تلاش کرده تا با کمک شکارچیان، جان قرقاول‌ها را نجات بدهد. کاهش تعداد این پرندگان، زنگ هشداری بوده تا شکارچیان، به تراژدی زمینگیر شدن قرقاول‌ها پایان بدهند.

با کمک شکارچیان، قرقاول‌ها زمینگیر نمی‌شوند

ماجرا از این قرار است که نبی‌الله طالبی اتویی، فعال محیط‌زیست، نشستی با مشارکت اهالی، شکارچیان، شورا، دهیاران را در روستای اتو برگزار کرده و در این نشست مقرر شده «به مدت دو سال قرقاول، آهو و شوکا به‌عنوان گونه‌های بومی شکار نشوند تا نسل آنها باقی بماند و جمعیتشان افزایش پیدا کند». این فعال محیط‌زیست برای شکارچیانی که از راه شکار، ارتزاق می‌کنند راه‌حلی در نظر گرفته و گفته است: «ما برای تأثیرگذاری بیشتر سران شکارچی را جمع کرده و با آنها صحبت کردیم. در این جلسات آنها هم‌قسم شدند تا حداقل برای دو سال شکار را کنار بگذارند. برای کسانی که معیشتشان وابسته به شکار بود نیز کمک‌های مالی در نظر گرفته شد تا بتوانیم این تغییر رفتار را ایجاد کنیم».

اگر این طرح موفق باشد مشخص می‌شود که می‌توان روی قول و قرارهای مردم با همدیگر حساب کرد. تجربه نشان داده است که قانون، با تمام مزیت‌هایش، اما صد‌در‌صد الزام‌آور نیست. چوب نامرئی جریمه و منع، معجزه نمی‌کند. گاهی لازم است خود مردم با هم‌، پیمان ببندند و یک‌صدا شوند. اهداف مشترک می‌تواند آدم‌ها را دورهم جمع کند و هم به سود خودشان تمام شود و هم به سود جامعه. با یک تیر، می‌شود چند هدف را نشانه گرفت. آدم‌ها وقتی قسم می‌خورند، برای حفظ آبرویشان هم که باشد پای حرفشان می‌ماند. جالب است بدانید فعال محیط‌زیست منطقه کسلیان گفته است «برخی از شکارچیان عنوان می‌کردند با توجه به هم‌قسم شدن برای آبروی خودشان هم شکار نمی‌کنند».

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام